Het akoestische duo Vagabound bestaande uit Mario Petrus en Matthijs Ansems uit Breda heeft ruim te tijd genomen om een verzameling te maken van hun muzikale brouwsels. Ze hanteren afwisselend akoestisch gitaar, percussie, basgitaar en stembanden. De cd begint met een met reverb overgoten meditatie track. Das even slikken ondanks dat ik niet vies ben van grof gesneden galm. Dit monotone intro heeft een sfeer die niet bepaald makkelijk je aandacht erbij houdt. Het tweede lied dreigt dezelfde kant op te gaan maar vlak voordat de verveling toeslaat komt het refrein erin. Een soepele overgang naar andere akkoorden en een tweede stem geven dan eindelijk de muzikale streling waar iedere recensent op hoopt. Het wordt in “Loveless She Left Me” duidelijk dat Vagabound deze formule zelf ook graag hanteert. De percussie en sterk getimede tekst – You gave me I, You gave me all, You gave me snake, You gave me fall - rocken de pan uit ondanks dat er geen drumstel wordt gebruikt. Het blijft hierdoor heel laagdrempelig om naar te luisteren. In de eerste twee minuten van “To walk the hills at sunrise” lijkt dit doorbroken te worden door een spervuur van tekst en tuf waar Nick Cave het patent op heeft. Toch mondt dit uit in een erg relaxt gitaar instrumentaaltje met galmende bongo’s waarbij m’n wijs- en middel vinger in een V dreigen te gaan staan. . Noem het Neil Young met een mariachi band, Brian Adams op paddestoelen of Nick Drake met een redelijke dag, de heren van Vagabound doen hun eigen ding en dat doen ze goed. De invloeden uit Zuid-Amerika geven het geheel een fris en “modern” sausje waarmee ze een grote groep liefhebbers voor zichzelf kunnen creëren. Een luisteraar 40 minuten bij de les houden kan niet met goed gitaar spel alleen. Spannende nummers met een verhaal kunnen dat wel. Hit-Tip van de week: als je bij Myspace op “Artist Signup” klikt krijg je er zo’n mp3 speler bij.