Edit Festival 2013: van biljartlaken tot modderpoel

ON&ON/Schwung en Onderstroom toveren Haarlemse Veerplas om tot waar technoparadijs

Jouko Peters ,

Tevreden met smerig natte en koude voeten naar huis, iedereen een glimlach van oor tot oor. De regen trotserend, mét of zonder poncho en suizende oren. Miss Melera tovert 's middags het strand al vol, terwijl Pfirter en Audio Injection de klus op de ON&ON/Schwung-stage 's avonds méér dan klaren met techno van de bovenste plank. Edit 2013 valt geen moment te vergelijken met de zonnige geboorte van afgelopen jaar, maar is daarom bepaald niet minder goed; integendeel.

Zonnetje
Voor we op pad gaan bekijken we de evenementpagina van het festival op Facebook. Het valt op dat veel mensen hun kaartje verkopen. Ondanks de slechte weersvoorspellingen vinden veel kaartjes tegen dumpprijzen snel een nieuwe bestemming. Gelukkig, mensen die wél weer en wind willen trotseren. Wij zijn iets later en hebben daardoor Bakermat volledig gemist. Voor Miss Melera reizen we graag af naar de 365MAG-stage. Aan het begin van Kim de Lange's set staan er slechts zo'n vijftig aanbidders, maar haar melodieuze sound zorgt al snel voor een voller strand. Voller, wat heet: een dik half uur verder is het strand afgeladen en heeft ze de menigte onder haar vingertoppen. Ze is vrolijk en haar muziek werkt aanstekelijk. Opwarmen en ruimte laten voor artiesten ná haar is een kunst die ze ook goed beheerst. Miss Melera mag van ons de hele dag blijven draaien. Wij zouden met open mond naar haar blijven staren. 

© Jouko Peters

Als we voor het eerst bij de ON&ON/Schwung-stage kijken, breekt Monoloc de boel af. Hij doet dus ook 's middags om drie uur al waar 'ie goed in is: hakken, zagen en beuken. Bepaald geen slappe meuk, dat past namelijk niet in zijn straatje. Soms loopt de Duitser even snel weg, maar niemand weet precies waarheen. Hij heeft het koud, maar naar z'n zin heeft hij het zeker, getuige de constante stuiptrekkingen in zijn benen. Monoloc vertegenwoordigt vandaag het CLR-geluid met verve en heeft al vroeg een grote schare technoliefhebbers verzameld. Het is rollen, zonder al te veel experimenteel gesodemieter. De containers om de stage heen zorgen, hoe rauw ze er ook uit zien, voor een warm gevoel. Ingesloten staan onder een dreigende grijze lucht is ineens lekker.

Tussen alle grote namen staan er op Edit allerlei kleinere 'baasjes' geprogrammeerd en wij beginnen onze zoektocht naar talent bij Baas boven Baas op de BRAVE-stage. Of we het muzikaal hoogstaand vinden, zijn we nog niet over uit, maar feest is het zeker. De hele stage trilt mee en er is constant gevaar voor opspattend bier. Muzikaal zeker hoogstaand is Folker Zwart. Hij is de man achter de schermen bij Schwung en zet zichzelf vandaag op de kaart met een stevige technoset. Het is bouwen naar climaxen, met de koptelefoon stevig om zijn oren. In Haarlem en omstreken leven technofans, iets dat nu pas echt duidelijk wordt. Het is rammend vol en zelfs de tent achterin, waar extra boxen zijn geplaatst voor een optimale geluidsbeleving, is afgeladen. Van indammen na het Duitse geweld van Monoloc is bij Folker Zwart géén sprake. Het is lokaal talent op z'n best. We vragen ons sterk af of we de ON&ON/Schwung-stage überhaupt nog wel moeten verlaten.

© Jouko Peters

Grauwer
We besluiten in ieder geval te wachten totdat Jeff Rushin & Nicole Rosie het roer overnemen. Gelukkig gaan zij vrolijk op dezelfde toer verder: ongeremd, asociaal en soms bijna vulgair gebeuk in een sappige modderpoel. De twee geliefden, want Rosie en Rushin zijn een stelletje, zorgen er voor dat het nog grauwer en grijzer wordt. Oordoppen zijn gewenst, want deze oorlog doorstaan zonder geluidsdempers is bij snerpende synths soms pijnlijk. Sommige bezoekers graven op de muziek van Rosie en Rushin loopgraven voor zichzelf, anderen zoeken vooral zichzelf. Het duo bouwt gestaag verder aan een geslaagde technodag en gooit onder andere nog Speedy J's Armstrong. Wat volgt is legendarisch. We vergeten haast dat grote namen als Pfirter en Audio Injection nog moeten komen.

Chips, Adam Port & ME op de 365MAG-stage. Ook bijna vergeten. Onze schatting is dat er nog géén tiende staat van alle mensen die hun geluk beproeven bij de technostages. Het is niet dat Port en ME een slechte set draaien, integendeel, maar iedereen op de technostages lijkt boven zichzelf uit te stijgen. Als we ons terug haasten naar Pfirter, zien we direct waarom. Hij verandert de Haarlemse Veerplas voorgoed. De Argentijn is een stoomlocomotief en maakt landgenoot koningin Máxima ongetwijfeld trots. Audio Injection arriveert net en kijkt meteen vol genoegen toe. Als Pfirter zich even omdraait naar zijn Spaanstalige vriend verexcuseert hij zich bijna voor zijn ordinaire wapengekletter. Uiteraard zijn er liefhebbers van Adam Port te vinden tussen het publiek, maar zelden slaat techno zo de klok als vandaag. Het vaak door velen onbegrepen genre leeft.

© Jouko Peters

Lachen en 'klagen'
Halverwege de set van Pfirter klimmen er twee gasten op de containers. Ze trekken hun t-shirt uit en laten hun tepels eraf vriezen. Daarmee krijgen ze de lachers, inclusief de Argentijn zelf, op hun hand. Verder zijn ze onbegrepen, zoals bijna iedereen zonder jas onbegrepen wordt aangekeken. Is er dan echt helemaal niks te klagen verder? Oké, er is altijd wel iets. Zo zijn er slechts toiletten op één plek, wat leidt tot een ware uittocht aan wildplassers. De Veerplas krijgt vandaag urine genoeg voor de hele zomer. En oké, het is koud en nat, maar we leven toch echt in Nederland, waar die woorden behoren tot de waan van de dag. Hier en daar is er een klaagzang over de kluisjes en schuilplekken tot slot. Die zijn er van allebei te weinig, waardoor mensen verplicht met rugzak om moeten dansen en veel festivalgangers geen droge plek kunnen vinden. Elk festival heeft zo z'n kinderziektes, daar is Edit, hoe geslaagd ook, geen uitzondering op. 

Als Pfirter met The Bells van Jeff Mills naar een afscheid werkt, gaat Audio Injection Haarlem nog anderhalf uur lang op haar grondvesten laten schudden. Het wordt kouder en regent harder, maar tot onze verbazing blijft de stage afgeladen. David Flores ziet eruit als een zachtaardige, lieve en goedgebruinde lilliputter, maar zijn muziek klinkt exact het tegenovergestelde. Ook hij doet wat er van hem wordt verwacht én misschien wel meer dan dat. Donkere techno van de man die Droid Behavior op de kaart heeft gezet. We buigen nog even af naar de Fransman Oxia op de 365MAG-stage, maar het is daar niet druk en we zijn snel terug. Audio Injection zweept de boel in combinatie met de lasershow indrukwekkend op en maakt het publiek langzaam gestoord. Telkens wanneer we denken dat het niet meer harder kan, gooit hij er een klein schepje bovenop. 

© Jouko Peters

Afwisseling
Tegen het einde van zijn set heeft Oxia op de 365MAG-stage wat meer moegedanste vrienden op de het strand staan. Hij sluit af met Deetron's Starblazer en die keuze valt goed in de smaak. Als we zo snel om ons heen vragen, verdient de set van de Fransman eigenlijk meer aandacht. Starblazer is zo'n lekkere uitrekplaat en met bouwen, rekken en datzelfde proces eindeloos herhalen, heeft Oxia geen enkele moeite. Het verschil in energie tussen de verschillende stages is nu wel heel duidelijk voelbaar. Wij laten het melodieuze van Oxia even als een warm deken over ons heen vallen, om er daarna een einde aan te drammen bij Audio Injection. 

Eindbaas Dominator
De Veerplas is na morgen nooit meer hetzelfde. Bij Video Siren, de nieuwste plaat van Gary Beck, verliezen mensen hun hoofd volledig en enkele minuten later galmen de vocalen van Dominator herhaaldelijk door de boxen. Daarmee doelt de Mexicaan ongetwijfeld een klein beetje op zichzelf: hij domineert alles en iedereen en stuurt zijn aanbidders met kapotte enkelbanden huiswaarts. Of naar 'zijn' after, want Flores gaat straks nog een paar uur door in de Amsterdam Barkode. Als hij ook maar de helft van de energie weet te creëren die er nu tussen de containers hangt, kan het nooit lang duren voordat Audio Injection weer terug is in Nederland.