Als we voor het eerst bij de ON&ON/Schwung-stage kijken, breekt Monoloc de boel af. Hij doet dus ook 's middags om drie uur al waar 'ie goed in is: hakken, zagen en beuken. Bepaald geen slappe meuk, dat past namelijk niet in zijn straatje. Soms loopt de Duitser even snel weg, maar niemand weet precies waarheen. Hij heeft het koud, maar naar z'n zin heeft hij het zeker, getuige de constante stuiptrekkingen in zijn benen. Monoloc vertegenwoordigt vandaag het CLR-geluid met verve en heeft al vroeg een grote schare technoliefhebbers verzameld. Het is rollen, zonder al te veel experimenteel gesodemieter. De containers om de stage heen zorgen, hoe rauw ze er ook uit zien, voor een warm gevoel. Ingesloten staan onder een dreigende grijze lucht is ineens lekker.

Tussen alle grote namen staan er op Edit allerlei kleinere 'baasjes' geprogrammeerd en wij beginnen onze zoektocht naar talent bij Baas boven Baas op de BRAVE-stage. Of we het muzikaal hoogstaand vinden, zijn we nog niet over uit, maar feest is het zeker. De hele stage trilt mee en er is constant gevaar voor opspattend bier. Muzikaal zeker hoogstaand is Folker Zwart. Hij is de man achter de schermen bij Schwung en zet zichzelf vandaag op de kaart met een stevige technoset. Het is bouwen naar climaxen, met de koptelefoon stevig om zijn oren. In Haarlem en omstreken leven technofans, iets dat nu pas echt duidelijk wordt. Het is rammend vol en zelfs de tent achterin, waar extra boxen zijn geplaatst voor een optimale geluidsbeleving, is afgeladen. Van indammen na het Duitse geweld van Monoloc is bij Folker Zwart géén sprake. Het is lokaal talent op z'n best. We vragen ons sterk af of we de ON&ON/Schwung-stage überhaupt nog wel moeten verlaten.

Chips, Adam Port & ME op de 365MAG-stage. Ook bijna vergeten. Onze schatting is dat er nog géén tiende staat van alle mensen die hun geluk beproeven bij de technostages. Het is niet dat Port en ME een slechte set draaien, integendeel, maar iedereen op de technostages lijkt boven zichzelf uit te stijgen. Als we ons terug haasten naar Pfirter, zien we direct waarom. Hij verandert de Haarlemse Veerplas voorgoed. De Argentijn is een stoomlocomotief en maakt landgenoot koningin Máxima ongetwijfeld trots. Audio Injection arriveert net en kijkt meteen vol genoegen toe. Als Pfirter zich even omdraait naar zijn Spaanstalige vriend verexcuseert hij zich bijna voor zijn ordinaire wapengekletter. Uiteraard zijn er liefhebbers van Adam Port te vinden tussen het publiek, maar zelden slaat techno zo de klok als vandaag. Het vaak door velen onbegrepen genre leeft.

Als Pfirter met The Bells van Jeff Mills naar een afscheid werkt, gaat Audio Injection Haarlem nog anderhalf uur lang op haar grondvesten laten schudden. Het wordt kouder en regent harder, maar tot onze verbazing blijft de stage afgeladen. David Flores ziet eruit als een zachtaardige, lieve en goedgebruinde lilliputter, maar zijn muziek klinkt exact het tegenovergestelde. Ook hij doet wat er van hem wordt verwacht én misschien wel meer dan dat. Donkere techno van de man die Droid Behavior op de kaart heeft gezet. We buigen nog even af naar de Fransman Oxia op de 365MAG-stage, maar het is daar niet druk en we zijn snel terug. Audio Injection zweept de boel in combinatie met de lasershow indrukwekkend op en maakt het publiek langzaam gestoord. Telkens wanneer we denken dat het niet meer harder kan, gooit hij er een klein schepje bovenop. 

Afwisseling
Tegen het einde van zijn set heeft Oxia op de 365MAG-stage wat meer moegedanste vrienden op de het strand staan. Hij sluit af met Deetron's Starblazer en die keuze valt goed in de smaak. Als we zo snel om ons heen vragen, verdient de set van de Fransman eigenlijk meer aandacht. Starblazer is zo'n lekkere uitrekplaat en met bouwen, rekken en datzelfde proces eindeloos herhalen, heeft Oxia geen enkele moeite. Het verschil in energie tussen de verschillende stages is nu wel heel duidelijk voelbaar. Wij laten het melodieuze van Oxia even als een warm deken over ons heen vallen, om er daarna een einde aan te drammen bij Audio Injection.