Op de mainstage vlakbij Pllek staan met name pop/rock artiesten geprogrammeerd waarvan Caro Emerald de publiekstrekker is. De Amsterdamse Popprijs winnaars (2011) Mister en Mississippi openen echter de mainstage en laten zien hoe zij zich de afgelopen jaren ontwikkeld hebben. We zijn getuige van een strakke set waarin zij ook nieuw materiaal spelen, waaronder We Only Part To Meet Again. De garagerockers Mozes and The Firstborn oftewel Guns and Moses rocken als vanouds en bewijzen met recht te kunnen touren in de VS. De afsluiter is Jett Rebel die in een Arabisch gewaad met zonnebril op als een soort Jim Morrisson het podium betreedt. Mooie harmonieën met backing vocalisten die je raken meets glamrock is de beste manier om dit 3FM serious talent te omschrijven.

De Docklands stage, opgebouwd uit meerdere containers is de hiphop dugout, aan de Noordzijde van de werf. Tussen de live acts door draaien de DJ’s van Shit is Bangin’, maar ook Phalerieau (Valerio Zeno) en indrukwekkende beatboxende rapper van Super Jam. De uitblinkers van deze stage zijn laatstgenoemde en Great Minds. Akwasi treedt vrij vroeg op de dag op, waardoor het publiek nog wat op gang moet komen, maar bij deze Zwart Licht voorman ontbreekt het nooit aan energie om de mensen op te zwepen. Akwasi heeft Rob Dekay en Gerson Main (Drummakid) meegenomen en speelt vooral nummers van het minialbum Daar Ergens, een ode aan wijlen Bram Vermeulen. De poëtische rapteksten worden afgewisseld met een Zwart Licht nummer, een gedicht ‘Zielig Voor Het Glas’ van Drummakid en het nieuwe nummer Testament dat vol Afrikaanse invloeden zit. Wat valt er verder over Great Minds te vertellen behalve dat deze topformatie altijd sterk op het podium staan en een feestje bouwt, zowel het collectief als individueel. “Als je niet klapt wordt je geklapt”, aldus de mannen lachend. Ze beginnen hun set met een opvallende keybord solo. Verder komen nummers van het album voorbij, maar ook oude bekenden zoals Spaanse Vlieg, Ik Heb Je en SpaceKees doet zelfs een guest appearance voor Run It Back.

Nu we pop/rock en hiphop hebben gehad mag uiteraard techno/house niet achterblijven
met de Groen als Gras stage. Wat begint als een oud en nieuw feest in een klein café in het Centrum (nu Ruig) van Amsterdam onder vrienden, groeit in korte tijd uit tot een heus evenement met op Damaris een eigen podium en line-up. En dat voor hun vierde evenement ooit. Zoals het de naam eer aan doet zijn groene grasmatten daarbij fysiek aanwezig, het kenmerk van dit concept. Normaal is de vloer met echt gras bedekt, zo vertelt een van de oprichters Gerrit-Jan Witzel ons. De heren nemen onder andere local residents Robin Fett en Zwaan mee, maar boeken ook internationaal opkomend talent zoals The Avener. Deze Fransman heeft zijn eerste boeking in NL op Damaris en wordt de belofte van 2014 genoemd. De DJ’s op dit podium zijn vooral house artiesten, afgewisselt met (funky) techno en wat deep house invloeden. Robin Fett over Groen als Gras: “Ik ben sinds het eerste grote evenement in de Zuiveringshal (Westerpark) erbij. Het mooie dat je ziet aan Groen als gras feestjes is dat je binnenkomt en iedereen eerst een beetje onwennig op het gras staat, maar wel chillen en aan het eind van de dag liggen schoenen en slippers overal. Openen op Damaris was leuk, ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, maar het mooie is dat je ziet dat het een hechte groep bezoekers is. Er komen al vroeger mensen omdat ze je kennen en zin hebben in een feestje. Het is wat rustiger maar het loopt gelukkig al aardig snel vol.” Bij de DJ’s die wij spreken van dit podium is Detroit Swindle favoriet, onder het publiek en de opkomst blijkt dit Homework.

Damaris is een festival waarvan niemand precies wist wat ze konden verwachten. Toch kan volgens ons de eerste editie als geslaagd beschouwen. Er zijn kleine facilitaire puntjes tijdens de topdrukte, zoals lange rijen bij het eten, de muntjes en toiletten en soms wat geluidsproblemen maar overal verloopt het voor de bezoeker goed. Er is voor ieder wat wils en bij elk podium is de liefhebber van dat genre te spotten. In de wandelgangen wordt het zelfs het ‘mini Lowlands’ van Amsterdam genoemd. Wij weten niet zeker of we dat al kunnen zeggen, maar misschien over een paar edities. We zijn al benieuwd naar Damaris 2015.