Camping
Toch valt dat voor de meesten nog altijd niet mee. De gewiekste festivalganger of doorgewinterde backpacker is al lang in het bezit van een pop-up tent, zo een die zichzelf opzet. Neerpleuren dat ding en klaar. Met z'n tweeën of meer stoeien met doek en stokken is inmiddels zo 1987. Toch lopen ze ook hier nog altijd vrij rond; hen met te weinig stokkenen, onhandig en met veel ongeduld.
FORMAT AWW13
Medar: "Maar waar blijven al die shuffelaars?"
Met zon vertrekken uit Amsterdam en met bewolking arriveren in Duitsland. Wat is dit nou? Om een uurtje of twee zijn de eerste mensen in de omgeving van Kloster Graefenthal al zichtbaar. Extra vroege vogels, want pas rond een uur of vier ontstaat er een rij voor de toegangspoort. Het geluid van Slapfunk barst los tegen het avondeten, dus is er nog alle tijd om je tentje op zetten.
All We Want Festival raakt voorzichtig los en we kunnen roepen over de locatie wat we willen: er is geen woord over gelogen. Omringd door groen en buitelend door ongemaaid gras krijgen wij een bijzonder festivalgevoel. Kleurrijke tenten en tipi's sieren het grasveld rondom het klooster - waarin Napoleon vroeger nog wel eens het glas hief op een verloren zomerdag. Toegang tot het klooster zelf is komende dagen helaas alleen voorbehouden aan de festivalorganisatie. Het daadwerkelijk openstellen van de kloosterruimten als feestlocatie voor evenementen is tijdens een eerder feest verpest. Bij aankomst halverwege de middag is het licht en bewolkt, maar aan het einde van de middag breekt het helemaal open. Dat werd tijd, de zon stond in de file.
Larry de Kat, Anil Aras en Samuel Deep zijn de eersten die 's middags los mogen. Druk is het niet, want Larry opent voor een leeg hok, dat tot half acht volkomen leeg blijft. De dansvloer lijkt zoals vaker aan het begin van een festival nog verboden terrein en dat de luttele straaltjes zon niet op het Slapfunk-stage schijnen, helpt zeker niet mee. Daar verandert zelfs Aras, die toch stevig inzet en Maurizio's M6 erin knalt, voorlopig helemaal niets aan.
Slapfunk
Vriend en mede Slapfunk eigenaar Firdjil Medar is meegereisd met zijn maten en vraagt zich tijdens de set van Aras af waar al die shuffelaars toch blijven. Terecht, want Aras draait toch echt een dijk van een uur. Helemaal volgens de visie van Slapfunk, die stickers genoeg mee hebben genomen en schijt hebben aan opgegeven draaitijden. Iedereen wisselt elkaar naar willekeur af en het wordt één groot b2b2b2b-feestje.
Nog niet alles is tiptop verzorgd op dag één van All We Want Festival en voor het personeel is het soms goed chaotisch. Het is dan ook de eerste editie van het festival en de kinderziektes moeten er nog even uit dit weekend. Aan de deur wordt goed gecontroleerd en dat zorgt ervoor dat de eerste paar uur bij de ingang een forse rij blijft.
Geen eten en drinken mee mogen nemen het terrein op, stuit sommige mensen in eerste instantie tegen de borst. Dat lijkt even begrijpelijk, maar let wel, het weekendticket voor dit festival met campingplaats kostte de vroege vogels slechts 35 euro en uiteindelijk vijf tientjes voor de hekkensluiters. Daarbij zijn de prijzen op de camping, zoals gebruikelijk bij onze Oosterburen, alleszins schappelijk. De rijkelijke keuze aan Duitse bieren en opvallende drankjes valt op en er vallen zat gezonde sapjes te halen. Dat is voorlopig prima voor de bakker.