#ADE13: Jamie Jones en The Martinez Brothers redden de avond met househistorie

Gestrand schip bereikt uiteindelijk toch nog het paradijs

Jochem Boom ,

Organisatoren Pleinvrees en Strafwerk stapten begin deze zomer met DGTL in de overvolle festivalmarkt. Met succes. Op het festival stond een breed aanbod van oude en nieuwe generaties housemuziek. Nu pakken ze door met drie nachten in de Scheepsbouwloods op de NDSM-werf. Wij buigen diep voor het houseparadijs dat Jamie Jones vrijdag neerzette.

Die breedte is ook deze week zichtbaar. Donderdag draaide om een liveset van Four Tet. House en techno met een melancholische sfeer, vanavond staat in het teken van het jubilerende Kompakt label. De tweede avond hield in feite het midden tussen die twee. Headliner Jamie Jones weet verschillende sferen en tijdvakken van de housemuziek naadloos aan elkaar te binden. De subtitel Paradise is er vanavond echter niet voor niets. Vanavond zijn warmte, plezier en soul het uitgangspunt.

Op papier welteverstaan. Hoewel de zaal aan het begin van de nacht goed volstroomt, voelt het nog als een sfeerloze loods, de palmboompjes en andere sfeerverhogende onderdelen steken er schril bij af. Ame denkt er het zijne van en pakt uit met een degelijke technoset. Degelijk is op dit moment echter niet toereikend genoeg. Hij weet de aandacht van het publiek nog nauwelijks te trekken, laat staan vast te houden. Pas tegen tweeën komt de menigte uit hun schulp gekropen en begint voorzichtig de eerste danspasjes te zetten.

Daarop is het tijd om de weg naar betere oorden te zoeken. De tweede area is goed verstopt. Een wandeling door de kille herfstnacht brengt ons bij een paradijs, vergeleken met die grote, donkere loods waar we vandaan komen. Deze hal is kleiner en intiemer. De sfeervolle verlichting zorgt voor een veel fijnere ambiance. Russ Yallop voelt de sfeer goed aan en draait een gevarieerde techhouse set. Die variatie zit hem vooral in de gebruikte melodieën en vocalen die hij over de minutenlang herhalende baslijn drapeert. Ook als Richy Ahmed na een uur het stokje overneemt zakt de sfeer én de muziek niet in.

Aan de andere kant van het gebouw is de sfeer inmiddels helemaal omgeslagen dankzij de ijzersterk draaiende Martinez Brothers. Ze werken subtiel maar onmiskenbaar toe naar hun kenmerkende tropische house. Dat hoor je met name aan de later zeer prominente percussie. Eerst nog weggemoffeld onder de baslijn maar even later heel inventief onderdeel van de melodie door het uitrekken van een sample. 

Als op het perfecte moment een hele foute saxofoon solo inzet is de toon gezet. Afsluiter Jamie Jones zet de lijn voort met zijn zo kenmerkende brede platenkeus. Een blokje techno, gevolgd door een paar kneiters van catchy house tracks, met tussendoor een paar knallers van funky baslijnen. Deze man heeft het allemaal in zijn tas zitten en verveelt de laatste uren geen moment. 

Aan het einde van de dag vergeven we de valse start. The Martinez Brothers en Jamie Jones blijken een gouden combi. Bij laatstgenoemde is het heerlijk afdansen, terwijl Infinity Ink in de kleine zaal een sterke house set afsluit met een daverend slot van rollende techno. Natuurlijk is het gras altijd groener aan de overkant, maar dichter bij een zomers paradijs kom je niet in Nederland.