Richie Hawtin zoekt zijn glas. Het meisje naast hem heeft het. Ze glimlacht en geeft het hem weer. Hij neemt een snelle slok, geeft haar een knipoog en het glas weer terug. Een klein gebaar naar zijn Minus-collega aan de andere kant van de tafel: dit hoort er ook bij. De techno-dj draait vanavond in de Boiler Room, een geïmproviseerde club op de zevende verdieping van een oud kantoorpand aan de Vijzelstraat. 150 mensen passen er in, de dj staat met zijn neus naar de hoek van de kamer. Want de camera aan de andere kant, daar draait het allemaal om.

Het is een van de leukste internet-muziekverhalen van het moment: Boiler Room TV. Een initiatief van twee Londenaren groeide de afgelopen maanden uit tot het hipste online feestje van de underground scene. Het idee ontstond anderhalf jaar geleden spontaan: feestje in een leegstaand pakhuis bij Elephant and Castle in Londen met bevriende dj's, webcam erop en streamen maar. Het groeide uit tot een wekelijks ritueel dat meer en meer kijkers trok. Zeker toen steeds grotere namen op de flyer verschenen: de Young Turks crew (met o.a. The XX producer Jamie XX), Hessle Audio (Pearson Sound, Ben UFO), James Blake. Twee weken geleden bereikte het platform een voorlopig hoogtepunt door op een avond Caribou, Jamie XX, Lone en ... Thom Yorke op de line-up te hebben.

Hoe ze dat doen? Voornamelijk door goede connecties. Blaise Bellville, de lange woordvoerder van het platform, runde al een tijdje het hippe webzine Platform. Host Thristian Richards werkt bij Brownswood, het label van BBC coryfee Gilles Peterson. "Dj's vinden het prettig dat Boiler Room zo low profile is", vertelt Bellville. "Ze staan een keer niet te draaien voor fans in een grote zaal, maar juist voor ingewijden in hun scene. Het is promotie, en je verliest er geen ticket sales mee, want de mensen die bij Boiler Room komen zijn dezelfde die toch altijd op de gastenlijst staan. Boiler Room draait niet om gelikte cameraproductie, het wil een sleutelgat zijn waardoor je binnen kunt gluren bij een bepaalde subcultuur."

"We begonnen in Londen, maar zijn sinds twee maanden ook te vinden in Berlijn", vertelt Bellville. "Het zou van arrogantie getuigen als we de UK bass scene waar we vaak mee in verband gebracht worden mee zouden nemen. Liever organiseren we in Berlijn evenementen met artiesten uit die stad, zoals Efdemin of de Berghain crew. Binnenkort krijgen we ook een LA editie, in de achtertuin van Flying Lotus."

Boiler Room is hip, is DIY, is promotie, en is vooral credible. De organisatie is er alles aan gelegen om dat zo te houden. Daarom werd lange tijd elke vorm van sponsoring afgehouden. Dat kon ook doordat het platform weinig kosten heeft: geen eigen player maar een Ustream (met chatbox), gratis diensten als Twitter en Facebook. Entreegeld wordt niet geheven, het publiek mag zelfs zijn eigen drankjes meenemen. Begin dit jaar ging het platform in zee met Red Bull Music Academy, een sponsor die niet al te prominent in beeld hoeft en die grotendeels dezelfde ideeën heeft over underground muziekcultuur. "Wij zeggen tegen merken die met ons samen willen werken: het is van groot belang dat Boiler Room credible blijft. Voor ons, en daardoor uiteindelijk ook voor het merk."

Vandaag is van sponsoring weinig te zien. Er zijn gratis drankjes, maar verder is er weinig flashy aan dit elitefeestje. Boiler Room heeft in Nederland vrienden gevonden in Audioculture, dat zelfs wat geïnvesteerd heeft in de hoop dat het concept vaker naar Amsterdam wil komen. En waarom ook niet, want deze eerste editie is zeer geslaagd. Lange tijd lijkt het zo'n feestje waar het niet zo vreselijk veel uitmaakt wie er nu precies draait. Velen hier zien nog wat bleek van de vorige avond, en de kater wordt weg gespoeld met gesponsorde whisky cola, maar uiteindelijk ontstaat er toch echt iets bijzonders.

De set van Ambivalent - vrijdag support van Plastikman in de HMH - is voor de meesten achtergrondmuziek. Seth Troxler - een imposante afro uit Detroit - krijgt al wat meer respons, maar echt los komt het pas bij Dubfire. De voormalige helft van Deep Dish draait van die typische stoommachine klik klak minimal, niet erg fantasierijk maar wel effectief. Tegen 18:00 uur wordt het ineens dringen geblazen voor de camera als Hawtin aanschuift. De Canadees draait zoals altijd met Traktor en laat zich graag op de vingers kijken. Er is inderdaad een hoop te zien, want Hawtin draait, schuift en manipuleert de tracks continu. De laatste twintig minuten eet de Boiler Room uit zijn hand. Bijna letterlijk, zo dicht staan de mensen bovenop hem. Je kunt scepsis hebben over dit soort gastenlijstfeestjes, maar uiteindelijk klopt het gevoel en gaat het afschuwelijk lelijke kantoordak er gewoon ondubbelzinnig af. Vandaag Hawtin de entertainer, morgen in de HMH de kunstenaar Plastikman, op afstand, achter een immens LED-scherm. Het contrast kan haast niet groter.