Dubstep is natuurlijk een genre waar vreselijk veel in gebeurt. Zo zien we onderweg hoe het Tilburgse Boef en de Gelogeerde Aap daar met raps invulling aan geeft in een volgepakte SugarFactory. Maar wat te verwachten van de Radical dubstep-party in de OT301? Met drie Nederlandse en twee Britse acts die nog niet bepaald hors categorie zijn?

Heel veel, zo blijkt al snel in het gelegaliseerde kraakpodium aan de Overtoom. De start is voor Myrkur en Beer. Dj Myrkur is tevens één van de mensen achter Radical, dat Amsterdam al enkele jaren op dubstep-feestjes trakteert en een wekelijkse radioshow op Sub FM verzorgt. Met enige hulp van trompettist Beer bouwt hij aan een gloedvolle set. Een set die erg downtempo begint, geleidelijk zwaarder wordt maar vooral warm en gemoedelijk blijft met in zijn plaatkeuze ook ruimte voor dubreggae en ambient.

In de OT301, waar binnen roken en blowen alom geaccepteerd is en bier nog in flessen wordt verkocht, hangt een prettige losse sfeer. Het publiek heeft de zaal al grotendeels gevuld, als het Utrechts-Londense duo June Miller het overneemt. Sinds 2007 brachten ze al wat releases uit op (in het genre) aansprekende labels en vanavond hebben ze ook een gitaar mee. Ze gooien het tempo en de bas-productie wat omhoog, maar met beleid. June Miller kiest voor een subtiele mix van vooral dubstep en drum 'n bass, met soms een (synth-)gitaar en een blaaspartijtje van gast Beer. Het blijft - zeker voor zo'n vernieuwend genre - allemaal toch wel erg binnen de lijntjes. Je moet minutenlang geduld hebben en in hun chilltrip opgaan, om een kortstondig knalmomentje te beleven.

De platenkeuze is wel interessant en de OT301 deint volgzaam mee, maar met alle ambient en jazzy drum 'n bass wanen we ons nog steeds op een afterparty. De set van het duo zakt halverwege danig in en nodigt vooral uit om nog een dikke pretsigaret op te steken. Gelukkig is de aflossing daar in de vorm van Ben UFO. De 24-jarige Brit startte samen met Ramadanman en Pangea het label Hessle Audio, specialiserend in dubstep, techno en de crossover tussen die twee. Als dj legt Ben UFO nog heel wat meer stijlen op. Hij begint met zware hiphop (inclusief jaren '90 rapsamples), schakelt terug naar ambient, door naar oldschool club house en verder naar harde technoïde drum 'n bass en dan zijn we nog geen twintig minuten verder.

OT301 gaat los op het hardere werk, maar daar is de Brit niet van gediend. Mensen moeten van hem en zijn lamp afblijven en zeker niet voor zijn neus op het podium gaan dansen. In zijn optiek is concentratie alles en een trillende tafel niks. Ben UFO is namelijk een absolute perfectionist, die zijn eigen naalden meeneemt en eist dat alles tot in de puntjes geregeld is. Begrijpelijk, maar een uitgelaten publiek temmen met geïrriteerde gebaartjes is niet hoe het werkt. En zo ontstaat een rare sfeer waarin aangeschoten bezoekers de Brit uitdagen, wat bier rondmikken en opzettelijk tegen de tafel duwen. Nogal irritant, maar Ben UFO - zichtbaar not amused - gaat er wel beter en vooral harder van draaien.

Zo is het een uur lang genieten van fijne dubstep, grime en hardtechno en Ben UFO doet daar, gretig knoppen draaiend en pitchend, nog een schepje op. Even makkelijk komt er ook een stukje hardcore, oldschool clubhouse met vocal samples, een Bomb The Bass-track en een Groove Is In The Heart (Dee-Lite) beat voorbij. Nee, Ben UFO is niet op een duidelijke richting te betrappen, maar mixt het knap aaneen en houdt het lang boeiend. Gek genoeg draait hij wel erg lang en zijn set boet dan aan urgentie in. Tijd om elders ons licht op te steken. Onderweg naar de uitgang, krijgen we nog het begin mee van Kryptic Minds. Het Londense dubstep-duo start met pompende bassen en ratelende drums en zet een veelbelovend openingskwartier neer.

We begeven ons enige tientallen deuren verder, waar de OneFourOne-vloer aan de Mega Whut?! party van FreshCotton en Drie Keer Niks is. Belangrijkste aanleiding is dat Nobody Beats The Drum live speelt, en die kregen al een puike recensie van de Paradiso-show woensdag op het feestje van Lektroluv. Het kost wegens een eindeloze garderobe-chaos (jas ophangen verplicht) en een hufterige portier (weiger-modus) veertig minuten om binnen te komen, maar dan heb je ook wat. De halfvolle zaal wordt volledig platgepompt door producers Sjam en Jori, terwijl vj Rogier de visuals van drie schermen laat spatten. Zelfs een Nobody Beats The Drum-remix van Giovanca klapt er keihard in.

Sjams retorische vraag "Wie kan er springen?" wordt niettemin gretig beantwoord en de aanwezigen stuiteren bijna een vol uur door de OneFourOne op de electro-beats en breaks van het trio. De XXXXL versie van prijsnummer Quit Your Job, die al sinds het begin van de groep in vele vormen meegaat, maakt het feest af. Bij Nobody Beats is de climax nooit verder dan een minuutje weg en dat is na het temporiseren in OT301 even een verademing. Het gaat er op nummertje 141 misschien wat makkelijker aan toe dan op 301, maar het feest is er wel een stuk uitbundiger om. De gevolgtrekking dat je het je publiek niet te moeilijk moet maken, is te makkelijk. Dit is een andere tak van sport waarbij doseren minder en feesten meer van belang is. Het is daarmee een extatisch toetje van de ADE-vrijdag.