Dat de ‘D’ in ADE allang niet meer makkelijk in een hokje te plaatsen is, bewees TopNotch vorig jaar al met een geslaagde hiphop-avond rondom hardcore-dj Promo. Dit jaar is het Canvas dat op de vrijdagavond met een hiphopgeoriënteerd programma van eigen bodem naar de gunst van de ADE-bezoeker dingt.

Twee Aziaten lopen vertwijfeld over de Wibautstraat. Zoekend, drukke gebaren makend en luid discussiërend in het Japans kijken ze om zich heen. “Dit kan onmogelijk de plek zijn”, lijkt de gedachte, maar de rijkelijk versierde smartphones beweren hardnekkig het tegendeel. Inderdaad biedt het winderige industrieterrein een weinig bekoorlijke aanblik, de kantoorkolossen en opgebroken weg dragen niet bepaald bij aan een feestelijke ambiance. Voor de internationale ADE-bezoeker zal het even wennen zijn. Toch zitten hier op een steenworp van elkaar twee jonge en succesvolle Amsterdamse clubs: TrouwAmsterdam en Canvas.

En die laatste blijkt uiteindelijk de voorlopige bestemming van het zoekende duo. Als de jas afgegeven is bij de authentiek Amsterdamse garderobedame-op-leeftijd treffen we ze weer op de zevende verdieping van het oude Volkskrant gebouw, waar de langzame eters onder de restaurantbezoekers inmiddels kennis hebben gemaakt met de eerste van de vier namen – allen Nederlands – die Canvas heeft toegevoegd aan het festivalprogramma. Speciaal voor ADE werd, naast residents Resol, Kid Sublime en Erjee, ook Haarlemmer Sotu The Traveller uitgenodigd. De dj-producer, die via een track op de Hollandse Nieuwe kennis maakte met 3VOOR12, laat zich naar eigen zeggen inspireren door Nosaj Thing – die haast gelijktijdig in Paradiso draait – en Flying Lotus, en heeft inmiddels de plaat om die voorkeuren te staven.

Helaas wil het vanavond maar niet lukken om te ontsnappen aan de borrelsfeer in Canvas. De dinergasten moeten het eten nog wat laten zakken, de tafels en banken blijven dankbare havens voor hen die een goed gesprek verkiezen boven de dansvloer. Ook de nogal laidback aftrap van Resol nodigt weinig uit tot dansen en kabbelt wat voort, het midden houdend tussen een kalme middag eclectische hiphop van Vadim, en hier en daar een wat steviger elektronisch geluid. Mede door het volume, dat voor een danspoging met enige kans van slagen veel te laag is, krijgt het geheel een wat ‘muzakkerig’ karakter en blijft de aandacht voor de muziek laag.

Over een andere boeg gaat Kid Sublime. Hoewel er zeker geen sprake is van een radicale koerswijziging, weet Sublime door af en toe van hiphop af te wijken en meer de elektronische zijpaden van dubstep te bewandelen, langzaamaan wat interesse op te wekken en wordt het animo op de vloer wat hoger. Als special guest Sotu The Traveller plaatsneemt achter de decks, heeft het merendeel van de aanwezigen dan ook de gang naar de dansvloer gemaakt. Waar Sotu op zijn in eigen beheer uitgebrachte plaat - te beluisteren en te koop op zijn Bandcamp pagina - inderdaad zijn inspiratiebronnen niet onder stoelen of banken steekt, blijft het vanavond bij een veel veiliger koers. Het eigen productiemateriaal wordt slechts mondjesmaat ingezet, invloeden van Nosaj Thing en Flying Lotus zijn spaarzaam. De veilige lijn, met veel remixen van klassiekers van Michael Jackson en andere disco- en soulhelden van weleer, krijgt wel degelijk een eigen draai mee. Melodieën blijven beperkt tot een minimum, veel meer dan een enkel zanglijntje of de suggestie van een refreintje hoor je meestal niet. Sotu schuift en draait, maar brengt toch niet de verfrissende en eigenzinnige gekte, de kenmerkende gebroken en slepende beats, die we op basis van album Left hadden gehoopt. Het maakt de avond als geheel zeer coherent, maar bij gebrek aan eigen karakter ook wat kleurloos. Lastig, als je groot “A la Canvas” op het affiche liet drukken.

Hoewel het een alleraardigst idee was, blijken er domweg te weinig mensen naar Oost afgereisd voor de muziek. Het eten zal ongetwijfeld gesmaakt hebben, de ambiance was goed en het uitzicht schitterend: bijna alles klopt in Canvas, alleen muzikaal mag het volgend jaar echt wel iets gepeperder. Dat vonden er meer. Klokke twaalf uur staken twee Japanners zeer gedecideerd de Wibautstraat over: zou er in dat andere kantoorpand nog wat te doen zijn?