Rembrandtplein, afstotelijk zwart gat dat je d'r bent. Met je stukjes kots, je platgetrapte glazen en je geknakte dertigers. Ja, je komt nog eens ergens met Amsterdam Dance Event. Niet alleen honderden artiesten doen hun best om gezien te worden, ook de vele clubs in Amsterdam proberen belangrijke boekers over de vloer te krijgen. Een avondje clubhoppen is dan ook eigenlijk interessanter dan de hele avond op een locatie vertoeven. Dit jaar nieuw op het parcours is AIR, een onlangs geopende club in het pand van iT, op een steenworp afstand van de Bermuda-driehoek van het Amsterdamse nachtleven.

AIR, het is zo'n club met metaaldetectors bij de ingang en een van kleur verschietende entreehal. De eerste stappen in de zaal beloven een Escape-achtige allure, met een glazen kooi en spiegels op het plafond. Maar wie verder afdaalt in de ruimte, ziet dat AIR eigenlijk een tamelijk donker en zelfs wat claustrofobisch hol met wat LED-lampjes is. Het is drie uur en beneden is zojuist mystery guest Carl Craig aangeschoven bij de man van de avond: Dubfire.

Dubfire heeft zichzelf de laatste jaren redelijk opnieuw uitgevonden. Jarenlang maakte hij naam als de helft van het mediterrane deephouse duo Deep Dish, maar de laatste tijd maakt hij meer naam in het minimal, house en techno-circuit. Onlangs dook zijn naam opeens op in de bio van Underworld, omdat hij een bijdrage leverde aan hun album Barking. Ze zullen hem ingeschakeld hebben voor nieuwe inspiratie, maar hier, op deze avond, laat Dubfire niet horen dat je voor frisse ideeën bij hem moet zijn. Hij en Craig draaien eendimensionale vakantiehouse met om de vier minuten een climax, die steevast vergezeld gaat van een ram op de effectenknop. Het is steeds dezelfde knop, een soort sissende stoomtrein. Je zou haast denken dat AIR een nogal luidruchtige rookmachine heeft, maar dat blijkt niet het geval. Beide heren hebben eerder bewezen meer vernuft in zich te hebben dan ze hier tonen.

De avond begon in het donkere ex-kraakpand OT301 bij een event dat je rustig de complete tegenpool mag noemen: Minimal Wave Tapes. Het is misschien wel het meest obscure feestje van Amsterdam Dance Event, waar de dj zijn best doet om alleen platen te draaien die in 1983 enkel op cassette verschenen of waarvan slechts twee exemplaren ooit via Japanse import Nederland bereikten. Aanleiding voor dit nostalgische samenzijn is de compilatie met dezelfde titel als het feestje, uitgebracht door het toonaangevende Amerikaanse hiphoplabel Stones Throw. De compilatie is een goudmijn vol vergeten songs, proto-electro, donkere synthpop en gestripte new wave.

Een van de acts op die compilatie was Rotterdammer Danny Bosten, alias DasDing. Naar aanleiding van de hernieuwde interesse trad hij in maart al eens op in WORM, vanavond geeft hij nog een zeldzaam optreden. Dat is helaas geen onverdeeld succes. Dat ligt niet eens zozeer aan de ongepolijste synthpop die hij en een assistent uit de apparatuur toveren, maar meer door de meegebrachte vocalist. De man is zo'n anti-performer dat hij zijn kleine elektronische instrumentje naast de microfoon houdt, met zijn handen in zijn zakken zingt (zijn stem uiteraard zeer vervormd) en rustig uit zijn flesje water drinkt tussen twee zangregels. Dat onaffe is de charme van het genre, natuurlijk, maar dat maakt dit optreden helaas nog niet goed. Wel goed om te zien hoe DasDing's Minimal Wave Tapes hit Reassurance Ritual op veel enthousiasme bij de fans kan rekenen.

De balans tussen creativiteit en kwaliteit blijkt vanavond het best in Bitterzoet, bij weer een dubstep-relateerd feestje. Het is interessant om eens te vergelijken hoeveel evenementen in die categorie er drie jaar geleden tijdens ADE waren, en hoeveel nu. Alleen vanavond al is het kiezen tussen het experimentele Hyperrhythm in het Bimhuis en dit wat meer dansbare feestje in Bitterzoet. Het is de ideale afterparty voor het Flying Lotus optreden, eerder op de avond in de Melkweg. Sterker nog, Lotus zelf scharrelt ook in Bitterzoet rond, met de joint waar hij aan het eind van zijn show zo naar verlangde.

Nieuw talent SBTRKT is al klaar, maar Amerikaan FaltyDL is nog volop bezig aan zijn set. Er hangt een merkwaardige sfeer in Bitterzoet. De tunes van Falty vallen duidelijk in de smaak, maar veel mensen praten liever dan dat ze dansen. De set is opvallend coherent - alsof in verschillende tracks steeds dezelfde elementen terugkeren - zonder eenvormig te worden. De invloeden van house en 2step voeren de boventoon. Het is een stijl die ook 2562 past, de Nederlander (al woont hij tegenwoordig in Berlijn) die deze avond af mag sluiten. Vlak voor hij aan zijn set begint, prijst hij de open minded sfeer die tegenwoordig op veel feestjes hangt en de kruisbestuivingen die daaruit ontstaan. Om dat te bewijzen begint hij zijn set niet met een dubstep-plaat, maar met een p-funk obscuriteit, die opvallend goed opgepakt wordt. Zijn set heeft een hoog house-gehalte, met veel vocalen, maar uiteraard ook met veel bas en ritmische verschuivingen.

Een avond als deze leert dat Amsterdam Dance Event nog altijd met het jaar diverser wordt. En dat is een compliment waard. Het is mogelijk om in één avond bij alle mogelijke lagen van het nachtleven aan te schuiven. Van een commerciële geldmachine naar een obscuur feestje voor die hard muziekverzamelaars, en zo hoort het.