Meandering
“Dus je wil weten met welke god op aarde we samen willen werken als we het voor het zeggen hebben?” Drummer Sonny Groeneveld legt uit hoe intensief iedereen in de band met elkaar werkt, dat ze de muziek van A tot Z samen produceren en dat het onwaarschijnlijk is dat ze dit zomaar uit handen gaan geven. “We zouden het heel vet vinden als we een topniveau productie kunnen bereiken en behouden, en nog steeds de touwtjes in handen hebben. Tegen die zelfstandigheid kan eigenlijk geen superproducer op.” “Het is best lastig om iemand te vinden die precies aanvoelt wat wij met onze muziek bedoelen”, aldus organist Pyke Pasman. Bassist Peter Peskens ziet wel mogelijkheden: “Ik zou heel graag willen samen werken met de producer van Pond, de psychedelische rockband uit Australië waar ook een paar Tame Impala-gasten in spelen.” 

Er wordt een duidelijk beeld geschetst hoe het album Meandering is gemaakt, de debuutplaat. Sonny: “Alle liedjes zijn eigenlijk nog maar net af. De mastering volgt als we terug zijn uit Frankrijk. Josephine (van Schaik, zangeres, red.) maakt net als bij de EP de hoes. We zaten vanochtend aan de ontbijttafel in het hotel te kijken welke kleuren we mooi vinden. Zo gaat het bij ons continue.” We zijn in het perscentrum van het festival. Manager Ronald Keizer zet rechts van Josephine op een ruime hoekbank een grote varen neer, links een schaappoef. Op de achtergrond hangt de festivalbanner, met daarop een hoop pinguïns. Hups, even een foto. “Dit wordt de albumhoes, duidelijk.” Josephine nipt van haar cupje koffie: “Ik vind het leuk om dat artwork erbij te doen. Zodat je ook op dat vlak helemaal zelf kunt laten zien wie je bent.” Peter: “Voor mij is de band sinds dat we bij elkaar zijn een speeltuin, we werken zonder stramien en duidelijke genres. Tegelijk is het lastig om even snel uit te leggen wat wij doen. De liedjes gaan alle kanten op. Ik denk dat de tussensingle Mellow Guru een mooie verbinding is tussen de eerste EP en ons nieuwe werk. Josephine: “De tracks op het nieuwe album zijn wat uitgesprokener, met vaak een extra korreltje peper. Dat hoor je vind ik ook terug in Turkish Delight, de eerste single van de nieuwe plaat.” 

Liedjes maken is voor de band een heel democratisch proces. Pyke: “Het is niet zo dat als je een surfband bent je alleen surf gaat maken. Soms vinden we elkaars ideeën kut, maar we vinden telkens een manier om ervoor te zorgen dat iedereen ze goed gaat vinden.” Sonny: “Peter en Pyke ken ik al lang en close omdat wij alle drie in Jungle By Night zitten. Iedereen is heel erg overtuigd van wat we doen en iedereen daagt elkaar uit. We denken dat we samen iets groters neer kunnen zetten dan dat we al kennen. Dat is denk ik wat ons een goed team maakt en ervoor zorgt dat de muziek van The Mysterons klinkt zoals het klinkt.”

Gekke shit
Intussen floept er een wereldbolletje uit iemands jas. Josephine merkt geheel terecht op geen idee te hebben waar die ineens vandaan komt. Nu er voor het eerst wordt opgetreden in het buitenland kun je net zo goed alvast verder kijken. De meest favoriete plek om te toeren wordt aangewezen. Pyke: “Voor mij is elk optreden heel bijzonder en ik vind het nog bijzonderder als je naar het buitenland mag en kan. Ik vind het heerlijk om in een cultuur te komen die niet de jouwe is en dat je je dus elke keer moet aanpassen. Met Jungle By Night hebben we ooit in Japan gespeeld, onder meer op Fuji Rock. Dat is echt een te gek festival. Ik denk dat The Mysterons er goed zou gedijen. Ze houden erg van gekke shit dus als wij met onze gekke shit komen, denk ik dat dat heel goed werkt.” Hij is verliefd geworden op hoe heftig en intens alles in Japan is: de kleuren, het straatbeeld, de mode, de lifestyle. En hoe gek ze zijn op muziek die wij in West-Europa wellicht heel raar vinden en niet kunnen vatten. “Ik denk dat ze daarom vaak bands uitnodigen die het net iets anders doen. Ik denk dat wij het ook anders doen.” 

L’amour Toujours
The Mysterons is kort in Rennes. Op de openingsavond, een dag voor de show, kijken we een paar uurtjes naar andere optredens. Uitgebreid de stad in en het festival ontdekken is er niet bij. Direct na de show rijdt de band met de bus de avond en nacht in terug naar Nederland. Frankrijk is voor Pyke al langer een van de favoriete landen om te spelen. “Omdat ik op alle plekken waar ik tot nu toe met Jungle By Night ben geweest het gevoel heb dat de mensen er meer met de muziek en de cultuur bezig zijn dan in Nederland. Op festivals merk je ook het verschil; ze zijn goed georganiseerd, er is ontzettend lekker eten en de mensen die er werken hebben vaak echt hart voor de zaak. Peter: “Ik denk dat er in Frankrijk meer ruimte voor underground en diversiteit is. Het is een groot land en er is daardoor ook letterlijk meer ruimte om te spelen. Misschien heeft dat er ook mee te maken.” Pyke: “Als de scene in Frankrijk zo groot is zou je denken: wie zit er nou te wachten op een kutbandje uit Nederland? Maar we merken bij TransMusicales aan alles dat ze ons oprecht tof vinden. We krijgen alle aandacht. Dat voelden we ook tijdens het spelen.” 

Zelda
Jordy Sanger is de meest verse kracht van The Mysterons. Hij nam begin dit jaar de gitaarpost over van Brian Pots, die zich weer volledig ging richten op zijn band Pauw. Hij geeft tijdens ons gesprek geen kick maar laat na de show weten dat hij met dikke koorts heeft gespeeld. “Ik hou deze trip vol door rustig te blijven, te ontspannen waar het kan. En door Zelda te spelen op de Gameboy.” Dat moet heel pittig zijn. Jordy: “Wat, Zelda?” “Ik bedoel ontspannen, niet oververmoeid raken, ziek worden maar toch doorgaan.” “Ik val bijna overal makkelijk in slaap, in tegenstelling tot anderen in de band.” Peter knikt: “Ik denk dat niet stressen misschien nog wel belangrijker is dan ontspannen. Er gebeuren als muzikant onderweg eigenlijk heel veel dingen buiten je comfort zone. Het eten is niet altijd even goed, een hotel dat te ver weg is, het waren in het begin dingen die mij direct stress opleverden maar op een gegeven moment allemaal maar heb losgelaten. Je komt op super vette plekken dus ik vind dat je niet mag zeuren. Dat is uiteindelijk wat overblijft. Ik slaap eigenlijk al mijn hele leven slecht en heb daardoor mijn skills gevonden om gewoon je rust te pakken wanneer je kan. En Zelda te spelen.”

50+
2016 is het jaar waarin Prince en David Bowie relatief jong overleden en andere oudere artiesten juist hun eeuwigheid lijken te willen etaleren, zoals deze zomer op het festival Desert Trip in de Verenigde Staten. “Dat zet je wel aan het denken. Ik denk dat je door de jaren heen heel goed leert wat je niet en wel moet doen om het lang vol te houden. Ik denk dat het erg bijzonder is dat je samen en los van elkaar een muzikaal bestaan kunt bouwen en dat dit dan zo lang door mag gaan. Het liefste ben ik over 25 jaar nog fulltime met muziek bezig,” zegt Sonny. Josephine: “Misschien is het juist goed om naast muziek iets totaal anders te doen. Ik vind het in ieder geval tof dat ik naast muziek maken ook onze platenhoezen kan ontwerpen. Na je 50e een vliegtuig pakken om ergens op te treden, ja daar worden we allemaal best wel enthousiast van. Dat je dichtbij jezelf kunt blijven en dat je je niet hebt laten strikken. Dan heb je het denk ik goed gedaan.” Jordy: “We hebben allemaal een muziekopleiding gedaan, de ene het conservatorium van Amsterdam, de ander de Herman Brood Academie. Ik ben nog de enige van ons die moet afstuderen. Het lijkt mij oprecht te gek om een dag per week in een boekenwinkel te werken.” Peter: “Of als badmeester.” 

Showtime
The Mysterons live zien? De band speelt in het weekend van 11 t/m 14 januari op Eurosonic Noorderslag. In februari en maart volgt een Nederlandse clubtour. Het album Meandering komt 10 februari uit via Excelsior Recordings.