Dogs die in hot cars in Paradiso

saaie performance, heel goede liedjes

Rutger Kruijer, ,

Dogs die in Hot Cars speelden 30 oktober in de kleine zaal van Paradiso. Rutger kruijer was erbij en doet verslag.

saaie performance, heel goede liedjes

Aan originaliteit zal het niet liggen dat de naamsbekendheid van het Schotse Dogs Die In Hot Cars vooralsnog geen vlucht à la Franz Ferdinand, The Killers of Interpol heeft genomen. Aan hun muziek trouwens ook niet. Iedereen die van voornoemde bands wel pap lust moet DDIHC's debuutplaat 'Please Describe Yourself' dan ook zeker gaan beluisteren. In een poging de bodem onder mogelijk onterechte vergelijkingen weg te slaan verkondigt dit vijftal op hun website vooral naar Nirvana en Red Hot Chili Peppers te hebben geluisterd. Toch klinken er bij hen geen hoorbare invloeden van deze bands door. Wel zijn er duidelijke overeenkomsten met het werk van oer-New Wave bands als Talking Heads, XTC en, met name qua zang, Dexy's Midnight Runners. Hoe dan ook, de muziek van DDIHC is bijlange niet zo saai als het is allerlei vergelijkingen op hen los te laten. Hun performance wel. En dat is jammer want de liedjes deugen. Muzikaal overtuigt de band in de kleine zaal van Paradiso die, hoewel niet uitverkocht, tot aan de bar gevuld is dankzij een aantal toegestroomde overblijvers van het eerder die avond in de grote zaal gehouden Eerste Nationale Inburgeringsexamen. Heupwiegend burgeren met name de dames onder dit middelbare gedeelte van het publiek voor de tweede keer die avond ergens in. Deze en alle overige publieksparticipatie wordt uitsluitend aangewakkerd door zanger/gitarist Craig Macintosh, die als enige enthousiasme en spelplezier uitstraalt. Ieder liedje gaat uit volle borst. Intelligente liedjes waar je toch opgewekt van raakt. Het kan weer, zou je zeggen. Wellicht dat de overige bandleden ook nog eens tot dit inzicht komen.