Binnen de Amsterdamse muziekscene geldt de Excelsior avond op tweede kerstdag een beetje als een kerstborrel. Zoals Van Dik Hout tussen kerst en Oudejaarsavond Paradiso een avond in bezit neemt, zo neemt Excelsior de Melkweg over. De mensen uit de industrie komen toch wel, en Excelsior kan haar belangrijkste troeven van het afgelopen jaar nog een keer naar voren schuiven. Zo ook deze kerstavond. Hoewel het journaille het een beetje af laat weten dit jaar, zijn er genoeg bekende gezichten te zien. Het eerste cadeautje dat onder de boom vandaan wordt getrokken, is Solo. 2004 was een goed jaar voor het duo achter Solo, Michiel Flamman en Simon Gitsels. Niet alleen mochten ze hun debuut ‘Songs ’n Sounds’ uitbrengen bij Excelsior, maar tevens werd het album met juichende recensies onthaald. Dat gebeurde door mensen die Solo’s muziek de mogelijkheid geven om op zich in te laten werken, iets wat vanavond niet wil lukken. Het publiek staat nog te kwetteren over het aantal kilo’s dat er de afgelopen dagen bijgegeten is, terwijl Solo probeert met de kleine, breekbare liedjes boven het geroezemoes uit te komen. De band treedt vanavond met een drummer en bassist op, waardoor de liedjes wat meer ingekleurd worden. De band beseft goed dat de ruimte in de liedjes bewaard dient te worden, zodat er geen afbreuk wordt gedaan aan de breekbaarheid van de pareltjes. Ondanks de matige respons wordt het nieuwe nummer ‘Right Here, Right Now’ gespeeld. Het liedje kenmerkt zich door een iets opgetogener geluid, en zou een verdiende zomerhit kunnen zijn. Van een heel andere orde is het Amsterdamse duo zZz. Ze hadden reeds een bescheiden culthitje met het dampende ‘Ecstasy’, maar het wachten is nog steeds op debuutplaat ‘Sounds of zZz’. Deze is al enige maanden af, maar ligt nog steeds op de plank. En dat is niet zomaar. Door het gebruik van slechts een drumstel, een orgel en zang heeft zZz zo'n volstrekt eigen geluid, dat platenmaatschappijen in de VS ook geïnteresseerd raakten. Excelsior wil de plaat gelijktijdig met een Amerikaans label uitbrengen (Bij welk label precies is nog steeds niet duidelijk. Er ging een gerucht dat het om Capitol zou gaan) Ondertussen speelt zZz in elke hoek en elk gat van Nederland met hun stomende, manische orgelrock. Het sterkste punt van zZz is tevens de Achilleshiel. Doordat de twee heren alleen uitgaan van orgel, drums en zang, ontstaat er wel een uniek geluid maar tevens een beperkt aantal mogelijkheden. Zeker wanneer de band in hetzelfde tempo doorspeelt, dreigen de nummers nog weleens inwisselbaar te worden. Gem zorgt er vanaf de eerste tonen voor dat ‘Last Christmas’ een jaar lang niet meer in je hoofd zit. Is het niet door het volume, dan wel door de sterke nummers en de overtuigende presentatie. Daarbij moet gezegd worden dat het bijzonder leuk is om te zien hoe zelfverzekerd de jongens zijn geworden en hoe hongerig ze nog steeds zijn. Een jaar geleden was alleen zanger Maurits beweeglijk op het podium, zij het aarzelend. Maar een jaar lang elk weekend spelen heeft zijn vruchten afgeworpen, en nu is Gem een brok zelfvertrouwen. Ook het grote brein achter Gem, gitarist Bas de Graaff, komt veel meer los waardoor de band je bij je lurven pakt en je niet meer loslaat totdat je buiten staat met je net aangeschafte Gem t-shirt. En laat die tweede cd maar gauw komen, want de zes nieuwe nummers die we vanavond mochten horen doen geen van allen onder voor de elf knallers op ‘Tell me what’s new’. 2005 belooft een mooi muziekjaar te worden.