Het was een druk jaar voor Alamo Racetrack: Lowlands, een half jaar in het clubcircuit, optredens in Londen, Manchester en Glasgow, en zelfs het prestigieuze SXSW in Austin, Texas. Voor bassist/knoppendraaier David Corel is er op dit moment echter maar een ding van belang: De Tweede Plaat.Corel en zanger/gitarist Ralph Mulder componeren gezamenlijk het leeuwendeel van de nummers voor de band, maar gitarist Lennart Lucieer zal net als op de eerste plaat “uiteindelijk wel weer met 2 of 3 briljante nummers aankomen”. De tweede plaat moet, volgens Corel, anders klinken dan Birds at Home, een plaat die te veelzijdig was. Opzwepende wave-pop werd afgewisseld met folky lo-fi. “Op de nieuwe plaat wil ik een duidelijke gedachtengang, een totaalbeeld dat helemaal goed is. Het derde nummer van de vorige plaat, We like to go on, is een vertrekpunt geworden. Zo worden nu eigenlijk de meeste nummers waar we mee bezig zijn. En dat komt toch grotendeels door de reacties van het publiek. Gek eigenlijk. We merkten live dat we sets van maar drie kwartier hadden, omdat we heel veel dingen van de plaat niet konden spelen. Anders zou het een zo’n zwaar optreden worden. We hebben veel plezier gehad met ‘t maken van de eerste plaat, maar we hebben live gemerkt dat ‘t heel onhandig is als de mensen ook niet weten wat je nou eigenlijk aan het doen bent. Er waren een stuk of vijf nummers van Birds at home die live wel werkten. We speelden zelfs een nummer van onze oude band Redivider en twee of drie covers, omdat we dachten: een beetje beuken! Maar ‘t was toch jammer dat we niet de hele plaat konden spelen. En dat willen we nu voorkomen. We willen nu een hele set met allemaal van dat soort nummers! Ook al is er geen druk van buitenaf, de druk om hele goede dingen te maken is wel heel groot, af en toe te groot. Twee jaar geleden was er de druk om ons als beginnende band te bewijzen, maar nu heb ik het gevoel alsof we de voorzet al hebben gegeven, maar ‘m er nog in moeten trappen. Die andere plaat komt er ook heus wel weer, die luisterplaat, met prachtige esotherische tapijtjes, waar je met een blowtje in je hand, met wat dan ook in je mik, op kan wegdromen. Maar nu moet er gedanst worden. Ik wil gewoon frisse muziek maken en dat is bij de vorige plaat niet gelukt. Het mag zelfs simpeler klinken dan de eerste, maar het moet frisser, dansbaarder. We beginnen thuis op ‘ t computertje altijd met de beat en dat worden toch al snel dancebeats. En omdat je veel aan het knippen en plakken bent, wordt het al snel loop-achtig. Maar we blijven een gitaarband dus daar gaan we dan wel vervolgens met een gitaar overheen beuken! Ik ben niet bang om retro te klinken. Misschien hebben we met de vorige plaat wel de meest tijdloze plaat gemaakt die we hadden kunnen maken. Maar misschien wil ik dat nu wel niet meer. Ik wil een plaat maken waarop ik nu zelf zou gaan bewegen als ik ‘m zou horen. Desnoods klinkt de nieuwe plaat over 5 jaar hopeloos ouderwets. Dat maakt me niet uit!”