Jehnny Beth: 'De wereld is een hartverscheurende plek' Jehnny Beth: 'De wereld is een hartverscheurende plek'

Hoppakee, daar springt een danser op de dj-booth. Nog een. En nog een! Grijnzend kijkt Jehnny Beth (40) toe terwijl ze de ene na de andere spierballenplaat laat klappen in de Holding, een gruizig punkhol in een hoekje van het Down The Rabbit Hole-terrein. Een heel ander type set dan je elders op het terrein hoort: ze unleasht de freaks met loeizware industrial, met remixes van Amyl and The Sniffers, Nine Inch Nails en KoRn, en zelf brult ze iedere zin mee.

‘Het was geweldig,’ grinnikt de punkfrontvrouw een paar weken later over dat dj-tussendoortje, kort voor de release van haar nieuwe plaat. ‘In de huidige economie is het peperduur om te touren met een band, af en toe draaien is een andere manier om te reizen en muziek te delen. Ik wil rockcultuur, punkcultuur, naar de dansvloer brengen. Waar dat vandaan komt? Als vijftienjarige ging ik naar een festival en zag daar voor het eerst 2manydj’s, het dj-project van Soulwax. Ze draaiden Iggy Pop en Lou Reed, en ik was weggeblazen: míjn muziek, míjn subcultuur op de dansvloer, dat had ik nog nooit gehoord. Ik ben heel erg blij om een lans te kunnen breken voor de rockcultuur.’

De afgelopen jaren deed de Franse muzikant/actrice nogal uiteenlopende projecten: ze ging solo na jarenlang touren als blikvanger van de verwoestende post-punkband Savages, maakte (met behulp van o.a. Atticus Ross van Nine Inch Nails) een debuutalbum vol experimentele pop, een ingetogen conceptplaat met Bobby Gillespie van Primal Scream, schreef een collectie erotische verhalen, acteerde tussendoor ook nog in Oscarwinnaar Anatomy Of A Fall. Vrijdag verscheen haar tweede soloalbum You Heartbreaker, You (net als al haar werk geschreven met levenspartner Johnny Hostile), een rauwe punkrockplaat vol spierballenriffs waarmee ze weer thuiskomt in de rockcultuur. ‘Music for the sad and horny’, noemt ze het zelf gekscherend. ‘Na Savages wilde ik alles zeggen wat ik te zeggen had, alles doen. De muziek was eclectischer en cinematischer. Nu wilde ik weer back to basics: Johnny en ik in de studio, de gitaar als leidmotif.’

You Heartbreaker, You is de hardste plaat die ze ooit schreef, een plaat zoals ze die met Savages niet had kunnen maken, denkt ze. ‘We waren heel erg post-punk, niet erg technisch dus. Dat was ook de magie van de band, muzikaal hing alles aan een zijden draadje. Toen Johnny en ik aan deze plaat begonnen, zeiden we tegen elkaar: ‘We hebben zoveel samengewerkt, zoveel geleerd. Nu moeten we in onszelf geloven.’ Het Oasistrucje, noemden we het. Ik had geen idee dat Johnny zo’n riffmachine was.’

Dat zaadje werd geplant in 2023, toen ze als voorprogramma van Queens Of  The Stone Age door Amerika en Canada tourde., en kwam zo opeens óók terecht op de festivals voor de hardere stijlen. ‘Festivals met Tool en KoRn als headliner, maar ook Amerikaanse bands als Turnstile en Scowl, acts in de hardcore en new metal hoek. Daar had ik met Savages nooit gestaan omdat we in een hokje werden geplaatst als post-punkband, terwijl we – vond ik – net zo hard gingen als die bands. Wow, de connectie met dat publiek was geweldig. Ik wilde een plaat maken voor dat moment, voor dat publiek.’

Daarom begint het album met een schreeuw, op openingstrack ‘Broken Rib’. ‘Ik wilde mezelf pushen, de manier waarop hardcorevocalisten schreeuwen is waanzinnig technisch en complex. Ik had het nooit geprobeerd, alleen de baby fry en de false chord fry lukten me, wanneer je de valse stemplooien gebruikt om te grommen.’

Die schreeuw vangt bovendien het onderliggende gevoel van de plaat, vertelt ze. ‘De wereld is een hartverscheurende plek. Het zit zelfs in de titel You Heartbreaker, You, een liefkozende zin: het is wat het is, je zult de pijn van het bestaan moeten leren accepteren. Mensen zullen je hart breken, de wereld zal je hart breken. Je kunt de wereld niet buigen naar jouw wil, de mensen van wie je houdt zullen je hart breken. Maar… je kunt niet opgeven, je moet je hart riskeren om te kunnen voelen.’

Daaraan raakt ook een liedje als ‘I See Your Pain’, over wat er gebeurt als je de pijn van anderen niet meer binnen kan laten komen in een alsmaar verhardende wereld. ‘ Via onze schermen worden we geconfronteerd met de ene na de andere ramp. Er is veel empathie, maar ik zie ook het gevaar dat we afgestompt raken – zeker als het zaken ver van huis betreft.. Dat is beangstigend. Empathie is iets wat je moet trainen om het te blijven voelen, om verbonden te blijven. Ik worstel er ook mee, en ik weet alleen maar wat mijn antwoord is: muziek, goede kunst, iets om die emotie te kanaliseren. Ik wil blijven voelen dat ik leef.’

Dat zie je wel in haar shows: op het podium is Jehnny Beth een wervelwind, een bliksemgeleider die de emoties in een crowd volledig weet te sturen. ‘Het is mijn safe place, de plek waar ik alles kan doen en me niets slechts kan overkomen. Iedereen wilt dat je slaagt, dat je iets geweldigs neerzet. Nergens anders voel ik liefde zo puur binnenkomen.’

You Heartbreaker, You is nu uit. Jehnny Beth staat op 28 oktober in Bitterzoet.