ADE24: MCR-T is Joost’s buurman uit Berlijn ADE24: MCR-T is Joost’s buurman uit Berlijn

Het is februari 2024, en heel Nederland kijkt naar Joost, die op het punt staat om zijn Eurovisie-hit ‘Europapa’ te droppen…. maar eerst brengt hij nog een ander liedje uit. De opgefokte rave-tune ‘Buurman uit Berlijn’ met Duitser MCR-T. Een gelijkgestemde producer die de smerigste ghettohouse, techno en gabber maakt, muziek die je met een vunzige grijns in de maag stompt. Zo bracht hij ook al eens het hilarische Tiktok-hitje ‘My Barn, My Rules’ uit met HorsegiirL (inderdaad, die dj met een paardenhoofd).

Hij zal komend weekend op Amsterdam Dance Event ‘zes dagen niet slapen’, zegt hij zelf, ‘want ik ben zo’n beetje overal te vinden’. Zeg dat wel: deze Berlijnse stuiterbal draait op Into The Woods, op het feest van zijn collectief Live From Earth én organiseert met Clara Cuvé en Intercell een feest in de H7 Warehouse. Oh, en dan zal hij ook nog in een panel over gabber-cultuur aanschuiven naast Joost-producer Tantu Beats en Paul Elstak. 

Luister ‘Buurman Uit Berlijn’ en je snapt wel dat-ie nogal van Amsterdam houdt. ‘Jullie zijn als blije Duitsers!’, zegt hij lachend. ‘In Duitsland nemen mensen het feesten vaak heel serieus, maar in Nederland is er een “alles kan”-mentaliteit.’ Dat nummer ontstond vorig jaar in aanloop naar ADE, vertelt-ie. ‘Het is eigenlijk heel organisch tot stand gekomen. Ik heb altijd al gabber- en hardcoretracks gemaakt, maar dat waren meestal buitenbeentjes in mijn repertoire. Ik had een beat gemaakt en een stukje daarvan online gezet. Ik wilde vorig jaar op ADE iedereen verrassen met een Nederlandstalig nummer, dus ik dacht: "Laten we indruk maken." Joost volgde me toen al en hij stuurde een berichtje of hij mee kon doen op de track, en de rest is geschiedenis. We hadden elkaar één keer eerder kort ontmoet, en hij vertelde me dat hij mijn oude muziek kende. Ik kende hem toen nog niet, maar ik had wel van hem gehoord via andere artiesten. Toen ik hem beter leerde kennen, merkte ik dat hij net als ik bezig was zijn eigen wereld te bouwen. Dat DIY-aspect sprak me aan, net als zijn werkethiek, waarbij hij veel samenwerkt met vrienden. Daardoor klikte het goed.’

Wanneer besefte je dat je vrolijke muziek wilde maken en niet in de te serieuze genres wilde blijven hangen?
‘Ik wilde altijd dingen doen die anderen niet doen. Ik begon met muziek maken in een omgeving waar iedereen zichzelf heel serieus nam, en dat is gewoon niet wie ik ben. Ik ben een vrolijk persoon, ik word altijd wakker met een lach op mijn gezicht. Mensen willen niet altijd muziek horen die hen somber maakt. Iedereen wil gewoon plezier hebben.’

‘Ik ben ook rapper, en voordat ik MCR-T was, was ik MCNZI. Ik draaide al als DJ en ben opgegroeid met hiphop, maar kwam in de elektronische muziekwereld terecht. Ik vond het geweldig hoe rap en elektronische muziek altijd hand in hand gingen, zelfs in de beginjaren. Maar ergens onderweg raakten die elementen verloren, omdat mensen alles te serieus gingen nemen. Tegenwoordig zie je gelukkig dat er weer wat artiesten zijn die die combinatie opnieuw ontdekken.’

MCNZI is een behoorlijk controversiële naam. Waar komt die vandaan?
‘Tja, ik weet het niet precies. Ik had in die tijd een soort van punkmentaliteit, ik was een skater en een punker en ik wilde iets provocerends, iets dat opviel. Andere artiesten, zoals bijvoorbeeld Kanye West, kunnen zichzelf 'Black Skinhead' noemen. En de Sex Pistols noemden zichzelf zo in een tijd waarin seks een taboe was. Mensen hebben zichzelf altijd namen gegeven die tegen de stroom ingingen, gebaseerd op wat op dat moment als schokkend of provocerend werd beschouwd. Ik ben half Duits en een persoon van kleur, en ik heb altijd gevochten tegen extreemrechtse figuren. Dus ik vond het ironisch om mezelf zo’n paradoxale naam te geven. Mijn vrienden noemden me soms zo als grapje.’ 

‘En ik dacht dat ik het kon claimen als iemand die echt mijn Afro-Duitse identiteit bezit, maar ook iemand die actief het probleem aanvecht. Iedereen bij Life from Earth is openlijk links en doet sinds de oprichting politiek werk. Het was altijd duidelijk: je hoeft maar één keer te googelen om te begrijpen wat ik met die naam bedoel. Maar helaas, voor onze Duitse collega’s was dit te moeilijk om te begrijpen. Blijkbaar kan iedereen grappen maken over van alles, maar zodra een buitenlander grappen maakt over hun eigen cultuur, is het ineens een probleem. Mijn oudere werk was een stuk bozer en politiek getint.’

Zo rapte hij bijvoorbeeld over de ontwrichte woningmarkt in Berlijn. Na de val van de Muur vond er in de Duitse hoofdstad een creatieve explosie plaats, en ook de clubcultuur van de stad was als een magneet voor jonge mensen. De huurprijzen waren bovendien laag, de toenmalige burgemeester noemde de stad zelfs ‘arm aber sexy’. Maar in het nieuwe millennium ging dat mis: huurprijzen schoten door het dak, en in de afgelopen jaren verdubbelden de Berlijnse huurprijzen terwijl de lonen ver achterbleven. ‘In die tijd was ik op zoek naar een appartement en ik dacht: “Yo, ik heb bijna geen geld van het touren en ik probeer al een hele tijd het huis van mijn ouders te verlaten. Hoe kan het dat iemand die in Berlijn is geboren en getogen geen betaalbare woning kan vinden in zijn eigen stad?” Dus begon ik wat onderzoek te doen en werd boos op de woningmarkt, en hoe vooral mensen uit het rijke zuiden van Duitsland naar Berlijn komen, alle woonruimte opkopen en dan niet in die huizen gaan wonen, maar de prijzen opdrijven. Dus ik dacht dat ik misschien verandering kon brengen door een nummer te maken dat heel politiek en actueel was.’

‘Ik dacht: oké, niemand doet dit, niemand praat over actuele onderwerpen, want iedereen is te druk met praten over billen schudden en high worden op hiphop en popmuziek over seks. Maar uiteindelijk besefte ik dat het weinig tot geen impact had. Ik stuurde het nummer naar alle kranten die de voortdurende huurcrisis behandelden, maar niemand schreef erover. Toen drong het tot me door: politieke, betekenisvolle muziek maken is zinloos, want letterlijk niemand, echt niemand, geeft erom. Wat zo ironisch is, omdat dit onderwerp nog steeds heel relevant is.’

Al vanaf het begin van zijn carrière is hij onderdeel van de beweging Live From Earth, waar bijvoorbeeld ook Brutalismus3000, horsegiirL, DJ Gigola, Nene H en MRD onder vallen. Grappig genoeg begon het ooit als een hiphoplabel, vertelt hij, waar hij ook zijn MCNZI-muziek dropte. Met zijn allen bewogen ze langzamerhand richting de dancewereld. ‘Het groeide uit tot een platform dat politieke demonstraties documenteerde, muziekvideo’s maakte en uiteindelijk een label werd. Het is best een links georiënteerde groep mensen. Dat is het altijd al geweest. In 2017 kwam ik erbij als artiest, eerst als rapper en later meer als crossover naar techno. Mijn tienerdroom was altijd om rapper te worden, op grote podia te staan. Maar tegelijkertijd was ik ook altijd al met techno bezig. Dus de mensen van Live From Earth zeiden al snel: “Hé, laten we hier gebruik van maken, dit is iets anders.” Hoewel rap mijn passie was, zagen ze dat ik met deze combinatie iets unieks kon doen. Sindsdien ben ik gegroeid in mijn rol als artiest, maar ik ben ook betrokken bij de A&R en creatieve regie. Bij ons doet iedereen meerdere dingen, het is niet een typisch label met een duidelijke hiërarchie.’

Dat klinkt meer als een gemeenschap dan een klassiek label.
‘Ja, het is eigenlijk een familie. We brengen samen tijd door, ook buiten werk. We delen alles met elkaar en werken samen om dingen voor elkaar te krijgen. Iedereen heeft waardevolle input en we nemen beslissingen samen. Veel andere labels worden gerund door mensen die vooral gefocust zijn op het zakelijke aspect, zonder te begrijpen wat artiesten doormaken. Bij ons draait het juist om de passie voor muziek.’

Je hebt die hit met horsegiirL eigenlijk wel aan TikTok te danken. Social media is een essentieel onderdeel van het artiest zijn geworden, of je het nu leuk vindt of niet.
‘Het vak is enorm veranderd. Tegenwoordig moet je niet alleen een goede DJ of rapper zijn, maar ook een goede content creator. Promotors kijken vaak naar je Instagram-volgers voordat ze naar je muziek luisteren. Dat beïnvloedt uiteindelijk je inkomsten. Social media is een essentieel onderdeel van het artiest zijn geworden, of je het nu leuk vindt of niet. Het is lastig, want veel goede muziek gaat verloren omdat de artiesten niet goed zijn in social media. Aan de andere kant wordt veel middelmatige muziek juist populair omdat het de aandacht trekt. Het kan moeilijk zijn voor introverte artiesten die zich niet prettig voelen voor de camera. Maar helaas is dat nu de realiteit.’

Hoe zorg je ervoor dat je dicht bij jezelf blijft nu je following groeit?
‘Ik weet ‘t niet, ik ben er eigenlijk niet mee bezig. Ik heb mijn Instagram-handle, kolegajj, al sinds het begin van de app, en het was oorspronkelijk de naam van mijn YouTube-account. Ik heb altijd video's geüpload, vooral grappige video's en skateboardvideo's, en later ook muziekvideo's. Ik was dus altijd bezig met dingen vastleggen en voor de camera praten. Authenticiteit behouden voelt voor mij natuurlijk, ik hoefde eigenlijk niets te veranderen. Maar wat betreft authenticiteit in de muziekindustrie, het gaat erom dat je jezelf bescheiden houdt en niet denkt dat alles om jou draait. Uiteindelijk maakt niemand zich echt druk om jou, en dat is misschien een stoïcijnse manier om ernaar te kijken. Iedereen zit vaak vast in een main character-mentaliteit. Ik probeer niet te denken dat alles om mij draait. Ik probeer gewoon goed te zijn in wat ik doe, nieuwe dingen te leren, en altijd een leerling te blijven van de cultuur en het leven. Zo houd ik mezelf elke dag bescheiden.’