Young Marco overtreft zijn stoutste dromen met een iconisch dansvloeranthem Young Marco overtreft zijn stoutste dromen met een iconisch dansvloeranthem

De telefoon van Marco Sterk (38) alias Young Marco trilt continu. Bzzzt. Bzzzt. Hij grijnst, zucht. ‘Ik ben in een nieuwe wereld terechtgekomen. Het is wel effe schakelen.’ Dit weekend verschijnt zijn single ‘What You Say?’, maar de afgelopen dagen werd-ie al door de grote wereldsterren gedraaid. Peggy Gou heeft ‘m mee in de platentas. Job Jobse draait ‘m. Marco’s vriendin KI/KI ook. En toen Fred again.., Skrillex en Four Tet – drie generaties aan dansvloericonen – afgelopen week spontaan drie feesten in Londen gaven, gooiden ze iedere avond die ontzettende kneiter van Young Marco de zaal in, en elke keer was het een Moment. Hoofdletter M. ‘De hele Britse muziekindustrie was daar aanwezig, allerlei heads of music van allerlei bedrijven hoorden die track. Dat heeft ook weer wat golven veroorzaakt.’

En elke keer dat er íéts aan de hand is met die track, iedere keer dat er weer een pingel van Instagram binnen komt, trilt de telefoon van Young Marco. Hij grinnikt weer. ‘Het is heel meetbaar, ik krijg de hele dag door berichtjes binnen. Het label houdt hele tabellen bij, wie de track wanneer draait. Heel grappig.’ Een hype, mogen we gerust zeggen. Het label heeft in Engeland al billboards hangen, er volgt ook nog een postercampagne in Amsterdam, BBC Radio One heeft alvast beloofd dat de track op dag van release uit te roepen tot Hottest Record, en er zijn ongetwijfeld ook al festivals die Young Marco als mainstage-afsluiter willen hebben.

Nee, zo’n hype had Young Marco nog niet eerder aan zijn kont kleven, terwijl hij er toch al een ontzettend imposante carrière als dj op heeft zitten. Hij verhuisde op zijn achttiende vanuit Zwolle en Utrecht naar Amsterdam. Begon in een schemerig verleden feestjes te organiseren met Orpheu The Wizard. Werkte een tijdje bij het label Rush Hour. Begon vanaf 2013 steeds vaker buiten Nederland te draaien. Maakte bijzondere ambient met Italiaan Gigi Masin en Jonny Nash. Een banger met Bufiman op het Dekmantel-label. Zijn liedje ‘Biology Theme’ werd gebruikt als soundtrack van de afscheidsvideo van TrouwAmsterdam, op dat moment een van de meest toonaangevende clubs van Europa. Deed over de jaren heen al een handvol prestigieuze Boiler Room-sets. Na twee vrolijke compilaties samen te stellen met Italiaanse dreamhouse van eind jaren tachtig dook hij ook de nineties in, met een liefde voor vroege progressive, trance en de mellow house zoals die in de RoXY klonk. Zijn verzamelaars, die werden wereldwijd gekocht en besproken.

Maar eerlijk? Toen de wereld twee jaar geleden in lockdown ging, maakte hij zich serieus zorgen. Want het was een logische optelsom: grote groepen mensen mochten niet meer samenkomen. Reizen werd vrijwel onmogelijk. Hoe moet je dan in godsnaam dj blijven? ‘Ik had me erbij neergelegd: het is leuk geweest, misschien was dit het dan’, zegt Marco. ‘Ik heb me nooit wanhopig gevoeld, hoor, maar ik ging wel door een periode van rouw. Ik had het besef: misschien was de wereld op veel vlakken wel te decadent geworden. Ik moest afscheid nemen van mijn ego, het was een bijna boeddhistische ervaring.’

Dus ging hij andere dingen doen: hij maakte de soundtrack voor speelfilm Met Mes van regisseur Sam de Jong. De Jong zocht voor een scene naar een nummer met vocoder of bewerkte stem, en zo sprong Imogen Heap weer bij Young Marco in het hoofd, de zangeres die medio jaren nul een ontiegelijk mooi nummer maakte met het a capella harmonizer-liedje ‘Hide and Seek’. Een liedje dat per ongeluk een hit werd nadat het in de soundtrack van The O.C. belandde, dat nog eens een nieuw leven kreeg nadat Jason Derulo het samplede voor nummer 1-hit ‘Watcha Say’ en nóg eens een push kreeg via tv-serie Normal People.

‘Where are we? What the hell is going on? The dust has only just begun to fall’, zingt Imogen Heap verdrietig, met een spookachtig digitaal koor achter zich. Zelf heeft ze nooit uitgelegd waar ‘Hide and Seek’ over gaat, maar fans speculeren al járen over de precieze betekenis van die zinnen. Misschien iets met de scheiding van haar ouders? Een pijnlijke breakup? Maar nee, verdomd, dacht Young Marco. Dit nummer gaat over mij. Het gaat over ons. Het gaat over een wereld die gek is geworden, en ik zit er middenin. Er spreekt een unieke cocktail van emoties uit. In Portugal noemen ze dat ‘saudade’, aldus Young Marco. ‘Een onvertaalbaar woord. Het is een soort tergend verlangen, een intens liefdevol gevoel en een heftig gemis ineen.’

Toen Marco dat nummer van Imogen Heap herontdekte, kreeg hij dus een visioen. Een ontzettend specifiek visioen. Hij zag zichzelf er een nieuw nummer mee maken. Hij zag vervolgens hoe de wereld weer open zou gaan. En hij zag hoe hij dat nummer onder de golfplaat van de Boiler Room-stage op dancefestival Dekmantel zou draaien. Ja, hij zou dat nummer draaien, en nog voordat de mensen het zouden herkennen, zouden de emoties komen. Eerst een soort verdriet. ‘Where are we? What the hell is going on?’ En via een lange, tergend lange buildup, zou de herkenning komen. Verdomd, dit is Imogen Heap. En dan zou bij de drop ook de extase volgen, de verlossing. ‘Een soort Bohemian Rhapsody, met die hele lange intro en dan de ontlading’, lacht Marco.

En precies zoals hij het voor zijn geestesoog had gezien, zo gebeurde het ook: hij maakte die track in zijn thuisstudiootje, mixte hem af in de grote STMPD-studio van Martin Garrix, de wereld gíng weer open, Young Marco werd geboekt voor de Dekmantel Boiler Room-stage (die wereldwijd live wordt gestreamd) en draaide daar als allerlaatste nummer die track. Stak nog effe een peuk aan in de intro. Een klein glimlachje net voor de drop, wetende wat een gigantische pleuriszooi het zo zou worden. ‘Ik had die film al honderd keer in mijn hoofd afgespeeld, en nu werd het werkelijkheid. Op welk creatieve vlak je ook werkt, het is best moeilijk om iets dat je in je hoofd hebt te vertalen naar de werkelijkheid. Of dat nou een liedje of schilderij is. Meestal ben ik al blij als iets voor de helft lukt… en dit was zo’n complex visioen: een liedje, op een specifieke plek, met een specifieke reactie. Dat het gelukt was om dit eruit te krijgen!’ En hij raakte ook echt geëmotioneerd. ‘Achteraf was ik er wel een uurtje stil van.’ Je kunt de sessie nog terugkijken, hij is inmiddels al bijna 200.000 keer bekeken. ‘This has to go down as one of the best Boiler Room's ever’, reageert een fan. ‘Maybe it sounds a bit weird, but being there was one of the happiest moments of my life. Marco, you are a legend’, zegt een ander.

En toen? ‘Nou ja, er waren eigenlijk helemaal geen plannen. Ik wilde het nummer gewoon draaien. Ik dacht: misschien kunnen we de rechten wel krijgen? Misschien zet ik het gewoon gratis online?’ Maar hij kreeg al snel een mailtje van Sony, dat de masterrechten van ‘Hide and Seek’ bezit. ‘Hey, wil je hier iets mee doen?’ Nou, daar moest Marco zijn hoofd wel even over kraken. ‘Ik ben mijn hele leven een onafhankelijke artiest geweest. Ik stond niet gelijk te springen om zo’n dik contract te tekenen bij een major label. Ik moest er goed over nadenken, me goed laten inlichten. Maar weet je wat? Ik wist altijd al dat ik op een gegeven moment met popmuziek wilde gaan flirten, met populistische muziek. Ik hou ook van artiesten als Aphex Twin en The KLF, die spannende muziek brengen naar een breed publiek. Ik heb al het andere al gedaan, het kan heel gemakkelijk zijn om een avant garde ambient album te maken, nu vind ik het de grootste uitdaging om een stuk muziek te maken dat over alle vlakken mensen kan verbinden. Ik vind het superleuk om de hele nacht in een kleine club te draaien, maar vind het nog veel uitdagender om voor 5000 of 10.000 man te staan, en iedereen samen te brengen. En daar wil ik heel erg van gaan genieten.’

Young Marco vertelt vanavond tussen 22.00 en 00.00 in The Beat op NPO 3FM meer over ‘What You Say?’.