Donderdag is het zover: dan trapt het Tilburgse festival Roadburn af, een vier-dagen-lange odyssee langs de meest avontuurlijke uithoeken van de heavy muziek. Dit jaar zet Roadburn nog meer in op de rafelranden, de experimentalisten en de innovators. Dit zijn onze 14 tips.

Donderdag:

Esben & The Witch performing Hold Sacred

18.30 - 19.30 @ Next Stage

Deze Roadburn-darling (bracht in 2017 zelfs een livealbum uit met opnames van het Tilburgse festival!) heeft donderdag een primeur in petto: ze spelen integraal hun aanstaande album Hold Sacred, dat volgende maand moet verschijnen. Er zijn reeds drie bloedmooie nummers uit, die hen van een wat meer ingetogen kant laten zien dan we gewend zijn. Dus geen gloomy postpunk of -metal-explosies, maar duistere ambient pop met af en toe een lichtpuntje.

Deafheaven performing Sunbather

21.30 - 22.40 @ Main Stage

Vrijdag spelen ze ook nog hun geweldige plaat Infinite Granite (2021) maar stiekem hebben wij nog meer zin in de uitvoering van de classic Sunbather. In die tijd keek de black metal-scene nogal argwanend naar deze Californische hipsters met skinny jeans, die godbetert een roze albumcover hadden uitgekozen! Maar elf jaar later is de invloed van die plaat niet te onderschatten, een geweldig, melodieus post black metal-album met elementen van shoegaze dat een hele nieuwe golf aan muziekliefhebbers aan het genre introduceerde, en zo de wereld van heavy in sleurde.

The Soft Moon performing Exister

23.30 - 00.40 @ Main Stage

Luis Vasquez alias the Soft Moon maakt al jaren geweldige industrial, postpunk en darkwave. Heel veel zin om zijn meest recente plaat uit de speakers van die gigantische mainstage in 013 te horen knetteren. Dat wordt manisch dansen.

Vrijdag:

Wolves in the Throne Room performing Shadow Moon King

17.50 - 19.00 @ Main Stage

Deze black metal-Amerikanen braken in 2007 door via een zinderende show op Roadburn, nu presenteren ze een show die ze speciaal voor het festival hebben ontwikkeld, inclusief, jawel, een natuurfilm. Want de natuur, en dan specifiek aardedonkere eeuwenoude bossen, waren altijd al een belangrijk thema in hun ijzingwekkende muziek.

Bad Breeding

19.30 - 20.20 @ Hall of Fame

Interessante koerswijziging van Roadburn: voor punk en hardcore was niet altijd plek op het heavy festival, maar dit jaar zijn er veel meer bands in die hoek te vinden op het blokkenschema. Zou dat goed uitpakken? Wij staan in ieder geval vooraan bij deze Britse anarcho-punkers met een dikke karatetrap tegen kapitalisme en ongelijkheid.

Backxwash performing MA NYIMBO YA GEHANA

22.40 - 23.30 @ The Terminal

Vet dat Roadburn nu Backxwash op het schild hijst, een superintense queer rapper uit Canada die horrorcore en industriële metal op elkaar laat botsen. Moshpitmuziek om botten op te breken, met nogal intense verhalen over automutilatie en trans-haat.

Zaterdag:

Duma & Deafkids

15.30 - 16.20 @ Main Stage

Sinds een paar edities deelt Roadburn compositieopdrachten uit: ze vragen vooraanstaande acts om speciaal voor het festival nieuwe muziek te schrijven en presenteren. Focusten ze voorheen op de meer gevestigde namen, dit keer mogen wat (relatieve) nieuwkomers aan de bak. En soms vraag je je af: hoe zou dit gaan klinken?! Duma is een soort elektronisch grindcoreduo dat opereert vanuit Oeganda (denk: gegil en drumcomputers), Deafkids een psychedelische noiserockband uit Brazilië.

Kathryn Joseph

18.00 - 18.50 @ Next Stage

Iedere Roadburn-bezoeker weet dat niet alleen zware gitaren als een mokerslag kunnen binnenkomen, maar ook intieme folk. Deze Schotse zangeres is er eentje in die laatste categorie, iemand die haar ziel uitwringt over stemmige pianopartijen.

High Vis

18.40 - 19.30 @ The Engine Room

De Londense band High Vis maakt uit-de-volle-borst-meebrul-anthems, postpunk en noisy dreampop, maar dan wel met de mentaliteit van een britpopband. Een liedje als ‘Talk for Hours’ doet zelfs een beetje aan de gebroeders Gallagher denken. Vet.

broeder Dieleman

20.10 - 21.10 @ Next Stage

Is het merkwaardig dat de folk-zanger en prentenknipper Tonnie Dieleman op Roadburn staat? Ja en nee. Ja, want zijn slag van folk is niet per se het eerste dat je associeert met het heavy festival, en internationale bezoekers zullen zijn liefdevolle Zeeuwse teksten niet verstaan. Maar ook nee, hij sloeg al eens de handen ineen met Colin van Eeckhout (Amenra) en zo ver ligt Dieleman’s muziek nu ook weer niet van vaste Roadburn-gast Dave Eugene Edwards (Wovenhand en 16 Horsepower). Maar waar die laatste nogal godvrezend is, ziet broeder Dieleman liefde als de eerste wet.

Boy Harsher

23.00 - 00.15 @ Main Stage

Via de dansvloer brak het Amerikaanse synthwave-duo Boy Harsher in 2014 door met 'Pain', een broeierige darkwavetrack met kreunzang, in 2019 verscheen debuutalbum Careful vol snelweg-wave meets fetisj-club-zweepslagen. Oorspronkelijk stond het duo al in 2020 in het Roadburn-boekje, dit jaar komt de herkansing: eerst een dj-set op vrijdagnacht, zaterdag de liveshow bij de mainstage.

Show Me The Body

23.50 - 00.30 @ The Engine Room

Nog zo'n politieke hardcoreband is Show Me The Body, een trio uit New York dat explosieve molotov-bommetjes maakt van hardcore punk, sludge metal en hiphop en zelfs elektronica op hun laatste album Trouble The Water. De vlam in de lont is zanger Julian Cashwan Pratt, die moeiteloos switcht tussen gedragen praatzang en rap naar een mondschuimend schreeuwen.

Zola Jesus

18.50 - 20.00 @ Main Stage

Op de zondag toont Roadburn zich op z'n meest poppy met Zola Jesus, een excentrieke popzangeres die klassieke en elektronische accenten legt in haar experimentele pop noir. In 2018 stond de Russisch-Amerikaanse al eens op het festival. Nu haalt Roadburn haar naar Tilburg voor het Europese debuut van het vorig jaar verschenen album Arkhon, met een paar van de sterkste liedjes uit haar hele carrière, zoals de ijzingwekkende pianoballad 'Desire'. 

Circuit des Yeux

19.50 - 20.40 @ Next Stage

Na vijf albums in relatieve obscuriteit uit te brengen, brak de Amerikaanse Haley Fohr in de avontuurlijke hoek door met haar laatste album -io (2021). Daarop zette ze rouw om in schitterende, avant-gardistische popliedjes vol gedragen vocalen en arrangementen, uitgevoerd met een 24-delig ensemble van strijkers en blazers. Prachtige muziek, die doet benieuwen naar hoe ze het live zal brengen.