Elk jaar zijn er wel een paar van die shows dat je opeens denkt: nu is het écht druk. Zoals vorig jaar de shows van Fred Again.. en Goldband. Die van Charlotte de Witte is er ook zo een. Tot ver op de hellingen rond het hoofdpodium staat het vol. En het meest opvallende: praktisch iedereen is hard aan het dansen, als je fistpumpen en zittend de schouders wiegen ook meetelt.
Dat is wel en geen verrassing. Wel voor degenen die, toen Charlotte de Witte werd geboekt, moord en brand riepen dat er zomaar een techno-dj de nacht mocht inluiden op de Alpha. Dat het toch heel anders was dan de keren dat acts als Skrillex, Major Lazer of een echte live dance-act als Underworld afsloten. Het is geen verrassing voor wie weet dat Charlotte de Witte al jaren voor gigantische festivalweides staat. Op Belgische popfestivals, maar natuurlijk ook op alles tussen Tomorrowland en Awakenings in. En op dat snijvlak zit de Vlaamse dj. Voor EDM-heads die niet weten wat ze met zichzelf aan moeten als er geen drop komt, gebeurt er genoeg. En voor festivalgangers die gewend zijn dat een festivaldirecteur geregeld HAAAWAAAKENIEEEENGS door een set heen brult, gaat het rechtdoor genoeg om het techno te kunnen blijven noemen.
De ‘next-level’ productie die festivaldirecteur Van Eerdenburg in De Machine beloofde, blijkt voor de neutrale kijker niet per se heel next level over te komen. Ja, lasers: vet. LED-schermen die om kunnen draaien om een stellage aan moving heads vrij te geven. Ook mooi. Die dj-booth die rechtstreeks van het Ultra-festival in Miami lijkt te komen? Ordinair kitsch, maar wel kleurrijk. Misschien dat het technisch aan de achterkant ingewikkeld is, aan de voorkant denk je toch oh ja, dit kennen we wel.