‘It’s been 1578 days’, staat er op een spandoek dat twee meiden rondwapperen op het eerste balkon, verwijzend naar de vorige keer dat Harry Styles in de Ziggo Dome stond. Overal staan groepjes met roze, rode en lila boa’s om de nek, omdat Harry die ook zo graag draagt. En dan zijn er nog de tientallen fans die op de hoek van de ArenA-boulebard staan met tranen in de ogen omdat ze in ticketscams zijn getrapt en hun kaartje aan de deur niet geldig blijkt. Arme meiden.
Ja, je kan boeken volschrijven over de fancultuur rondom Harry Styles en One Direction, de boyband waarin hij ooit zat. Zijn fans, die dragen hem vanavond in de Ziggo Dome op handen. Hij hoeft maar een kushandje te geven, een goofy dansje te doen of te vragen ‘hoe het gaat, Amsterdam?’, en dik tienduizend kelen sperren zich in dezelfde microseconde wagenwijd open om het op een oorverdovend gillen te zetten.
En dat koestert Harry. Wanneer hij ziet dat een meisje jarig is, pikt hij haar er natuurlijk uit en begint de hele zaal spontaan ‘lang zal ze leven’ te zingen. Ziet hij een meisje dat via een in elkaar geknutseld kartonnen bordje vertelt dat ze gisteren per sms is gedumpt? Dan troost hij haar. En in de golden cirkel staat iemand met het bord: ‘Please out me to my dad.’ Ja hoor, Harry krijgt diens mobieltje aangereikt en belt papa Peter, om te vertellen dat zijn kind uit de kast is. Hij neemt er uitgebreid de tijd voor, en de Ziggo Dome staat twee minuten lang ademloos toe te kijken. We kunnen het gesprek niet volgen want – wel zo netjes – hij zet de telefoon niet op speaker en daardoor blijft het allemaal onverstaanbaar. ‘Wil je weten wat Peter zei? Dat hij heel veel van je houdt en je snel weer hoopt te zien.’
Zo zit de show vol charmante momentjes: Harry wappert met een regenboogvlag van een fan, vertelt ons dat we vooral moeten zijn wie we willen zijn, en vraagt of we allemaal de handen van de persoon links en rechts van ons vastpakken. ‘Kijk eerst naar links en zeg: “Ik hou van je.” Dan naar rechts: “Ik hou van je.” En doe nu je ogen dicht en zeg: “Ik hou ook van jou.”’ Dat is het gevoel dat Harry Styles graag meegeeft aan de vele jonge meiden in de Ziggo Dome, het gevoel dat One Direction ook altijd al wilde meegeven, een soort eeuwige variatie op hetzelfde liedje: ‘Sta op meisjelief en droog je traantjes af.’ Hij biedt zijn schouder om op uit te huilen en wil een ally zijn.