Het is 1992. Hiphop in Nederland bestaat nog amper als een rapgroep uit Amsterdam Osdorp een track uitbrengt die binnen de kortste keren iedere middelbare scholier uit zijn hoofd kent: 'Ik zat in tram 5 en mijn lul stond stijf want naast mij zat een lekker wijf…' enzovoorts enzoverder. Over blikkerige hardcore beats rapte Def P van de Osdorp Posse over oude vrouwtjes neerknallen en kerken in de fik steken. ‘Moordenaars’ heet het nummer. Rooie oortjes gegarandeerd, want zoiets was ongekend. Dat was natuurlijk maar gein, want in het echt waren de jongens van Osdorp Posse natuurlijk helemaal geen moordenaars, ze vonden het gewoon leuk om overal tegenaan te trappen. En omdat ze dat in het Nederlands deden - motherfucker werd moederneuker - kon je elk woord begrijpen. En dat ze dat ook nog eens brachten met een punk attitude (of eigenlijk: metal) vonden de kids vet.
Het is bijna niet voor te stellen hoe belangrijk die switch naar de eigen taal was. Tot aan Osdorp Posse was hiphop in Nederland min of meer een kopie van Amerikaanse voorbeelden, de Nederlandse taal maakte het iets van onszelf. Onze steden, van onze wijken, onze verhalen. En dat terwijl de OP op elk andere vlak hiphop purist pur sang was. Het was Extince liet horen dat je in het Nederlands ook soepel kon vloeien, Osdorp dat de Nederlandse taal inzette als klap op je bek. En dat werkte. Binnen een paar jaar speelde Osdorp Posse op de grootste festivals van Nederland, inclusief die ene legendarische keer op Lowlands dat er zoveel fans op het podium klommen dat de constructie dreigde in te storten. Osdorp Posse werd de grootste underdog van Nederland.
Grimmige underdogs
Zelfs nadat ze in 1996 de Popprijs wonnen bleef Osdorp Posse de underdog, tot aan hun afscheid in 2009. Grimmige underdogs. 'Moordenaars' kun je dertig jaar later alleen maar terughoren als de grappige plaat zoals ie ook bedoeld was, maar de kern van Osdorp Posse was helemaal niet grappig. Al denkt de groep daar zelf misschien anders over. Neem bijvoorbeeld de over de top vrouwonvriendelijkheid op het debuutalbum. Ze doen het erom, want direct na 'Pak Die Snol' (nou nou) volgt een karikatuur van vrouwenhaat, die zelfs als titel 'Vrouwonvriendelijk' heeft. ‘Beste snollen, hoe vaak moet ik van die tuthola's als jullie niet zeggen dat de Osdorp Posse niet vrouwonvriendelijk is maar bitchonvriendelijk. Al jullie wijven die het verschil niet zien tussen een meisje en een bitch, willen dat gewoon niet zien omdat jullie zelf bitchen zijn.’ Alsof min keer min plus zou moeten worden. Dat is natuurlijk helemaal niet het geval, maar vermoedelijk vonden we dat in die tijd nog razend grappig. De OP is altijd jongensmuziek geweest, want hard, rof en niet voor watjes.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?