Er staan dus gewoon jonge mensen keihard te gaan in de Alpha, het shirt uitgetrokken en boven het hoofd wapperend wanneer Twan en Willem daarom vragen. Maar het zijn vooral de 30-plussers die met grijns van oor tot oor alles meebulderen (vooral vanaf de tweede helft van de set, waar alle hits geparkeerd zijn).
Eefje de Visser is de sensatie van deze festivalzomer, dat hadden we al eerder door. Op Lowlands doen ook oude bekenden als The Opposites het goed. Maar de winnaar is Jungle dat laat zien als liveband een enorme groeispurt te hebben doorgemaakt.
Veertig minuten lang wordt het wordt steeds lomer, steeds duisterder. En tijdens het toepasselijk getitelde ‘Slowdance’ zakt het energieniveau echt tot beneden het vriespunt. Mcgovern gaat zelfs het publiek in om een peukie te roken. Zittend op het hek, met de armen om twee willekeurige bezoekers, deint hij wat mee op een uitgestrekte jam van zijn bandgenoten. Wat gebeurt hier nou?
>>> lees verder
De ultrakorte nummers worden er doorheengeramd, afgewisseld met bijdehante ongein. Vijf A4’tjes aan setlist, laat Van Gijlswijk weten. Het is nodig, want er is veel in de maatschappij waarmee moet worden afgerekend. De koning die op een zwerver lijkt, mensen die iets met vlaggen doen, Rutger Bregman met z’n AKO-ideologie, oneindig vaak de overheid.
>>> lees verder
Maar hoe kan de Gentse na deze alsmaar langer wordende zegetocht nog iets extra’s doen op dit gouden festivalslot? Het is niet eens nodig om op te schakelen.
>>> lees verder
Geloof het of niet, maar Jungle heeft zichzelf gepromoveerd van fletse tot volledig sprankelende liveband. Wie de Londense formatie in de begindagen zag, kon niet voorspellen dat het zich hiertoe zou kunnen evolueren.
>>> lees verder
Meer Lowlands 2022 in het dossier