Sinds zijn kolossale doorbraakdebuut geniet Daniel Avery een hectisch leven on the road. Tijd voor rust en bezinning, dat heeft de Britse dj en producer maar zelden. En hoewel hij juist in dit bizarre moment van stilstand eindelijk even opgelucht adem kan halen, is het toch vooral ambient en dronemuziek die hem in het dagelijks leven in balans houdt. Nu brengt hij ook zelf een volledig ambient album uit, samen met synth-meester Alessandro Cortini: Illusion of Time. In de DJ Shortlist spraken we hem over dat en meer aan de hand van vijf tracks.

Op je vorige album was ambient al een manier om even te kunnen ontsnappen aan het lawaai van buitenaf, maar op dit moment is er niet zoveel om aan te ontsnappen.
‘Ja, en dat is ook iets waar ik lang naar heb gezocht: een lang moment van rust en vrede. Het is bizar in zoveel opzichten, maar ik moet toegeven dat ik er ook troost in kan vinden. Gewoon door te stoppen, en eindelijk een keer adem te kunnen halen. Toen Drone Logic uitkwam, kreeg het meer aandacht dan ik ooit had kunnen voorstellen. Mijn leven veranderde in een oogopslag, en opeens speelde mijn leven zich on the road af. Op het moment voel ik helemaal geen verlangen om creatief bezig te zijn – misschien omdat er nu niets is om aan te hoeven ontsnappen. Het voelt meer als een moment om te reflecteren, dan om te creëren.’

Het nieuwe album met Cortini voelt in die zin vreemd toepasselijk voor het moment. Ik las ergens dat het in slechts een paar uur is gemaakt?
‘Nou ja, het was in een paar uur af. Alessandro en ik hebben elkaar gedurende een paar jaar ideeën opgestuurd. Een paar jaar geleden begonnen we te praten via Twitter, omdat we elkaars werk bewonderden. Hij heeft een heel eerlijke en gepassioneerde energie, die ik meteen begreep toen ik met hem begon te praten. Dat hoor je ook in zijn werk. Er zit iets heel emotioneels in zijn muziek, door hem krijgen machines een menselijke ziel. Of – hij gooit zijn ziel en zaligheid in die machines, en daar komt iets prachtigs uit. Toen ik in 2018 op tour ging met Nine Inch Nails, waarvan Alessandro tourend lid is, hebben we één moment kunnen aangrijpen om samen de studio in te duiken. Dat was ook de enige keer dat we ooit samen in een kamer zijn geweest. Het kostte een paar uur en toen was het klaar. Hij gelooft dat muziek een leven op zich heeft, dat wanneer het opgenomen is, het af is. Zelfs als het imperfect is. Dat is ook wat zijn muziek fantastisch maakt, en het is de grootste les die ik van hem heb geleerd. Zelf heb ik de neiging om eindeloos op iets terug te komen.’

Op welk nummer van Illusion of Time komt die dynamiek tussen jullie het beste naar voren?
‘We zijn beide groot fans van psychedelische muziek: muziek die een dromerige kwaliteit heeft, je aan de hand kan nemen en je ergens anders heen kan brengen. Hoe dat terugkomt in het album, vond ik een interessante vraag om mezelf te stellen, omdat het zo’n natuurlijk proces was. Maar ik kan me nog goed herinneren dat we deze track als eerste afhadden en dat ik dacht: “We hebben iets bijzonders hier.” Je hoort onze individuele vingerafdrukken erin terug, maar het is iets geworden dat we allebei nooit alleen hadden gedaan. Voor mij is dat ook het ultieme doel van zo’n samenwerking. Het is geen conflict, het is geen competitie. Het is een poging om iets te maken dat geen één van jullie beiden anders alleen had kunnen maken. ‘Water’ is daar een goed voorbeeld van.'

Cortini heeft de afgelopen jaren prachtige muziek uitgebracht. Wat is jouw persoonlijke favoriet?
‘Dat vind ik ook, ik denk dat hij de meest prachtige ambient van de afgelopen jaren heeft uitgebracht. Dit nummer was één van de eerste die ik hoorde. Een vriend van me draaide het in de studio naast die van mij, en ik stond als aan de grond genageld. Ik moest vragen wat het was. Het is dramatisch op een emotionele manier, zonder overdreven te zijn. En het dringt zich niet aan je op, maar als je het toestaat kan het je heel diep raken.’

Wat moeten we luisteren om ons door deze periode heen te krijgen?
‘Op het moment ben ik me weer helemaal aan het verdiepen in Brian Eno’s discografie. Het kan nu heel eng voelen om opgesloten te zijn en je geïsoleerd te voelen, want dat zijn we niet gewend. Om nog maar even terug te komen op waar we het eerder over hadden: er zit iets heel krachtigs in het omarmen van de rust en vrede. Brian Eno’s muziek heeft de perfectie energie daarvoor. Al zijn ambient werk is belangrijk, maar dit zijn zo vredig en kalm. Je moet je op je gemak voelen met deze stilte, denk ik. Als je daar je arm omheen kan slaan werkt dat beter dan het te proberen te bevechten.’

Is er een release die je de afgelopen tijd veel draait?
‘Er is een nieuwe track van een jongen die Ozzy heet, die trouwens uit Amsterdam komt. Het heet Ien Goot Moment. Hij is echt super jong en maakt gewoon iedere dag een track in zijn kamer, waardoor hij nu een harddrive vol met tracks heeft. Nu beginnen mensen hem op te merken, en al die nummers uit te brengen, de echte wereld in. Dit nummer in het bijzonder is prachtige muziek: geïnspireerd door de club en het klinkt ook fantastisch in een club, maar het heeft een reikwijdte die verder gaat dan dat. De hele EP is geweldig.’

Wat is een nummer waarvan je er nu al naar uitkijkt om het binnenkort weer in een club te kunnen draaien?
‘Dit is zo’n prachtige, gebroken techno plaat. Het is het soort plaat waar ik altijd naar op zoek ben, het soort plaat waardoor mensen hun ogen even sluiten. Voor mij is dat het ultieme doel als dj. Het maakt me eigenlijk niet uit of mensen hun armen in de lucht gooien, ik wil juist dat ze hun ogen even sluiten en ergens anders heen worden getransporteerd. Het gaat erom dat je even kunt verdwalen in jezelf, en deze plaat is daar fantastisch voor. Dat is ook wat ik met mijn eigen muziek probeer te bereiken, ja: een wereld creëren waar mensen even in kunnen stappen.'