Nieuwe Neder-exotica-helden, een subtiele soulzangeres en vlijmscherpe machinale new wave: het waren stuk voor stuk hoogtepunten van de eerste dag Eurosonic. Maar de echte winnaar van de woensdag? Daar was geen touw aan vast te knopen.

Eurosonic Noorderslag is het jaarlijkse showcasefestival in Groningen, waar de muziekindustrie vanuit heel Europa zich verzamelt om nieuw talent te spotten én ook al vast te leggen. Speelt een band zich in de kijker? Dan is de kans groot dat-ie in de zomer op alle festivals speelt. 

Eurosonic vindt 15 t/m 17 januari plaats in de hele binnenstad van Groningen, met bands uit heel Europa. Op Noorderslag – 18 januari in de Oosterpoort – spelen louter Nederlandse bands. 

3voor12 doet uitgebreid verslag van het festival met recensies, livesessies en uitzendingen op 3FM (elke avond van 19.00 tot 00.00, luister mee).

5. Yīn Yīn

© Jelmer de Haas

Wanneer Yīn Yīn het tempo opschroeft en de funk plaatsmaakt voor de disco, krijgt de band met elke track meer een eigen geluid. De zaal reageert met draaiende handjes, hupsende knotjes en zwetende dansers. Yīn Yīn is na Jungle By Night, Altın Gün en The Mauskovic Dance Band ongetwijfeld het volgende 'exotisch' dansbare exportproduct van Nederland en dat is zonder teveel denken gewoon mega leuk. 

Voor fans van: Altın Gün, Khruangbin en Bintang biertjes.
Waar hopen we dit te zien: Afgaande op Down The Rabbit Hole directeur Ide Koffeman's enthousiaste blik na de show zetten wij in op een mooi slot in de Teddy Widder.

>>> lees meer

4. L'éclair

© Jelmer de Haas

Het zeskoppige L’Éclair klinkt alsof ze vuistdiep in de seventies zitten – ergens tussen pulserende kraut en psychedelische afrorock – maar van Cubaanse percussie en een likje disco zijn ze duidelijk ook niet vies. Die gitarist shredt alsof z’n vingers in de zevende versnelling zitten. Live spint de band hun songs uit tot dansbare jams vol meanderende synths en klateren de conga’s en bongo’s tegen een stuwende krautgroove aan tot een freakend einde.

Voor fans van: Khruangbin, The Mauskovic Dance Band, wijde broekspijpen en Soundway Records
Waar willen we het zien: Misschien een zonnig eilandfestival als Into The Great Wide Open of een mooie plek op het Utrechtse Footprints.

>>> lees meer

3. Arlo Parks

© Jelmer de Haas

Arlo Parks' fijngevoelige teksten  zou je zo in een boekje kunnen printen, en ze vlijt haar woorden tegen smaakvolle soulpop met hiphopritmes, hier en daar een psychedelische gitaarsolo en zelfs een smooth rapblokje. Vooral mooi is het gestripte ‘Angel’s Song’, dat ze opdraagt aan een dierbare vriend(in), en wanneer ze ‘Well, fuck, I love you,’ zingt, kun je je alleen maar voorstellen dat zo’n teder liedje een boel mensen door een slechte dag heen kan duwen.

Voor fans van: Jazzy soulpop anno 2020 à la Loyle Carner en Tom Misch.

Waar hopen we dit te zien: Vanuit een charmant festival als Motel Mozaique of bij ITGWO zou ze uiteindelijk door kunnen groeien naar een plek op North Sea Jazz of misschien Down The Rabbit Hole.

>>> lees meer

2. Working Men's Club

© Timo Pisart / 3voor12

Syd Minsky-Sargeant doet al heel wat gepeperde uitspraken in de Britse pers, waar zijn Working Men’s Club al als revelatie wordt onthaald. Zo’n dondersteen is Minsky-Sargeant ook on stage. Vloeken dat-ie doet, zodra de drumcomputer hapert! Die drumcomputer is zowel het geheime wapen als de grote zwakte van de band. Het onderscheidt ze van al die Britse post-punk en new wave acts die deze week naar Groningen tuigen, en het maakt de groove zo bedwelmend dat je er fysiek in kan gaan hangen. Maar je levert er wel weer een portie dynamiek voor in. Ach, bij prijssong ‘Teeth’ ben je dat wel weer vergeten, een tune die klinkt als LCD Soundsystem on speed. En natuurlijk met cowbell.

Voor fans van: LCD Soundsystem, Suicide en allerhande hoekige post-punk

Waar hopen we dit te zien: ergens in de nacht in die kleinste Best Kept Secret-tent zou leuk zijn, of in de Bolder natuurlijk

>>> lees meer

1. Black Country, New Road

© Kilian Kayser

Jezus. Waar te beginnen bij een band zo genadeloos strak, los, verslavend, hard, mooi, spannend, pijnlijk en cool als Black Country, New Road? Bij de connecties en gelijkenissen met Black Midi? Kan, want die zijn er zeker. Maar BCNR is meer dan dat. Diverser. Spannender. Grootser. Van de referenties aan Charlie XCX, Kanye West, Scott Walker, Kurt Vile en Phoebe Bridgers tot de uithalen van zanger Isaac Wood, alles komt keihard binnen en valt prachtig op zijn plek. Ja, Isaac Wood’s manier van zingen is bij vlagen mega irritant. Maar ook mega verslavend. En man, luister eens naar die tweede helft van Sunglasses. Beter gaat een liedje dit jaar niet worden. Een liveshow waarschijnlijk ook niet.
 
Voor fans van: Black Midi en The Microphones’ The Glow pt. 2.

Waar hopen we dit te zien: Op dat ene filmpje op mijn telefoon dat ik na dit weekend aan al mijn vrienden ga laten zien. Of gewoon op het bospodium van Into The Great Wide Open.

>>> lees meer