En gelukkig zijn er nog aardig wat betoverende momenten: de vele schitterende telefoonlichtjes in het veld bij ‘Believe’, Marcus Mumford sprintend door het publiek bij ‘Ditmas’ en het confettimoment in de grootste rocker ‘Delta’. Maar genoeg om een veld in te pakken als headliner van Pinkpop? Nee, dat zeker niet.
>>> lees verder
Mumford & Sons sloot de eerste dag van deze feestelijke jubileumeditie van Pinkpop af en deed dat verdienstelijk. Elbow was indrukwekkend goed en ook de oude Haagse rotten van de Earring speelden zich in de top 5. Grote verrassing was de bromance van Jacin Trill & Leafs.
©
Jelmer de Haas
©
Jelmer de Haas
Maar het leren jekkie gaat aan, en de rockposes zijn ze nog niet verleerd in 'When The Lady Smiles', oldie 'Another 45 Miles To Go' jekkert erachteraan, ze dromen nog steeds over 'Long Blond Animals'. Ze heten je welkom tot de extended versie van 'Twilight Zone', en laten je meewiegen op 'Going To The Run' om je daarna te verrassen met het akoestische 'Johnny Make Believe'.
>>> lees verder
Ze zijn ook wel echt twee typetjes op het podium, hè? Jacin is de breedglimlachende oudere broer die zo nu en dan – nee zeg, om de vijf minuten – checkt of we het allemaal wel écht écht écht leuk hebben en Leafs is het jongere broertje dat klaar is om te imponeren. Dat is vooral superfun als hij een latinliedje opdraagt aan de mamacitas om vervolgens onder luid gejoel zijn shirt uit te trekken. Even later dirigeert Jacin vanaf het podium het publiek om de moshpit nog wat groter – ‘en nog groter! en nog groter! en nog groter!’ – te trekken, terwijl Leafs pardoes midden in dat gat gaat staan. Wat een gezicht, die kolkende massa Pinkpoppers die op hem afvliegt als wespen op een glas limo.
>>> lees verder
©
Bart Notermans / 3voor12
De Britse band heeft veel shows in Nederland gegeven waarbij ze boven zichzelf opstegen. Vandaag was er niet zo’n een. Daarvoor is het net te afstandelijk, de zang van Garvey soms net te dun, de interactiemomentjes net te lang. En toch zijn er prachtige momenten genoeg. Zo’n ‘Lippy Kids’ waarbij het hele publiek meefluit, het prachtige ‘Magnificent’ dat op een bed van violen lijkt te zweven, het volle veld dat op ‘One Day Like This’ mee brult. Zelfs op een mindere dag is er nog genoeg om van te houden bij Elbow.
>>> lees verder
©
Bart Notermans / 3voor12
Beck hebben ze op Pinkpop helaas thuis gelaten, maar Matthew Schultz in zijn eentje is al genoeg eigenlijk. Een handschoen opeten en dan toch proberen te zingen, balanceren met de microfoonstandaard op het hoofd, of een security guy knuffelen in het voorbijrennen. Zomaar wat foefjes uit de trucendoos van Schultz. Hij rende vroeger al regelmatig meer dan zijn stappenteller kon tellen rond op het podium, maar nu is hij werkelijk een fenomeen geworden.
>>> lees verder