Naaz door EU met Hayley Kiyoko: ‘Ik ben overweldigd door alle liefde’ Naaz door EU met Hayley Kiyoko: ‘Ik ben overweldigd door alle liefde’

Gisternacht droomde Naaz Mohammad dat ze zichzelf van kant maakte. Hyperventilerend en badend in het zweet schrok ze wakker. ‘Zo’n intense nachtmerrie!’, vertelt ze nu met een brok in haar keel. ‘Het voelde alsof ik de oude versie van mezelf had vermoord.’ Dat klinkt negatief, maar een dag later interpreteert ze het als een ontzettend positieve droom die veel zegt over de impact van de tour waar ze nu middenin zit. In een dikke maand trekt de Rotterdamse artiest door Europa als voorprogramma van #20gayteen-ster Hayley Kiyoko. Op haar ene rustdag – ze kan voor de verandering in haar eigen bed slapen! – probeert de zangeres uit te leggen hoe ze is veranderd door de tour. Wat er nu anders is dan een jaar geleden, toen ze doorbrak met het charmante popnummer ‘Words’ en een bijbehorende videoclip voor diversiteit en LGBTQ-rechten.

Avond aan avond treedt Naaz nu op voor de duizenden idolate fans van Kiyoko, die hun grote heldin ook wel liefkozend ‘Lesbian Jesus’ noemen. Het zijn veelal meisjes aan het eind van hun tienerjaren, voor wie de concerten meer zijn dan gewoon concerten. Het is een vorm van empowerment, een moment dat ze zien dat er meer jonge vrouwen zijn zoals zij. En die fans blijken ook al idolaat van Naaz. ‘Ik krijg elke show cadeautjes naar me toegegooid. Ze gooien zoveel bloemen dat ik er soms bijna over uitglij als over een banaan. Ik had laatst getweet dat ik hou van chocolademelk, en ja hoor, ik kreeg chocolademelk naar me toe gegooid. In Stockholm werd er met brieven gezwaaid: “We’re too busy loving Naaz.” In Birmingham begonnen ze met lichtjes te zwaaien bij ‘Words’. Fans in andere steden zagen dat op Instagram en hebben het overgenomen, sindsdien gebeurt het letterlijk elke show.’

Vaak is het verzorgen van een voorprogramma een beetje een ondankbare taak als artiest: de zaal druppelt langzaam vol en fans staan vooral ongeduldig te wachten totdat het hoofdprogramma begint. Deze tour voelt voor Naaz honderdtachtig graden anders. In Engeland zei de beveiliging bij de shows zelfs tegen haar: ‘We moesten onze oordopjes al indoen terwijl je speelde, omdat er zoveel gejuicht werd. Dat hebben we nog nooit zo bij een support act gezien!’ Ze lacht weer als ze eraan terugdenkt. ‘Het is zo bijzonder om te zien dat het publiek zo liefdevol en dedicated is, ook naar mij toe. Ik krijg ook achteraf ook zoveel liefde op social media, na Paradiso kreeg ik letterlijk honderden berichten binnen op Twitter. Tijdens de show bleven ze maar applaudisseren, soms wel twee minuten zonder te stoppen. Na die show heb ik heel erg hard gehuild omdat ik het allemaal niet meer begreep. Ik ben oprecht overweldigd door alles wat me nu overkomt. Een paar maanden geleden ben ik ook al uit huis gegaan, ik woon nu op mezelf. Voor een Koerdisch meisje is dat ondenkbaar. Een maand later was ik weer de deur uit om vijf weken op tour te gaan. Er gebeuren zoveel mooie dingen in mijn leven, mijn hart wordt zo verwarmd dat ik niet meer weet wat ik met al die warmte aan moet!’

En dat doet nogal wat met een mens. ‘Ik bedacht door die nachtmerrie pas hoe onzeker en negatief ik me voelde voordat ik op tour ging. Ik durfde geen geluk te voelen, laatst besefte ik dat ik me voor het eerst sinds tijden langer dan drie dagen constant goed voelde. Zelfs mijn band merkte het op: “Je bent al drie dagen blij!” Een half jaar geleden gaf ik een eigen concert in Paradiso, toen was ik nog erg bang voor het podium. Ik weet nog dat ik de week ervoor met een breakdown in de trein naar Londen zat en tegen mijn manager zei: “Ik kan het niet! Misschien moet ik alleen songwriter blijven.” Dat optreden was een van de mooiste momenten van mijn leven, maar ik was wel heel zenuwachtig. Om vijf maanden later weer op datzelfde podium te staan en nul nervositeit in mijn lichaam te voelen? De meest relaxte sfeer? Dat voelde crazy goed.’

Haar publiek wil ze nu meegeven dat je niet perfect hoeft te zijn, dat het niet erg is om je af en toe even slecht te voelen. ‘Een paar maanden geleden zei ik nog tegen mijn psycholoog: “Ik geloof het geluk van mensen gewoon niet meer, doordat iedereen op social media álléén máár positief is. Dat is toch nep?” Ik had zelf een artiest als Lorde nodig, die op Instagram een foto postte dat ze acne had. Ik heb het nodig dat Ariana Grande deelt dat ze zich slecht voelt. Dan krijg ik het gevoel dat ik net zoals zij kan zijn, dat je idool geen perfect ideaalbeeld is dat je onmogelijk kunt bereiken als normaal mens. Ik postte dus ook een foto dat ik aan het huilen was, omdat ik vind dat ik meer inclusief moet zijn naar mijn eigen negatieve gevoelens. Vroeger had mijn moeder me direct geappt: “Doe dat nou niet!”’

Nog zoiets: ‘In Londen deden we twee shows, waarbij belangrijke mensen in het publiek waren die veel voor mijn carrière kunnen betekenen. Maar ik dacht: “Shit, ik ben ongesteld en voel me verschrikkelijk en ben met elke stap buiten adem.” Tegelijkertijd was het de eerste show dat het publiek een stapje omhoog ging qua bizarheid: ze kenden me, ze waren luid mijn naam aan het scanderen en zongen met z’n allen mee. Ik zei: “Shit, jullie geven me zoveel liefde, maar ik voel me leeg van het bloeden. Ik ben ongesteld, maar… this is the best period I ever had!” Mijn moeder heeft weleens gezegd dat ze nooit tegen haar ouders durfde te vertellen dat ze ongesteld was, maar het is iets menselijks, waarom zou je dat niet kunnen delen?’   

Ierland, Engeland, België, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Duitsland en Frankrijk zijn achter de rug – allemaal zalen met capaciteit van een paar duizend man –, eergisteren speelde ze in de grote zaal van Paradiso, vanavond doet ze TivoliVredenburg aan en daarna trekt ze nog naar Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Italië en Spanje. Met vijf man en een hele berg apparatuur op elkaar gepropt zitten ze in het oude busje van The Opposites, soms rijden ze wel 12 uur op een dag. Van de bus heeft ze dus haar mini-kantoortje gemaakt, terwijl ze onderweg is maakt ze hele scripts voor videoclips, wilde plannen en documenten vol gedichten en liedjes. ‘Iedereen van mijn team begint nu geïrriteerd te raken dat ik elke drie dagen mail: “IK HEB EEN SUPERGOED IDEE CHECK DIT WORD–DOC VAN DRIE PAGINA’S!!!” Ik voel me als een crazy scientist die iedereen probeert te overtuigen en voor wereldoverheersing gaat.’

Het is een slopend schema, als je haar zo hoort praten. ‘Ik heb vandaag een off day en probeer bij te slapen, maar ben zo moe dat ik niet kan slapen. Na die nachtmerrie was ik zo moe dat ik niet kon bewegen. Het is superraar. Vorige week heb ik vier dagen lang ontzettende buikgriep gehad. In Noorwegen heb ik toen ik naar het podium liep overgegeven in de gang. En toch was het de beste show van de hele tour, kennelijk had ik het virusdier uitgekotst en daarna was ik ready for life. Ik voelde me een rockster: “Je hebt tien uur in de bus gezeten en net gekotst, maar nu ga je optreden. Look at you!” Ik voelde me meer glamorous dan wanneer ik een jurk draag.’

Haar belangrijkste les van de tour: ‘Als je naar een ander luistert en jezelf onzeker laat maken, lukt het niet. Ik hoef naar niemand te luisteren behalve naar mijn eigen gevoel. Elke keer dat ik dat doe, komt alles goed. Het heeft niet met het applaus of social media te maken, maar door aan mezelf te bewijzen dat het écht kan? Dat heeft me de afgelopen weken echt veranderd. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.’