Heeft Killer Kamal nou écht tien slippers in het publiek gegooid? Heeft Leafs nou écht zijn mentor het podium opgetrokken? En stond David Vunk nou écht tot in de middag in de Armadillow te draaien? We hadden effe een paar dagen nodig om al die surrealistische ervaringen te verwerken, maar dit zijn ze, hoor: de vele magische momenten van Lowlands 2018.
Er lagen een dikke 20.000 koptelefoons klaar. Dat die allemaal binnen no time op zouden zijn? Dat had niemand verwacht, maar over het hele terrein stonden mensen op de silent disco te dansen donderdagavond. Niet alleen in de India en de Bravo, maar zelfs tot ver op de camping. Er waren dit jaar liefst 49.500 bezoekers die al op de officieuze beginavond van Lowlands op het terrein te vinden waren, meer dan ooit. We gingen maar eens op zoek naar de magie van de donderdag.
Spinvis is de felst fonkelende indierockster van Nederland, zoveel is weer glashelder met zijn show in de Heineken. Met ‘Trein Vuur Dageraad’ sloeg hij de tent definitief knock out. Na de show hoorden we mensen vertellen hoe de tranen kwamen bij dat nummer en uiteindelijk niet meer te houden waren. En dat terwijl het nou niet per se muziek is die met gestrekt been op de emoties ingaat. Spinvis zelf plaatste later bij de sauna een kritische kanttekening bij al dat gejank. Ja, en tussendoor bekijkt hij ook al die naakte mensen nog even. 'Naakte vrouwen zijn altijd heel mooi. Naakte mannen zijn altijd raar. Dat komt vanwege die piemel.'
Arme Wouter, toch. De jongen die 3FM-dj Wijnand bij toeval tegenkomt op de camping blijkt zijn stem compleet verloren te zijn. Maar dan ook compleet. Het is natuurlijk hartstikke zielig, maar tegelijkertijd het allergrappigste én meest herkenbare moment van Lowlands 2018.
Hoe cute: de 16-jarige rapper Leafs uit Almere trekt zijn schooljuf op het podium en geeft haar een hele royale knuffel. 'Ik heb geen onvoldoendes op m'n cijferlijst en dat komt allemaal door haar.’ Hij heeft ook echt zijn rapport meegenomen, zie je dat?
Lowlands is nogal een intens festival. Stefano Keizers is nogal een intens persoon. We vroegen de anticabaretier de heftigheid van Biddinghuizen te laten zien, tussen al die shows die hij in de Juliet deed door. Hij geeft ook nog wat komische festivaltips, knuffelt een beer en wordt uitgemaakt voor ‘aandachttrekker’. Nou ja, zeg.
Vroeger was er de Titty Twister, nu is er de Adonis waar de langste rij vormt in de nacht. Vorig jaar was al duidelijk hoe goed de Griekse gaybar een gat in de nacht opvulde, nu wil je al bijna niet meer een Lowlands zonder. Natuurlijk moet je in de rij staan – het is een club! – maar binnen gebeurt het overal. Twee meter boven de bar ligt een jongen in hotpants nonchalant met een waaier te wuiven, op de rechter speaker lacht een halfnaakte Marilyn Monroe theatraal, een dj-set van van het G-Team wordt soms stilgelegd voor shows van de meest fabulous dragqueens, een meisje deelt tissues uit voor op de dixies en het is zo gierend heet dat je je kleren wel laag voor laag moet uittrekken. Het heftigste? De sloot aan poppers die er op zondagnacht rondgaat.
Hoe groter de podia worden voor de Rotterdamse zangeres Sevdaliza, hoe meer ruimte ze krijgt om te laten zien wat voor ster van wereldformaat ze eigenlijk is. Dat lukt natuurlijk met haar waanzinnig mooie triphop, maar meer nog met de interactie met de onnavolgbare danser Gil the Grid. Het lijkt alsof hij een bottenstructuur uit een ander universum heeft gestolen. Alleen al hoe hij de bewegingen van zijn armen dirigeert is fascinerend. Sevdaliza en de danser met ontbloot bovenlijf vlechten tijdens de nummers ineen. Ze trekken elkaar aan, stoten elkaar af, ze reageren op de onvoorspelbare muziek. Als de strijkers gevoelig een heldere helmel optrekken, kan opeens een drumsalvo neerknetteren of geprik van elektronica. Het tweetal reageert dan in al hun fysiek op de klankverandering. Terwijl de drumstokken blijven neerdalen danst Gil Gomes Leal als een vallende sidderaal.
Megasick: onze favoriete dj Oceanic sloot in de Bravo op nogal eigenzinnige manier af. Hij draaide een met Torus gemaakte cover van de ‘Schumacher Song’ (ja echt!!), met daarin het commentaar van de eerste race die Max Verstappen won…. EN DAT DAN GEMIXT IN ‘ALL MY FRIENDS’ VAN LCD SOUNDSYSTEM. Al zijn vrienden stonden inderdaad op de eerste rij, ze hadden zelfs een spandoek voor hem gemaakt. Vergeef ons de capslock, maar dat was gewoon topper dan top.
Nee, zelfs wij hadden niet verwacht zoiets ooit nog te zien op Lowlands, maar de spiernaakte transblaster Christeene kwam in de X-Ray op met een buttplug vol heliumballonnen. Om het object vervolgens en public uit zijn/haar achterste te trekken. Zou het beeld ooit nog verdwijnen van onze netvlies? Waarschijnlijk niet.
Christeene in de X-Ray op Lowlands 2018
Christeene in de X-Ray op Lowlands 2018
Het leek er even op dat San Holo wel klaar was. Maar nee, wie nam er opeens een sprint de India-stage op, op de slotnacht van Lowlands? Het is hiphop-enfant terrible Killer Kamal. Geheel in stijl terroriseert hij het festival door tien badslippers (?!) het publiek in te gooien. Over dit moment worden later hele scripties geschreven, dat kan niet anders.
Onthaald worden als een rockster op Lowlands, zonder ook maar een noot muziek te zingen of spelen. Dat lukt alleen de hele groten. In de propvolle Julia wachtten iets voor twee uur zaterdagnacht 1250 mensen op Sergei Polunin, een van de beroemdste dansers van deze generatie en door een documentaire ook wel de ‘Amy Winehouse van de danswereld’ genoemd. Bij elk teken van leven op of rond het podium begon het opvallend jonge publiek keihard te krijsen. Hij toonde zich de man die eerder vliegt dan springt, met een bijna bovenmenselijke combinatie van kracht en souplesse. Toen hij zijn lichaam tegen de vloer stortte, roekeloos en verwrongen, ledematen schokkend, maakte hij zijn pijn voelbaar op meters afstand. Op het hoogste punt van zijn sprongen leek hij heel even stil te hangen, een fractie van een seconde zwevend in het niets, in de echo van het oorverdovende gegil.
Ja, op de slotnacht gaf David Vunk al een fenomenale set in de X-Ray. Maar toen had de Rotterdamse cultheld er nog geen genoeg van. Een paar uurtjes later dook hij opeens op in de Armadillow, het officieuze nieuwe 24-uursterrein van Lowlands, om daar tot 12 uur ’s middags voor de laatste strijders te draaien. De beelden spreken boekdelen: dit was fantastisch.
Hoe vaak zie je nou iemand een condoom via zijn neus naar binnen proppen, om hem er via de mond weer naar buiten te zien gaan? Nou, laat dat maar aan stuntman Uncle Jefferson over. Hij liet allerlei krankzinnige kapriolen zien in de sowieso al krankzinnige Sexyland-tent. Bij de Lowlands Show van Tim den Besten kwam hij alvast langs om uit te leggen hoe hij zijn piemel in de fik kan steken (‘als er een beetje budget is, kan ik elk lichaamsdeel in brand steken’) en of hij ook een stuntman is in bed.
Nog eentje dan. Eric van Eerdenburg vertelde in het slotinterview dat hij een nogal bijzondere ontmoeting had met Bunk Bessels, de man die in de jaren '60 de originele Flight To Lowlands Paradise organiseerde. Hij was nog nóóit op het huidige Lowlands geweest, en kwam dit jaar voor het eerst een kijkje nemen. ‘Hij werd heel emotioneel, de tranen liepen uit zijn ogen. Het zaadje dat hij in 67 heeft gepland, dat dat dit kon worden. Hij legde zijn hand op mijn hoofd en heeft me de Lowlands-zegen gegeven.’