Als je de route van vandaag een beetje goed had uitgestippeld, dan was de hele vrijdag een voorprogramma voor Gorillaz. De La Soul vroeg op de middag, Little Simz wat later. En dan uiteindelijk om half tien de cartoonband van Damon Albarn. Een gedroomde headliner, waar alles van Lowlands bij samenkomt: hiphop, rock, britpop, house en pop.

Het blijft een bizarre band, Gorillaz. Alleen al omdat het zo gek voelt ze een band te noemen. Eigenlijk is het een duo. Damon Albarn doet de muziek, striptekenaar Jamie Hewlett doet de visuele kant. Normaal gesproken is dat eerste belangrijker dan het tweede, bij Gorillaz is het compleet in balans. Enorme hits als ‘Feel Good Inc’ en ‘Clint Eastwood’ zouden geen hits zijn geweest, zonder het in de videoclips gecreeërde beeld van de band en zijn leden. De satanistische band Murdoc Niccals, de hiphopgeest oproepende drummer Russel Hobs, de Japanse gitariste Noodles. En natuurlijk 2-D, de wereldvreemde en door hoofdpijn geteisterde cartoonversie van Damon Albarn. Totale fictie, een absurdistische uitvergroting van de personages die popsterren vaak van zichzelf creëren om nog populairder te worden.

En toch zie je vanavond dat al die karakters wel ergens op gebaseerd zijn. Kijk eens hoe Damon Albarn al vroeg in de show door het publiek loopt. Borst naar voren, zwaaiend met de armen. Precies als 2-D in de video van ‘Dirty-Harry’. Goed ook hoe de beveiliging hem aan de lussen van zijn broek staande houdt, als hij op een hek zich over het publiek heen buigt. Of zie die bassist groteske rockposes aannemen en met zijn dunne sprinkhaanbenen rondstappen, en vergelijk dat met dat ene legendarische Grammy-optreden. Het is de kip en het ei: zijn de echte muzikanten zich gaan aanpassen aan de animaties, of zijn de animaties gemaakt met de motoriek van de muzikanten in het achterhoofd?

HET CONCERT:
Gorillaz, Alpha, vrijdag 16 augustus

HET PUBLIEK:
Het is afgeladen vol in en buiten de tent.

WAS HET GOED:
Mwah. De hits zijn nog steeds fantastisch, maar veel van het nieuwe materiaal voelt overbodig.

HET NUMMER:
'Garage Palace', nota bene een bonustrack van het laatste album, laat dankzij een uitzinnige Little Simz de Alpha ontploffen.

OOK OPMERKELIJK:
De visuals zijn fantastisch, maar de live camerabeelden zien er niet uit.

(Tekst gaat door onder de video en foto)

Wat het antwoord ook is, het is duidelijk dat er enorm veel tijd in de band is gaan zitten. Of eigenlijk: geld. Het veelzeggende verhaal over dat ondergetekende naar Londen werd overgevlogen voor een luistersessie van het nieuwe album waar hij vervolgens maanden niets over mocht zeggen, komt een andere keer wel. Maar die hele show is ook een grote spierbalrolsessie van Albarn die laat zien alles te kunnen doen waar hij zin in heeft. Elke track heeft zijn eigen visuals. Soms een videoclip, soms wat losse beelden, soms duikt Bruce Wills op. En altijd gesynct, zodat 2-D of Noodles de teksten meezingen. En dan zijn er nog heel veel extra mensen op het podium. Een groot achtergrondkoor dat van Albarn alle ruimte krijgt om te shinen. En dan zijn daar nog de nodige gastmuzikanten. Het legendarische raptrio De La Soul bijvorbeeld, voor die schaterlach waarmee ‘Feel Good Inc’ aftrapt en die handvol andere tracks. Ze doen niks fout, maar worden overtroffen door de jonge Londense Little Simz. De Alpha ontploft echt als zij fel ratelt over een track die qua lompheid in de buurt komt van Major Lazer. Het emotioneelste moment komt voor rekening van Peven Everett, een van de beste house en funk vocalisten van het moment. In het outro van ‘Strobelite’ zetten de achtergrondzangeressen opeens keihard aan: ‘You make me feel like a natural woman’, een onverwacht eerbetoon aan Aretha Franklin. Everett heeft tranen in zijn ogen.

Gorillaz is het altijd al geweest, maar vanavond zie je helemaal hoe het de speeltuin is van Damon Albarn. Hij heeft zijn geld met Blur natuurlijk al lang en breed verdiend en eerlijk is eerlijk: het creatieve hoogtepunt van Gorillaz ligt al ver achter hem. Het grootste deel van de nieuwe nummers laat de show eindeloos veel te lang duren. Albarn vindt het gewoonweg te leuk om te stoppen. Ook als hij zo uitgeblust is als nu, aan het eind van de tour. Zijn stem heeft het zwaar, zo nu en dan kijkt hij zo glazig dat ie vergeten lijkt op een podium te staan. Maar als een van de vele andere zangers of zangeressen de spotlight krijgt, danst ie over het podium en juicht hij het hardst bij hun uithalen. Van dancehall naar Britpop, van hiphop naar house: elk genre voelt logisch voor Gorillaz. Het enige jammere: het oudste materiaal blijft toch echt het beste. Maar wie wil er nou met zijn oudste speelgoed spelen? Zonde voor Lowlands, want op basis van de catalogus en de hits had er een veel en veel leukere show in gezeten. Maar dan was het lang niet zo leuk geweest voor Albarn zelf.

De setlist

M1 A1
Tranz
Last Living Souls
Tomorrow Comes Today
Every Planet We Reach Is Dead
Humility
Superfast Jellyfish
Ident ("madam")
Melancholy Hill
El Mañana
Fire Flies
Strobelite
Andromeda
Stylo
Magic City
Dirty Harry
Feel Good Inc.
Souk Eye
Lake Zurich
Saturnz Barz
Kids With Guns
Clint Eastwood

Gorillaz in de Alpha tijdens Lowlands 2018

HET MOMENT:
Natuurlijk is er een eigen regisseur mee. Als je zo'n twintig muzikanten meeneemt, kan dat er ook nog wel bij. Hij maakt er wel echt een puinhoop van. Op de schermen waar geen animaties op te zien zijn, zie je telkens net niks. Net te laat voor dat stukje harmonica. Net niet het mooie shot van die zangeres die uithaalt. Maar tijdens die prachtige break in 'Feel Good Inc' valt het opeens goed. Terwijl je hem op het gigantische scherm achterop het podium in de cartoon met zijn benen over de rand van een rots ziet bungelen met een gitaar in zijn handen, zie je op de schermen aan de zijkanten een close-up vanuit precies de zelfde hoek Albarn met een zelfde gitaar spelen. Toch kippevel. 

Volg Lowlands via ons dossier.