In drie dagen Best Kept Secret komt er veel voorbij: punk, pop, techno, funk, rock, disco, jazz, r&b. Soms piepjonge bands, soms een oude cultheld die weer op het podium wordt gedragen. Bij het allerlaatse concert van het weekend komt het allemaal in één band samen. De halve muziekgeschiedenis, het plezier, de genres en het perfectionisme. LCD Soundsystem heeft het vanavond allemaal.

Het opbouwen van de instrumenten van LCD Soundsystem is alsof er een mega bouwpakket in recordtempo in elkaar wordt gezet. Er is een bouwtekening, er zijn de onderdelen en er zijn tig mannen aan het rennen om zo snel mogelijk alles precies op zijn plek te krijgen. Los van alle instrumenten die in een doolhof worden neergezet en alle meters kabel, staan er aan de zijkanten enorme speakers op de band zelf gericht. Drummer Pat Mahony zit met zijn rug tegen de rechter aan te drummen, maar heeft ook nog eens drie extra monitoren. Een groot deel van de band heeft tinnitus. Ze hebben dan ook wel eens geprobeerd met wat minder vermogen op te treden, maar dat maakte het stukken minder leuk. Het is een flinke prijs om te betalen, dat eeuwige oorsuizen, maar het is het ze waard.

Het zegt iets over hoe belangrijk het plezier is. James Murphy is natuurlijk een control freak met zijn plattegrond van het podium en zijn constante gecheck of het geluid op het podium wel goed is. Zo vertrekt tijdens ‘Call The Police’ een fractie van een seconde zijn gezicht, waarna hij direct naar de geluidsman aan de zijkant van het podium loopt. Maar hij is de boel ook constant aan het opnaaien. Hij stelt zijn bandleden zo tergend traag voor dat ze halverwege een zin van hem het volgende nummer inzetten. Hij gooit troep op ze, verzint zingend een verhaal over een dode kat als de band nog niet klaar is, drumt soms even in een tegenritme mee. Alles met een grijns. De echte bandleider is live misschien wel gitarist Al Doyle, die constant oogcontact zoekt met de rest van de band als er iets ingezet wordt, of als er een tempowisseling is.

Vaak zijn die tempowisselingen niet eens echt tempowisselingen. De kick loopt straf door, maar er wordt enorm opgeschakeld qua partijen. Een synth wordt richting stand smerig gedraaid, de bassist zet de verdubbelaar in, een overstuurde gitaar valt bij en de hi-hat ratelt wat feller. Het dendert genoeg door om onveranderd te kunnen blijven dansen, maar je kunt net wat harder aan de hekken rammelen, een vuist in de lucht slingeren of enthousiast je buurman bij de schouder grijpen.

HET CONCERT:
LCD Soundystem, Stage One, zondag 11 juni

HET PUBLIEK:
Danst op z'n laatste benen, maar geeft meer dan bij beide andere headliners bij elkaar opgeteld. 

WAS HET GOED:
Ja. Echt heel goed. Sterker nog: het was het beste van het hele festival. 

HET NUMMER:
De Chic cover, waar Nancy Whang nog eens laat zien echt de coolste van op zijn minst heel Hilvarenbeek te zijn. 

(Tekst gaat door onder de video en foto)

Maar de meeste energie zit vanavond ook weer in de manier waarop alles samenkomt. Het begint al met de playlist die voor de show wordt aangezet. De avantgarde disco van Arthur Russell, primitieve wave van Tronics: oervormen van genres die later veel groter werden. De urgentie van die vernieuwing brengt doorgaans een onweerstaanbare energie met zich mee. Precies die energie zie je ook terug in de hele show vanavond. Ze grijpen uit de punk, uit disco, house, techno, ach zelfs uit electroclash. En naar al hun inspiratiebronnen maken ze een diepe buiging. De baslijn uit het vanavond magistrale 'Get Innocuous' is een knipoog naar Kraftwerks 'Robots'. De cowbell uit 'Daft Punk is playing At My House' verwijst naar Liquid Liquid, het even paniekerige als extatische 'Movement' naar Suicide.

De band legt het er vanavond zelfs dikker bovenop als ooit. In het intro van ‘I Can Change’ murmelt Murphy nog snel een stukje tekst van Kraftwerks ‘Radioactivity’. En als je dat niet opvalt is er nog een weergaloze cover van Nancy Whang. Met een voet op de monitor en de reuzediscobal boven haar hoofd vol aan, zingt ze Chics ‘I Want you love’. En alsof dat nog niet genoeg is, wordt de bas van The Smiths ‘Barbarism Begins At Home’ nog even in het outro geperst. LCD Soundsystem maakt muziek over muziek. Misschien wel voor muzieknerds. Maar op een festival als dit is dat het allerbeste wat je kunt hebben. En ergens anders eigenlijk ook.

Discografie LCD Soundsystem

2005: LCD Soundsystem
2007: Sound of Silver
2010: This is Happening
2017: American Dream

HET MOMENT
Elke keer als de spots op de discobal aan gaan. Het is mooi hoe zoiets simpels een veld vol mensen die op hun laatste benen staan te dansen toch nóg harder kan laten dansen. En nu er minstens 20.000 mensen weer achter komen hoe fantastisch discoballen zijn, een goed moment voor iets belangrijks: de kunst van het maken van disco-ballen met de hand. Want die dreigt verloren te gaan. In Amerika is er namelijk nog maar een over: Yolanda Baker. Dus, jongens en meisjes die nog niet weten wat ze willen worden of iedereen die iets anders met zijn leven wil: wordt discobal-maker. Het is belangrijk werk. Vanavond is het bewijs.  

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.

Setlist

1.You Wanted A Hit
2. Tribulations
3. I Can Change
4. Call The Police
5. Get Innocuous
6. Yr City's A Sucker
7. Daft Punk is Playing at My House
8. Movement
9. Someone Great
10. Tonite
11. Home
12.  I Want Your Love (Chic Cover)
13. How Do You Sleep
---
14. Oh Baby
15. Emotional Haircut
14. Dance Yrself Clean
16. All My Friends

LCD Soundsystem op Best Kept Secret 2018

LCD Soundsystem op Best Kept Secret 2018

LCD Soundsystem op Best Kept Secret 2018

LCD Soundsystem op Best Kept Secret 2018

LCD Soundsystem op Best Kept Secret 2018