Het Awakenings-feestje van Maceo Plex heeft de meest atypische line-up die je je kunt voorstellen, eentje die overloopt van de debutanten. Een goed moment om de technotempel eens te bekijken met de ogen van een Awakenings-maagd.

Een bekentenis: ik was nog nooit op Awakenings geweest. Ja, ik weet dat het een van de zeven wereldwonderen van de techno is, maar ik kwam er gewoon nooit aan toe. Dan weer was er een ander leuk feestje, dan weer was er een tante jarig, dan weer voelde ik een griepje opkomen of viel ik op de bank in slaap. Deze vrijdagnacht geprogrammeerd door Maceo Plex is een goed instapmoment, al was het maar omdat de Amerikaan zelf ook zes dj’s heeft gevraagd die nog nooit in de Gashouder hebben gedraaid en vandaag daar hun ontmaagding beleven. En al die nieuwe artiesten (een ontzettend atypische Awakenings-line-up, trouwens, maar daarover straks meer) brengen ook veel vers bloed in het publiek mee. Overal zie je jonge koppies met grote ogen, die hun telefoons telkens weer de lucht in heffen om alles maar vast te leggen.

Wat natuurlijk opvalt wanneer je Awakenings door maagdenogen bekijkt (en na een paar edities ongetwijfeld als vanzelfsprekend aanvoelt): wat is de Gashouder toch waanzinnig mooi uitgelicht, onvergelijkbaar met elk andere Nederlandse technolocatie. Mega-LED-panelen, gigantische kubussen boven het podium, CO2-kanonnen, vlammenwerpers, op en neer bewegende lichtbalken die in het plafond hangen: elk uur onthult de lichtman wel een nieuw trucje. Telkens met de gigantische impact die jaren aan ervaring in de majestueuze Gashouder verraadt. Tering hee. Ik kende de verhalen natuurlijk wel, maar het ziet er in het echt nog zoveel meer overrompelend uit, vooral wanneer je even achterin de zaal op de tribune gaat zitten.

Young Marco en Floating Points zullen hun ogen ook wel uitkijken. Beide dj’s draaien normaliter op plekken met aanzienlijk minder visueel spektakel. Wanneer je die twee achter elkaar op de line-up ziet staan, verwacht je vrolijke trommelplaten en stoffige soul. Wie weet een gezellige Afrikaanse boogie- of bubblegumplaat en een vergeten Franse fusion-tune. Niets voor Awakenings, natuurlijk, waar ze gewoon hele stevige house draaien. Vooral Floating Points blijft goed overeind. Telkens weer durft hij plagerig lang de kick weg te draaien. De mensen vooraan krijgt hij er gek mee, de rest gaat pas mee zodra de vlammenwerpers beginnen te spuwen.

Ben UFO – de Brit die vorig jaar de allermooiste dj-set van ADE gaf – heeft het wat moeilijker. Hij schakelt te snel, wil teveel, lijkt zoekende in zijn set. In kleinere ruimtes werkt dat fantastisch, in de gashouder missen veel van zijn platen toch wat ballen. En tegelijkertijd trakteert hij op de meest muzikale snoepjes van de avond: wanneer de CO2-kanonnen uitblijven, draait hij een waanzinnige plaat met het ritmische gesis dat precies het CO2-gespuit imiteert. Hij legt een dikke technokick onder een oude new waveplaat, hij krijgt het eventjes aan met een intense Randomer-track en rave-tunes met cheesy piano’s. Oh, en hij draait de meest absurdistische clubtrack sinds tijden: ‘What’ van Bruce, verschenen op zijn eigen label Hessle Audio, met die paranoïde synthmelodie en een eeuwig uitgerekte schreeuw.

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

© Jelmer de Haas

Tussendoor maar eens een rondje lopen door de Gashouder. Wat dan als Awakeningsmaagd nog meer opvalt: dat schattige massagehoekje, dat is in theorie hartstikke leuk, maar in praktijk lijkt het me verdomd a-relaxt om in je onderbroekje op een bedje te liggen terwijl de technovikingen langs je heen flitsen. Verder bevinden de wc’s zich in de zevende ring van de hel, zo druk en akelig zijn ze. De sfeerloze chillarea zit in de zesde ring. Maar er is een breed voedselaanbod: van vers fruit en vruchtsalades tot friet en sandwiches. En het leukste aan Awakenings, dat is natuurlijk de grote roerganger Rocco Veenboer, organisator maar boven alles de spreekstalmeester van de Gashouder: ‘Amsterdaaaaam! Amsterdaaaahaaaaaam! OEPFHHHH!’ ‘What a night, what a party.’

En dan begint om half vijf ’s ochtends eindelijk Maceo Plex, de Cubaans-Amerikaanse superster-dj die de avond cureerde en al twaalf keer eerder (!) op Awakenings-evenementen draaide. Al bij zijn eerste plaat voel je als maagd: ‘Óóóóóóóóh, dus dít is Awakenings?!’ Zijn sound is een stuk platter –daardoor klinkt hij als een buitenbeentje op zijn eigen feest! – maar ook zeker vijftig procent krachtiger dan iedereen die voor hem draaide. Maceo weet met welke big room techno-platen hij de hele Gashouder kan dichtsmeren. Hij weet hoe hij de hele zaal gek krijgt met simpele minimale mokerslagen, quasi-filosofische tekstflarden (‘is anybody out there?’), af en toe een zweverige panfluit en vaker nog groteske breaks en ratelende snarerolls om epische climaxen aan te kondigen. En hij weet bij welke platen het vuurwerk alle kanten op gaat schieten, in de rondte langs de randen van de Gashouder, vanuit het plafond kruislings naar beneden, en dikke glitterregens. Maceo is vanavond de enige die de Gashouder kan verleiden om collectief de vuisten in de lucht te gooien met loeiharde electro, en vooruit, hij draait ook een enkele coole Crash Course in Science-plaat die je ook nog in een set van Interstellar Funk zou kunnen horen.

Daar kan ook afsluiter Helena Hauff niet tegenop, de laatste debutante op dit debutantenbal. Ze werd met haar gemene techno en electro al vroeg omarmd in de Dekmantel-hoek maar zet nu ook stappen richting het grotere publiek. Zonder concessies te doen, trouwens: ze durft bijzonder venijnige platen te draaien om zeven uur ’s ochtends in de Gashouder, met breaks die klinken alsof iemand door een kapotte gitaarversterker staat te gillen, breakbeats met galopperende drums en piepende en knarsende snares. Haar set is veel minder gladgestreken dan Maceo, veel ruwer en vuriger. Ze heeft niet zo’n stevige grip op de dansvloer als Maceo Plex – natuurlijk niet – maar het klinkt supercool.

Eindelijk zakt dan de gigantische discobal naar beneden, toch hét symbool van Awakenings. De groene lasers schieten erop, waardoor de gehele Gashouder in het licht baadt. Natuurlijk klimt op dat moment een jong, euforisch meisje op de schouders van haar vriend. Yes! Eventjes weet ze de discobal aan te raken. Magisch. Je ziet haar – en heel veel andere Gashouder-maagden – denken: ‘Óóóóóóóóh, dus dít is Awakenings?!’

Meer ADE18 vind je in ons dossier.