Hoe lang moeten we het hebben over de acht jaar die Robyns nieuwe plaat van haar vorige scheidt? Toch wel even misschien, want acht jaar is een lange tijd, zeker nu het streamingtijdperk de popmuziek in een nieuwe versnelling gebracht heeft. We leven in een tijd waar sommige artiesten eerder twee albums per jaar uitbrengen dan eens in de twee jaar een album. Maar de soepelheid van Robyns terugkeer kan ook weer niet verbazen, aangezien de Zweedse haar carrière bouwde op de drang zich te onttrekken aan het systeem.
Ze begon haar carrière als tiener in de Zweedse popmachine. Haar eerste hit ‘Show Me Love’ schreef ze met hitkanon Max Martin - toen nog aan het begin van zijn carrière - en werd geproduceerd door diens voorganger Denniz Pop. Je hoort er het wereldsucces van Britney Spears in vooruit schallen. Maar zie je Robyn al wulps door een high school lopen zoals Britney dat een paar jaar later deed? Welnee. Robyn was helemaal niet van plan de wegwerp-ster te worden die bij dat type muziek hoort. Acht jaar later vestigde ze zich definitief als independent popzangeres. Haar timing bleek perfect. Het was een tijd waarin liefhebbers van alternatieve popmuziek en clubcultuur steeds meer met mainstream popmuziek flirtten. Dat was bij de meeste ‘echte’ popsterren een kwestie van cherry picking, maar Robyn creëerde een compleet oeuvre om te omarmen, ondersteund door een no-nonsense uitstraling die haar cool onderstreepte.