Hoezo zondagavond al naar huis? Heb je gekeken wie er vannacht allemaal draaien? Of had je gemist dat Floating Points zojuist is bevestigd voor de X-Ray? Ik bedoel maar. Oh wacht, jij wil je liever hardhandig laten afrossen door Ben Klock en Black Sun Empire? Ook goed, doen we alledrie.

Laten we om te beginnen even naar boven bellen dat de zwaartekracht een standje lager kan. Hoe anders is het mogelijk dat je ledematen op zondagavond voelen als vier KOMO-zakken gevuld met zout water en je oogleden maar niet in de hoogste stand willen komen. Yep, de zondag is voor iedere rechtgeaarde Lowlandsganger een ware overlevingsslag. Even twijfel je, als je met je ingepakte tent bij je auto staat. Maar waarom zou je weggaan na Nicolas Jaar als er nog tientallen toppers op de rol staan voor de slotnacht? Die trouwens vaak het leukste is van de drie nachten in de polder.

Talaboman draait op bal der vertieften
Eerst maar eens langs Talaboman in de Bravo. Waar je voor het eerst niet een blauw oog en een gebroken teen oploopt als je met je buik tegen het hek vooraan wilt staan. Je kunt er zowaar relaxed dansen, zoveel ruimte is er aan het begin van de nacht. Maar de lege plekken onder de zwarte koepel vullen zich snel, want John Talabot en Axel Boman staan tamelijk geniaal te draaien. Vannacht is het bal der vertieften, weten ze. Dus draaien de synchroon dansende mannen superdikke slow motion housegrooves. Laag in bpm’s maar rijk aan percussie en baslijnen die je net dat duwtje in de rug geven waar je naar snakte.

Talaboman krijgt maar liefst tweeënhalf uur de tijd om een warme trui te breien, pure luxe op een volgepakt festival als Lowlands. Het illustreert hoe blij de organisatie is dat het lukte om de Spanjaard (Talabot) en de Zweed (Boman) samen achter de draaitafels te krijgen.

(Tekst gaat door onder de foto)

Coole soulsingletjes van Mafalda
In de X-Ray geeft mevrouw Mafalda zojuist de koptelefoon over aan Floating Points die samen met Red Greg al klaar staat op het roodgekleurde podium. De afgelopen anderhalf uur heeft de kleine Londense dame van Portugese origine het ene na het andere coole soul-singeltje opgezet. Zo draait ze een toffe Harvey-remix van Love Call, een vergeten track van Ramsey & Co. uit de jaren zestig. Aan beatmixen of baslijnen isoleren doet Mafalda niet. Ze zet de juiste platen op en dat is het. Evengoed wordt de rij grijnzende mensen vooraan allengs breder en vallen haar twee mannelijke dj-partners straks in een warm bad.

De X-Ray herbergt vannacht ‘You're A Melody’. De legendarische clubnacht werd bedacht door Sam Shepherd (Floating Points) en begon ooit in Plastic People, een kleine en tamelijk legendarische club in Shoreditch, Londen. Met als belangrijkste motto: celebrating soul from around the world. Toen Plastic People twee jaar terug noodgedwongen zijn deuren sloot, nam Shepherd zijn clubnacht op tournee. Zo stonden hij en Greg afgelopen februari nog in de OT301, waar vinylfetisjisten en discoheads bij bosjes likkebaardend en dansend naar de draaitafels staarden.

Ook nu kun je je Shazam de hele nacht laten doortollen, zoveel goede tunes komen er voorbij. Direct bij de openingsplaat (Four Tet’s Question) draait Floating Points zoveel ‘ooompf’ in de bassen dat de X-Ray op zijn grondvesten schudt. Shephard zal de hele avond rug-aan-rug draaien met Red Greg, een vijftiger die pas recentelijk wat nadrukkelijker zijn voet tussen de Nederlandse clubdeuren zette. Begin van de maand kon je hem nog op Dekmantel zien.

Killbox is niet voor tere zielen
In de nabijgelegen India-tent blijkt een andere (bijna-)vijftiger zijn vlucht vanuit Londen te hebben gemist. DJ Ed Rush komt niet. En dus blijft de Killbox (een nieuw drum ‘n bass project van Rush en zijn maatje Audio) vanavond half leeg. Niet dat het er veel toe doet. Audio (die een indrukwekkende tatoeage op zijn achterhoofd heeft) weert zich kranig met gepantserde amen-breaks in hyperdrive. Drop na drop veren de honderden bezwete mannen in de zaal op. De man-vrouw verhouding in de redelijk gevulde tent is zeker 70/30. Niet dat het uitmaakt. Later vannacht zal het Utrechtse Black Sun Empire de zaal vakkundig afsausen. De India is deze slotnacht niet voor tere zielen.

De mannen uit Berlijn
Veel subtieler gaat het eraan toe bij Konstantin. De grootste naam uit de Berlijnse Giegling-stal had zaterdag geen plek vrij in zijn agenda maar wilde best zondagavond langskomen. Na een matige sets op Lente Kabinet en Wildeburg neemt de Duitser vannacht overtuigend revanche met mooie, melancholieke techno waarin sfeer net wat belangrijker is dan vuistgezwaai. Dapper.

De laatste twee uur in de Bravo zijn voor Ben Klock, sinds 2005 nauw verbonden aan de wereldberoemde technoclub Berghain. Zijn stijl is ‘deep, dark en sexy’, zoals techno uit Berlijn behoort te zijn. Wel dissoneert zijn harde en abstracte set enigszins met de rest van de avond. Klock draait doodleuk de wijzers 24 uur terug en is vast van plan het extatische zaterdagnachtgevoel terug te halen. Het publiek geeft hem gelijk, want als Klock om vijf voor vijf zijn laatste plaat opzet staat de Bravo nog van voor tot achter vol en steken 6000 man als dank hun handen in de lucht.

Gouden muziekles
Ook in de X-Ray moet je om half vijf ’s ochtends nog wringen en dringen om vooraan te komen. Honderden kelen proberen het refrein mee te zingen van ‘I Always Wanted To Be In The Band’, een zeldzaam groove-singeltje uit ’77, waarna Floating Points er een punt aan draait met een oudje van The Gap Band.

You're A Melody blijkt de leukste muziekles die je sinds de middelbare school bijwoonde. Een waardig slot van drie nachten dansen in de Flevolandse klei. Waar de nieuwe Bravo zijn maiden trip ondanks wat kinderziektes (resonanties, vaak te vol) glansvol doorstond en de immens populaire openluchtdiscotheek ArmadiLLow een verrassende aanwinst bleek.

Mafalda in de X-Ray op Lowlands 2017