Je kunt je afvragen of we daar voor de vijfde keer op zitten te wachten, zeker aangezien het laatste album In Dream (2015) lang niet kan tippen aan het schurende, meeslepende werk van pakweg tien jaar terug. Maar Editors heeft een nieuw album op komst, en is van plan daar een paar voorproefjes van te laten horen op Lowlands' gigantische nieuwe mainstage.
Eerlijk is eerlijk: opener 'Cold' schept niet veel vertrouwen. Het vuur dat die oudere songs als 'The Racing Rats' nog steeds hebben ontbreekt. Een simpel synthriedeltje, een behoorlijk gezapig refrein. Zelfs het eerste confettisalvo kan het niet redden. Als dit de koers van het nieuwe album aanduidt, hoeven we Editors niet zo nodig volgend jaar weer op dit podium te zien.
Maar dan gebeurt het. 'The Racing Rats' wordt ingezet, en een goed getimede wolkbreuk zorgt voor een extra theatraal effect. Hier bewijst Editors waarom ze voor de zoveelste keer een gigantische festivalweide vol trekken. Want wat past ze dit goed zeg, dit massale spektakel. Deze megalomane nieuwe Alpha is de perfecte tempel voor hun grootse werk. Het geluid is puntgaaf, de uitvoering evenzeer. Vlijmende gitaarriffs worden ondersteund door de kloeke ritmesectie van Russell Leetch en Ed Lay. Frontman Tom Smith, guitige kop en opengeknoopte blouse, fladdert over het podium met die kenmerkende zwierende armbewegingen als de ultieme circusmenner.