Wat hebben we het afgelopen weekend weer belachelijk veel goede dj-sets gezien op Dekmantel, wat hebben we veel onverwachte platen op de dansvloer gehoord. Dit zijn onze twaalf favorieten, van electro-kopstuk Helena Hauff tot het ontbijt van Marcel Dettmann en natuurlijk het openingsconcert van Steve Reich.
Zaterdag Selectors
Het bleek een meesterzet om het kleinste podium te laten openen door grote namen. Het is meteen druk en mensen hebben er zin in. Plus: het prikkelt de nieuwsgierigheid. Wat eet Marcel Dettmann, de grote man van technotempel Berghain, als ontbijt? Nou, veel Duitse wave, behapbare industrial en af en toe wat synthpop waarbij je een glimlach niet kunt onderdrukken. Dekmantel, maak hier alsjeblieft een traditie van!
Donderdag in Muziekgebouw Aan 't IJ
Lasers ordinair? Niet bij Robert Henke, geluidskunstenaar, docent en mede-uitvinder van het programma Ableton. Hij levert een verbluffende set waarin hij de grenzen van de elektronica aftast met licht als hulpmiddel. Wat Henke doet met zijn visuele interpretatie van het geluid, is bloot leggen hoeveel meer er in je brein gebeurt als twee zintuigen samen werken. Je hersenen hebben de neiging om een collage van geluiden tot een geheel te verenigen, terwijl het beeld je laat zien hoe rijk en gevarieerd geluid kan zijn, simpelweg met balletjes of streepjes die alle kanten op schieten, of die in dikte verschillen.
Zaterdag in Boiler Room
I-F’s italo-sound is sowieso onverwoestbaar, maar in de lijn van dit weekend voelt hij helemaal als een logische afsluiter. Want als een ding vandaag blijkt, is dat disco en house vooral niet al te gezellig meer moeten zijn. En als iemand dat beheerst is het de veteraan, die tracks in volle vaart kan mixen. Hij smijt Mr Flagio’s ‘Take A Chance’ erin en gebruikt Kraftwerk’s ‘Spacelab’ als een gevoelige ballad. Magisch om naar te kijken hoe hij zijn platen duwt en meezingt.
Vrijdag in Boiler Room
De set samen met Midland op het hoofdpodium blijkt nog maar een voorproefje van wat Job Jobse later in de Boiler Room doet. De Amsterdamse dj duikt diep in de italo-groove. Eerst nog wat zenuwachtig, maar zodra de eerste klapper klinkt en hij zelf kan dansen, compleet in controle. Lachend naar vrienden om hem heen zorgt hij voor de grootste climax van de dag. Halverwege tikt er alleen een metronoom, en schreeuwt een vocal die ‘Metronome, hypnotise’. Als de compleet uit de bocht vliegende saxofoon invalt en iedereen aan de lampen hangt is het zeker: Dekmantel dag één heeft het beste tot het laatst bewaard.
Zaterdag in Boiler Room
Debutanten Volvox en Umfang vertegenwoordigen het New Yorkse platform Discwoman, een label en booking agency dat zich volledig richt op vrouwelijke dj’s. Een uitgesproken activistisch collectief, en dat past in deze tijd. De allerbeste manier om invloed te krijgen is natuurlijk simpelweg een awesome dj te zijn. En dat zijn deze twee, de revelatie van de dag zelfs. Hun stijl is super energiek en behoorlijk snel, maar wel toegankelijk en sexy. Het gaat van gestripte ritmische big beats naar een net niet cheesy meezinger van Durty Larry.
Vrijdag in UFO
Probeer maar eens een super break te vangen in de set van Rødhåd, voor je vrienden thuis. Je staat geheid een half uur met je telefoon omhoog. Zijn set valt wel af en toe open, maar zelden geeft ie je alles. De ene keer countert ie een break met een medium harde kicks, dan weer met die karakteristieke scherpe hi-hats van hem. Pas als je heel veel geduld en oor voor detail hebt voel je uiteindelijk de beloning komen. Wat een meester op de vierkante centimeter.
Woensdag in Muziekgebouw Aan 't IJ
Vijf werken van de minimalistische grootmeester Steve Reich, uitgevoerd door de Amerikaanse componist zelf en Slagwerk Den Haag. Voor sommigen misschien een gekke boeking, maar als je een beetje in het genre duikt zie je al snel de invloed op wat wij nu als dance kennen. Het echte vuurwerk van de avond zit na de pauze. Meer dan een uur lang is het alle hens aan dek bij Drumming. Als dansers zitten de muzikanten die niet spelen langs de randen van het podium, te wachten wanneer ze bijvallen en overnemen. Een simpele slag op bongo’s groeit uit tot een storm aan trommels, die vervolgens wordt overgenomen door de marimba’s en alleen maar groter en groter groeit totdat je kan leunen tegen het geluid, alles resoneert en je overal boventonen hoort galmen. Ondertussen zit je op je als bezoeker op de punt van je stoel naar adem te happen. Zo mooi kan herrie zijn.
Zaterdag in Green House
Een DJ-set van Arca, wat moet je daar nou van verwachten? Nou, al bij de eerste plaat staat de Venezolaanse op de dj-booth te zingen. In pak of wacht: zonder broek maar met doorschijnende boxershort en op naaldhakken. Ondertussen mixt hij industrial en krassende violen van de hak op de tak over naar Braziliaanse carnavalstracks, Britney Spears en Madonna, die hij allemaal meezingt. Uitgerekend bij die zoete poptracks verschijnen er op het scherm de grofst denkbare visuals. Tot aan gieren die lijken kapot scheuren. Maatschappij kritisch op de meest heftige manier, maar hij brengt het nog feestelijk en met een grijns.
Zondag in Greenhouse en Boiler Room
Ging er iemand dit weekend zozeer met gestrekt been in als het Hamburgse electro-kopstuk Helena Hauff? Ze draait vinyl only, en bij de eerste van adrenaline doorspekte plaat vraag je je al af hoe ze nog harder kan. Ze trekt de broeikas er voller mee dan-ie het hele weekend is geweest, en blaast anderhalf uur op volle kracht door. Nou vooruit, heel af en toe neemt ze wat gas terug, en op zijn tijd verruilt ze de ronkende electro voor een meedogenloze technokick. De nekhaartjes gaan ervan overeind staan, voor je er erg in hebt vliegen je vuisten in de lucht en brul je haar naam. Ja, zo’n set is het. Je zou er zeeziek van kunnen worden hoezeer de houten vloer meedeint, want iedereen wordt helemaal gek. Tijdens haar Boiler Room even later op de dag doet ze het een tikkeltje rustiger aan, maar veel scheelt het niet.
Zondag in Greenhouse
Het complete tegenovergestelde van Helena Hauff is de set van Lena Willikens, die haar stijl vond in de Düsseldorf-undergroundclub Salon des Amateurs: wat ze doet is duister maar niet lomp, stroperig traag en tegelijkertijd superspannend. Stoïcijns staat ze achter de CDJs de ene na de andere peuk te roken, terwijl ze Duitse industrial met galmende drums draait, piepende en krakende acid en platen die je nog nooit op de dansvloer hebt gehoord. Twee uur lang weet ze zo de aandacht vast te houden zonder een echte piek op te hoeven zoeken. Op die genadeloze drum ’n bass-plaat die ze al vroeg in haar set draait na, dan.
Zondag op Selectors
Hunee kijkt zijn ogen uit vanaf de zijkant wanneer Phuong-Dan na een donkere groove met piepende saxofoon opeens alles stillegt en een bizarre slapbass-solo instart, die dan ook weer verandert in een tropisch funkliedje. Ook hij komt uit de hoek van Salon des Amateurs en Golden Pudel, en niemand komt dit weekend met meer verrassende keuzes. Het leukste: Phuong-Dan lijkt verliefd op zijn eigen platen: hij grinnikt al omdat hij weet wat er over een paar maten komt, en wappert als een kwaadaardige tovenaar z’n vingers door de lucht bij de maffe breaks. Ja, dat werkt nogal aanstekelijk.
Zondag op Selectors
Oké, ook verrassend is de b2b-set van Objekt en Call Super, maar dat hadden we wel weer verwacht. De twee zijn in staat om opgefokte UK Garage door te mixen met supercheesy vocalen en van koddige dub met een Perzisch 8-bit-motiefje door te gaan naar techno met samba-percussie. Ze mixen zo airtight dat ze de raarste sprongen superlogisch laten klinken en alles perfect in elkaar past. Het is supergrappig wat ze doen, ze durven van de ene tacky houseklassieker naar de andere te draaien en het volgende moment weer hyperactief de diepte in te duiken. Krankzinnige set.
