Dit was de zaterdag van Best Kept Secret 2017 Dit was de zaterdag van Best Kept Secret 2017

Wat een hooligan is Dominick Fellow alias Vatican Shadow (ook bekend als Prurient): hij doet om twee uur ’s nachts op Stage Five een superduistere techno-liveset met de intensiteit van een death metal-band. Het is hier sowieso al de hele nacht lekker ongezellig: Kaitlyn Aurelia Smith draaide de tent al leeg met haar modulaire synth-setup en Laurel Halo ziet Five niet veel voller worden voor haar abstracte producties. Lees verder >>>

Wie de setlist in handen heeft gehad weet het: afsluiter ‘Intervention’ stond niet op de planning vanavond. Dat zie je niet vaak: een headliner die nog een échte toegift speelt en het risico neemt dat het geluid halverwege wordt uitgezet. Met album nummer vijf op komst maakt Arcade Fire de stap naar de buitencategorie die dit soort stunts kan uithalen. Lees verder >>>

Het is de basgitaar die kuren heeft en na drie nummers er volledig mee ophoudt. Het duurt ruim vijf minuten voor die weer aan de praat is. Normaal gesproken reden genoeg om het voor gezien te houden en ergens anders te gaan kijken, maar Hackman merkt grappig op: ‘It’s a good thing we have some background music, right?’ Nee Marika. Je zei het zelf al: Arcade who? Lees verder >>>

De vertwijfeling die je na drie nummers ziet bij het publiek: goed plekje zoeken voor Arcade Fire of toch nog even blijven? Het wordt voor veel mensen dat eerste, de rest steekt er graag nog eentje op. Lees verder >>>

Cloud Nothings laatste album Life Without Sound is om de een of andere reden een beetje ondergesneeuwd. Dat dit geen voorbode is voor gebrek aan feest vandaag, bewijzen de mannen uit Ohio. Voor een potje rammelende gitaarmuziek, bierdrinken, dansen en beuken moet je dit uur in Stage Two zijn. En dat weet de harde kern maar al te goed. Lees verder>>>

Wat Beach Boy Brian Wilson voor surfmuziek deed (namelijk volwassen maken), doet Thurston Moore alweer zo’n vijfendertig jaar voor rock ‘n’roll. Zijn geluid is tijdloos, uniek en misschien wel het Consciousness van de hedendaagse rock ‘n roll. Mooi dat daar ook nu weer een nieuwe schare jonge fans op af komt. Maar Thurston, zullen we afspreken dat je de volgende keer de oudjes pleziert met een pittige versie van ‘Stereo Sanctity’? Lees verder>>>

Het is prematuur, zeker, maar het is misschien, heel voorzichtig, al mogelijk om te concluderen dat Thomas Azier met Rouge een classic albumheeft geschreven. En de show? Die is al even wonderschoon. Lees verder>>>

Om de een of andere reden lukt het Wild Beasts maar niet om zichzelf goed in de kijker te spelen in Nederland. Ook laatste wapenfeit Boy Kingis hier nog niet echt geland, terwijl 'Big Cat’ een voorbode was voor dansbare festivalshows. Ideetje om Fleming op het volgende album wat meer in de spotlights te zetten? Lees verder>>>

George Ezra is een maandje naar Barcelona geweest om rond te kijken, het leven te observeren en inspiratie op te doen, vertelt hij. Daaruit is het volgende liedje gerold: 'Barcelona'. Zo te horen is-ie z'n kamer niet af geweest, want verdomme wat een tenenkrommend niemendalletje waarin werkelijk geen enkele scherpe observatie zit. Waarom is dit het voorprogramma van Arcade Fire?!? Lees verder>>>

Sensuele muziek maken is een vak apart. De scheidslijn is dun tussen aan de ene kant verschrikkelijk zwoel en aan de andere kant verschrikkelijk aanstellerig, tegen pastiche aan. Gelet op hoe Stage Three bijna uit haar voegen barst en tot hoe ver buiten de tent mensen staan, kunnen we stellen dat de Fransmannen van Her in de eerste categorie vallen. Lees verder>>>

‘Toen ik hier kwam dacht ik even: “Ehhhhh”, zegt Yung Nnelg na zijn eerste liedje. Het is ongeveer hetzelfde wat Cho twee jaar geleden dacht, en wat Jonna Fraser vorig jaar zei toen ze op Stage Four stonden. Natuurlijk voelt de rapper zich een beetje een vreemde eend in de bijt. Het hele weekend door staan er steevast alleen maar dj-sets in de area van St. Paul, maar elk jaar is er ook wel één Nederlandse hiphopact geprogrammeerd. Meestal blijkt dat een van de leukste shows van het festival.  Lees verder >>>

Publieksparticipatie met Thomas Dybdahl? Jawel hoor. Het werd vroeg in de set al aangekondigd, het werd gewoon uitgevoerd. Ooit kwetsbaar opgenomen, maar nu lekker met z’n allen: ‘Here I am, flesh and bones. Here I am, flesh and bones.’ Lees verder >>>

Compleet willekeurig springt Ehrlich plots op van achter zijn drumstel. ‘’I’ve never kissed a camera before, but I feel like doing it right now’. Hij loopt richting de dichtstbijzijnde cameraman en geeft een dikke smakkerd op de lens. ’I feel like I’ve seen like a million people do that, I hope I didn’t fuck your whole thing up. That was fun.' Lees verder >>>

Hij werd gewoon als een hit onthaald. ‘Your Best American Girl’ is het prijsnummer van die recente plaat. Lieflijk zingt ze ‘If I could, I’d be your little spoon, and kiss your fingers forevermore’ over een basloopje à la Pavement of The Pixies. De chorus gaat er vol in met early Weezer-liefde. ‘Your Best American Girl’ werd omarmd. En vooral werd Mitski omarmd. Lees verder >>>

Je kunt je er geen buil aan vallen, zo’n show van The Boxer Rebellion. Ze kunnen spelen, ze kunnen liedjesschrijven, het lijken aardige jongens. En precies dat is waarom het zo dodelijk saai maakt. Lees verder >>>

Je kan het maar zo gemist hebben, maar The Courtneys hebben een van de beste albums van het jaar gemaakt. En je kan het ook maar zo gemist hebben: the Courtneys gaven ook nu al een van de beste shows van Best Kept Secret. Lees verder >>>

Zijn verhaal is inmiddels bekend: jarenlang werkte hij aan zijn laatste album Cousins, met hulp van Sigur Rós-trompettist Eírikur Orri Ólafsson en Marla Hansen (Sufjan Stevens en The National). Nu het album er is, maakt Janssen een ambitieuze vertaalslag naar het podium. Ook vandaag wekt het bij veel mensen wat irritatie op hoe opzichtig hij teruggrijpt naar de indiefolk van zo’n acht jaar geleden: het intro van opener ‘Dynasty’ speelt wel héél duidelijk leentjebuur bij Jonsí, de hook van Gouldians zou zo van het Fleet Foxes-debuutalbum kunnen komen. Lees verder >>>

Geen, niets, nada. Als je rockende amazones wil zien, ga dan vooral naar Wonder Woman. Lees verder >>>

De temperatuur is aangenaam genoeg om de korte broeken en zomerjurken te rechtvaardigen en de openingsbiertjes worden zorgeloos gedronken. In de Three-tent heeft Wildes al een half uurtje voor de broeierige festivalstart gezorgd om vervolgens het podium te laten voor een uur lang Andy Shauf. De Canadese singer/songwriter geeft met zijn vroegere albumtitel The Bearer Of Bad News aan in welke hoek we het bij hem moeten zoeken. De droefsnoeterij. Lees verder >>>

Want het is de basgitaar die kuren heeft en na drie nummers er volledig mee ophoudt. Het duurt ruim vijf minuten voor die weer aan de praat is. Normaal gesproken reden genoeg om het voor gezien te houden en ergens anders te gaan kijken, maar Hackman merkt grappig op: ‘It’s a good thing we have some background music, right?’ Nee Marika. Je zei het zelf al: Arcade who?  Lees verder >>>