HET CONCERT:
Jamie Lawson, Pinkpop Brand Bier Stage, zondag 12 juni 2016
Jamie Lawson, de slapste singer-songwriter van Pinkpop
Zelfs Tom Odell wordt overtroefd
Waar Pinkpop de ene na de andere singer-songwriter vandaan tovert, blijft een raadsel. Wie de hele dag wil zwijmelen, wordt in elk geval op zijn wenken bedient. De volgende op het programma: Jamie Lawson. Laat hij de harten smelten? Of het maagzuur zo ver opborrelen dat je het met moeite nog doorgeslikt krijgt?
DE ACT:
Jamie Lawson komt uit Engeland en is getekend bij Ed Sheerans label Gingerbread Man Records. Dat zal niemand verbazen: Lawson maakt vergelijkbare akoestische gitaarpop, maar heeft een nog onverwoestbaarder normcore-uitstraling.
HET NUMMER:
‘Wasn’t Expecting That’ is de enige hit van Lawson tot nu toe, vandaag als een na laatste gespeeld. Bij die teksten over onverwachte liefde (‘Did I misread the sign? / Your hand slipped into mine / I wasn't expecting that’) voelt iedereen de vlinders. Als je je ogen even dichtdoet, zie je de bijbehorende romantische komedie er gewoon bij. Een scène dat je je latte macchiato op straat over iemand heen flikkert en het de liefde van je leven blijkt te zijn. Of je multomap op de werkvloer laat vallen en de ware de papieren bij elkaar raapt.
HET MOMENT:
Bij de afsluiter ‘Ahead of Myself’ vormt het publiek een koortje, om de blazers op de plaat te vervangen. De linkerhelft doet een ander stuk dan de rechterhelft, en het resultaat is best fraai.
WAT VERDER OPVIEL:
Jamie Lawson gooit vanavond een ‘nieuw’ liedje (hij speelt het volgens YouTube al sinds 2011, maar bracht het nooit uit) in de première. Maar is bescheiden genoeg om erbij te zeggen dat waarschijnlijk een groot deel van de liedjes die hij vanavond speelt nieuwe liedjes zijn voor de meesten. Het heet ‘Letter Never Sent’ en het gaat over een brief die je nooit verstuurd hebt, verduidelijkt hij.
HET PUBLIEK:
… laat zich gewillig inpakken door de romantische teksten van boy next door Lawson.
HET OORDEEL:
‘Mijn nummers zijn niet zo geschikt om op te dansen,' zegt Lawson voor hij aan een (ietsje) minder kwezelig nummer van zijn repertoire begint. Dat denk je immers als de band het iets vlottere ‘Someone for Everyone’ inzet. Maar bij het refrein smelten alle harten in de tent weer: ‘Don't worry, don't worry, if you can't find love in a hurry / Don't fret, don't fret, know love hasn't given up yet’. Zo waar. Maar het maagzuur heeft het inmiddels toch ruimschoots gewonnen van het weke hart.