HET CONCERT:
Miamigo, Pinkpop Brand Bier Stage, zaterdag 11 juni 2016
Pinkpop: Miamigo flets cassettebandje van de eighties
En geen druppeltje zweet verspild
Mi Amigo was in de jaren zeventig een populaire radiopiraat op zee. Maar vanmiddag is het een beginnende Britse band die eighties omarmt. Opener om half twee van dag twee, nadat Jan Smeets nog even controleert of we allemaal wel goed geslapen hebben.
DE ACT:
Twee jongens uit de Britse badplaats Brighton met een voorliefde voor de wat meer credible eighties pop. Maar dan met de middelen van nu. Live zien we de band uitgebreid tot een kwartet met een extra toetsenist en een drummer. Ze spelen aalgladde synthpop met een funky bas. Met hun single 'What I Want' hadden ze al wat airplay op 3FM en Radio 2.
HET NUMMER:
'What I Want', meteen ook de opener van de set. Niet zo slim, want zeker als opener op de tweede dag moet de geluidsman nog even de juiste mix vinden op het mengpaneel. Dan is de kans groot dat je prijsnummer uiteindelijk afgekeurd gaat worden. Schrijf het toe aan onervarenheid.
HET MOMENT:
Net na het optreden zwaait de zanger gedag, en ruimt in één beweging de onaangeroerde witte handdoeken op. Goed opgevoed, en geen druppeltje zweet verspild.
WAT VERDER OPVIEL:
De blokkenschemagetrouwen noteren een set van 13.35 uur tot 14.05 uur, dus ruim twintig minuten korter dan de beloofde vijftig minuten zuivere speeltijd. Prijs je gelukkig, twintig minuten minder verspild van je leven.
HET PUBLIEK:
Gedwee meeklappend om de tijd te doden op de drie aangegeven meeklap momentjes. Lief hoor. Net zo lief als de op zich best sympathieke gasten op het podium. We voelen met ze mee, best wel eng zo’n groot podium voor het eerst te moeten bespelen.
HET OORDEEL:
Vaak is een optreden op Pinkpop een vlag op een succesvolle concertreeks. Maar behalve een keertje op London Calling heeft Miamigo nog op geen ander Nederlands podium gestaan. Dit voelt als een budgetneutrale opvuller van het programma. Ze zijn er simpelweg nog niet klaar voor om op Pinkpop te mogen staan. Ze missen de podiumervaring en serveren huismerk doorsneepop, die je gewoon doorskipt als je Spotify Discover Weekly playlist je daarmee lastig valt. Een inwisselbare set vol b-kantjes van Kissing The Pink (eighties wave band, red.). Met een uitstraling van seksloze ideale schoonzonen. Wat dat betreft is het geprojecteerde achterspandoek met de titel van hun EP pijnlijk toepasselijk: Hard To Love.