'Kom op, Groningen! De nacht is net begonnen!' roept Blaudzun. Hij grijnst wanneer David Douglas zijn meest knetterende en duistere technobeat erin draait. Een paar jaar eerder vulde hij de Grote Zaal hier nog met zijn eigen band, nu mag hij weer opnieuw beginnen in de veel kleinere Triade-zaal, die dan ook nog eens maar voor tweederde is gevuld. Er ligt al een album klaar, waarvan pas een eerste track los is. Aan het materiaal vanavond te horen staat daar bepaald geen hit op, maar dat zal de intentie ook niet zijn. Op z'n best is het duo vannacht als ze de diepte in duiken, van stroperig trage, intieme triphop tot donker pulserende techno-climaxen. Alleen jammer dat Blaudzun de neiging heeft de nummers net iets teveel vol te zingen, terwijl de producties best meer ruimte verdienen. 

Hoe gaan die pathos van Blaudzun en de bedwelmende producties van David Douglas samen?
Verder hartstikke goed hoor, net zoals Thom Yorke z’n ijle kopstem graag omlijst met elektronica, Caribou ook uitstekend klinkt bij DJ Koze en Apparat met Modeselektor songs kan maken die de traanklieren masseren en uitnodigen tot dansen. 

Wordt er al gefistpumped?
Aanvankelijk niet. Sterker nog, zelden een publiek zo stil zien staan bij een dance-act als het eerste kwartier van Hary Haty op Noorderslag. In de tweede helft durven de twee hun tracks wat verder uit te spinnen, en dan begint zelfs de man in Rowwen Hèze-shirt vooraan lekker mee te schommelen. Maar toch, echt los gaat het niet. En dat terwijl de show van Haty Haty daar best toe uitnodigt.

En op het podium? Kan Blaudzun een beetje dansen, eigenlijk?
Zeker, hij zou zo de Berghain in mogen met die dikke jampotglazen, belachelijk strakke broek en dat leren jasje. Het lekkerste gaat hij wanneer hij die maracas in z'n handen schudt. De liedjes moeten nog even vallen bij het publiek, maar we zouden die maracas graag vaker terugzien.