Dat Nina en Laura Philips onder de indruk zijn van deze boeking, wordt duidelijk omdat ze het publiek op de hoogte houden van de bijzondere voorbereidingen. Ze willen 'focussed' blijven, zeggen ze. Ze willen niet teveel praten, behalve als er ‘praatje’ op de setlist staat. Ze hebben besloten dat er ook een meezingmoment moet zijn, dús een bekende cover. De eerlijkheid en dankbaarheid werkt zo ontwapenend dat de gunfactor door de zaal gonst. De tweeling heeft het publiek, op wat praters achterin na, helemaal mee.

Maar wat is het?
Het duo zit in de lieflijke folkhoek. De heldere zang is volledig op elkaar afgestemd. Zelf noemen ze The Roches en Laura Marling als invloed, maar Ephemera en First Aid Kit zitten ook dicht in de buurt. Het is folk van het zwierige soort, waarbij soms op de grond wordt gestampt. De akoestische gitaar en de manlodine vormen de basis, al wordt ook weleens een trommel omgedaan. Het ziet er heel hippie uit, niet in de laatste plaats door de forse haardossen van de dames.

Kunnen ze een beetje liedjes schrijven?
Het hoogtepunt is ‘I Wrote This Song Because I Wanted To’, de titeltrack van hun gecrowdfunde EP met zes nummers. Het bewijst hun gevoel voor melodie. ‘Lonesome Man’ is ook een liedje om mee te voorschijn te komen. Het gevaar is eenvormigheid. Dan gaan nummers en zanglijntjes teveel op elkaar lijken. De bekende cover is trouwens ‘I’m On Fire’ van Bruce Springsteen. Die wordt door de menigte meegezongen.

Gaan we hier als hippie vandaan?
Als je er voor openstaat. De muziek is uitermate lieflijk, de glimlachen blijven onophoudelijk op twee gezichten staan. Als voor de laatste drie nummers een extra zanger het podium opkomt, geeft hij hen eerst een kus. Dan blijkt ’t ook nog het vriendje van één van de twee te zijn en is het allemaal zo zoet dat je ter plekke suikerziekte oploopt. Maar het gros pikt het, want het gejuich en gestamp neemt niet af. De donateurs voor hun volgende crowdfundactie zijn bij deze gevonden.