Mystery Jets? Ik moet meteen aan The Kooks denken.
En aan The Rakes. Aan Dogs Die In Hot Cars. Aan Little Man Tate, Pigeon Detectives, Good Shoes of de vele andere energieke bands die in de slipstream van The Strokes en Franz Ferdinand opdoken om publiek te laten dansen op gitaarmuziek. De Mystery Jets-bandleden vragen aan de eerste rijen of er een Nederlands woord is voor de noughties, het eerste decennium van deze eeuw. Dat was de bloeitijd van de band uit Londen. Ze debuteerden in 2006 met A Decade Op Dens waar het prettige ‘You Can’t Fool Me Dennis’ opstond.

Maar ze leven dus nog?
Ze hebben zelfs onlangs een plaat uitgebracht: Curve Of The Earth. Het heeft ze zachtgezegd geen stadionpubliek opgeleverd maar wel wat prima recensies. Het is een wat ingetogener en uitgesponnen album geworden. Dat is live ook te merken. De goedlachse bassist kan een nieuw nummer als ‘Blood Red Balloon’ wel aankondigen als progressive rock adventure of a lifetime, de halfgevulde festivaltent reageert het beste op het frivole oudere werk.

Voelt Mystery Jets zich thuis in het huidige decennium?
Ogenschijnlijk wel, want de band komt levenslustig over. Dat zanger Blaine Harrison de show wegens zijn handicap spina bifidia (een open rug) zittend doorbrengt valt al snel niet meer op. Ook fijn: door het zware drum- en gitaargeluid wordt het optreden ook nergens soft. Maar de band stond het meest in bloei in die zeroes. Het nieuwe werk weet zich niet vast te bijten, het oude werk zorgt voor een bescheiden viering van toen. De heren zullen het in de kleedkamer ongetwijfeld vaak over die goede oude tijd hebben.