Primeurtje, hoor: Best Kept Secret heeft de allereerste Nederlandse show van supergroep Minor Victories. Afzonderlijk zijn de leden ook nog eens vrienden van het festival: Mogwai vlamde twee jaar geleden met een intense postrockshow, shoegaze-act Slowdive vierde haar reünie in Hilvarenbeek en morgen treedt Editors aan als headliner van het festival. Hun gezamenlijke debuutalbum - dat twee weken geleden verscheen - ontstond per WeTransfer, samen stonden ze nog geen tien keer op het podium. Op z’n mooist spelen ze vandaag goeie hooks die af en toe worden ondergedompeld in de overstuurde gitaren, geheel volgens shoegazerecept. Loeihard, maar juist niet dissonant, liever ijzingwekkend mooie akkoorden en melodieën die zo hard zijn dat je ze over je heen moet laten rollen.

Staren ze volgens goed shoegazegebruik ook echt alleen maar naar hun schoenen?
De band wel, en dan vooral naar die indrukwekkende berg gitaareffecten die er voor hun tenen ligt. Maar Goswell bepaald niet. Wanneer ze geen moeilijke frons trekt - zou ze zichzelf niet kunnen horen? - vangt ze met speelse blik de ogen van de gerijpte mannen en vrouwen op de eerste rij, zwierend over het podium. Een vrouw van middelbare leeftijd naast me gooit haar handen extatisch omhoog en wiegt heen en weer alsof ze net haar eerste XTC-pil heeft geslikt. 

Een wat gerijpter publiek? Staan er ook nog jongeren?
Ja, aanvankelijk zijn er minstens zoveel hipsterkids die Slowdive en Mogwai vooral kennen omdat Pitchfork er zo euforisch over schrijft, en toch wel benieuwd zijn hoe deze ‘supergroep’ klinkt. Nou, niet al te best, en zo druppelt de jongere helft van de tent al gauw af. De show is te flets om te overrompelen, en het materiaal niet allemaal even sterk. Maar dat is niet het ergste probleem. 

Oh nee?
Nee. Luister eens goed naar zangeres Rachel Goswell. Als een zuchtmeisje probeert ze over de shoegaze en synthesizerpop te hijgen, maar ze zingt vaak zó vals dat zelfs de muur van gitaren het niet kan verbergen. Het doet pijn aan de oren. Het is pas de negende show samen, laten we hopen dat ze dit met een paar repetities kunnen straktrekken. Anders mag de eerste Nederlandse show van Minor Victories ook best de laatste zijn.