De mannen van Weval houden we al een tijdje in de gaten: in 2014 benoemde 3voor12 het duo tot Hollandse Nieuwe van de Maand, vlak na hun signing bij het vermaarde Duitse Kompakt-label. Tussen toen en nu hebben we Merijn Scholte Albers en Harm Coolen avond na avond overweldigende sets zien spelen: warm, diep en spannend. Het altijd aanwezige analoge element in hun livesets maakt dat Weval je omarmt. Zwoele, troostende synths worden doorsneden met felle tikjes en kraakjes, alsof de Amsterdammers in de warme bubbel die ze creëren op precies de juiste momenten een stukje van de buitenwereld laten doorsijpelen. Onweerstaanbaar, en niet alleen voor hardcore liefhebbers van het elektronische genre: ga bij een Weval festivalset in het publiek staan, en je ziet alle soorten en maten gezamenlijk heupwiegen.

Nu is er dan eindelijk het debuutalbum, simpelweg Weval geheten. Net als de livesets is dit album toegankelijk – en dat is niet bedoeld op de neerbuigende manier, als eufemisme voor 'simpel' of 'oppervlakkig'. Weval is toegankelijk in de zin dat het album je welkom heet. Het heeft de potentie om een verbindende muzikale factor te zijn. Weval vertelt een open, samenhangend verhaal, met een overduidelijke liefde voor liedjes met een kop en een staart en een uitgebreide verzameling muzikale referenties.

Eerste single 'I Don't Need It' opent met een prachtig Radiohead-eske waterval aan synths, of 'kotsende synthesizers' zoals ze het zelf noemen. Daarna introduceren Scholte Albers en Coolen een donker, slepend synthmotief dat de rest van de track rond blijft zoemen. Op 'Square People' hoor je eerst iets wat klinkt als een Mac Demarco-gitaartje, gevolgd door een schaamteloze jaren '80 baslijn. 'Madness' had eigenlijk een hiphoptrack moeten worden, 'voor de grap opgenomen, legde Weval uit tijdens hun co-host in de studio. Van de rapverse is nog maar een enkel woord overgebleven, maar de zelfverzekerde swagger van de track staat nog fier overeind.

Uit hun twaalf sleuteltracks blijkt al dat de jongens van Weval geenszins eenkennig zijn, en als luisteraar krijg je ook de kans om er je eigen muzikale referentiekader op los te laten. Weval is een coherent, veelzijdig album geworden, met sterke liedjes en een uitstekend uitgekiende sound. De oplettende muziekliefhebber wist al dat het goed was. Nu mag de rest van de wereld van Weval gaan genieten.