OneRepublic, Pinkpop Mainstage, zondag 14 juni 2015
Pinkpop: OneRepublic heeft de hits voor de YOLO generatie
Transparante pop dit jaar mateloos populair
Het is op Pinkpop gebruikelijk dat de headliner een apart backstageterrein krijgt, terwijl de rest allemaal bij elkaar zit. Na het uitvallen van Foo Fighters heeft opvallend genoeg niet Pharrell, maar OneRepublic het headlinersdorpje gekaapt. Inclusief typische supersterrentrucs: foto’s van de zes bandleden met daaronder de tekst: These people don’t need passes. Neemt de popgroep uit Colorado Springs hier een voorschot op de headlinerstatus?
HET CONCERT:
DE ACT:
Je kunt je best voorstellen dat die jongens van OneRepublic zichzelf bazen vinden. Ryan Tedder bijvoorbeeld draait stilletjes aan heel wat jaren mee aan de top. Hij schreef namelijk songs voor de groten der aarde, van Beyoncé tot Maroon 5 tot B.o.B. En ja, hij is ook de frontman van OneRepublic, de band die hij in 2002 oprichtte met gitarist Zach Filkins. Ze vormen nog altijd de kern van de band, die inmiddels drie albums uit heeft en steeds populairder wordt. Opmerkelijke aanwezige op het podium: een cellist met stylish broekscheur bij zijn knie, die midden op het podium mag zitten.
HET NUMMER:
Filkins mag zijn kunsten tonen bij het lange intro van 'Counting Stars', een van de grootste hits van de band. Het wordt een soort Spaanse medley, die hij volgens Tedder op internet geleerd heeft. Grappig is dat, die gesuggereerde toegankelijkheid - anyone can do it - terwijl de band tegelijk zo ongelofelijk koketteert met zijn muzikaliteit. Het ziet er allemaal zo demonstratief soepel uit. Zo loopt Tedder op een gegeven moment over de rand van het drumpodium, om vervolgens zijn vingers precies op de piano ernaast te laten vallen. Zo soepel loopt ook het Spaanse gepriegel over in 'Counting Stars', een upbeat popsong met een optimistisch refrein. Technisch kan Tedder zichzelf af en toe niet helemaal bijhouden, maar hij legt de lat dan ook erg hoog. Het moet allemaal helder en correct klinken, ook na het vijftiende sprintje over de catwalk. Hij zou trouwens zo een broer kunnen zijn van Ben en Dan Saunders, maar dan wel het witte schaap van de familie.
HET MOMENT:
Eigenlijk staat de setlist vol pakkende popsongs voor de YOLO-generatie. In 'All The Right Moves' verschijnt een kinderkoor op het grote scherm. Het grote gebaar uit kleine mondjes. Even later horen we ze weer, en zetten ze de ware romantiek luister bij: 'If we only die once. I wanna die with you.' Aaaah. Maar het hardst gaan de mensen hier op 'Apologize', een ballad van het debuutalbum die pas een hit werd toen Timbaland ermee aan de haal ging. Het was het eerste grote succes van OneRepublic, en hier zo te zien het meest bekend. Tedder speelt het zelf op de piano, bijgestaan door niet meer dan cello. Het is een breekpunt in de set.
OOK OPMERKELIJK:
Zo’n nummer als 'Counting Stars' schreeuwt om een remix van Kygo of Avicii. In het slotnummer van de set krijgen we daadwerkelijk de EDM die de rest van de set steeds op de loer ligt. 'I Lose Myself' is het bekendst in de remix van de Zweedse producer Alesso, en zijn versie dient hier als uitbundige uitsmijter. Inclusief het bijbehorende confettikanon en lanceringsgeluiden.
HET PUBLIEK:
Rock is dood, zeggen ze. Nou ja, niet op Pinkpop natuurlijk, hier heerst rouw vanwege het afzeggen van Foo Fighters. Maar toch: ook hier is het niet makkelijk om een nieuwe generatie grote rockbands te vinden. De zanger van Rise Against verwonderde zich er vanmiddag nog over. 'We hebben hier even rondgelopen. Blijkbaar zijn er geen in het zwart geklede bands meer die een uur tegen het publiek staan te schreeuwen’, zei hij. Dat klopt inderdaad. Wat vinden de mensen dan wel massaal leuk? Nou ja, dit dus. Transparante popmuziek, geschoeid op Amerikaanse hitleest en ontdaan van elk gevoel voor tegencultuur. Muziek waarop je hartjes kunt maken met je handen. Gisteren trokken Magic!, Sheppard en vooral The Script heel veel publiek, nu worden de hits van Ryan Tedder tot ver op het veld meegezongen. Opvallend genoeg ook door mannen met baarden en tattoos.
HET OORDEEL:
Of we het nu leuk vinden of niet, dit soort mainstream pop heeft een plek veroverd op Pinkpop. Nu is er op zich niet veel mis met mainstream, ook niet met pop. Kijk maar hoe wij bij 3voor12 zaterdagavond massaal in katzwijm lagen bij Robbie Williams. De oude charmeur kwam zelfs weg met uber Top 2000 classic 'Bohemian Rhapsody'. Maar Williams deed dat met humor, zelfrelativering en ondeugende fratsen. Bij OneRepublic niets van dat alles. Ryan Tedder is een prototype knappe jongen, maar het charisma van een echte ster heeft hij niet. Als we dan toch mainstream gaan met zijn allen, laten we dan de spannende, vooruitstrevende namen uit de popmuziek naar Landgraaf lokken. Vlak buiten het voorvak bij OneRepublic staat iemand met op haar shirt de tekst: 'Normal people scare me'. Ons ook. Let the freaks back in!