Met haar vorige album, Visions, veroverde Grimes de harten van de underground. Galmende lofi-synthpop, met een duidelijke DIY-klank. Op successingles Oblivion en Genesis loopt het bassynthesizertje bijvoorbeeld soms nét naast de maat; het is de charme van dat soort platen, met een vrij minimale productie. Het klinkt als een bevestiging dat de muziek is gemaakt door mensen, niet machines.
Die gedachte lijkt Grimes op Art Angels te hebben laten varen, want op het eerste gehoor is dat typerende indierafeltje totaal strak getrokken in de productie. Niet omdat ze per se een andere richting uit wilde, gewoon omdat ze beter is geworden in produceren. "Ik wilde professioneler worden", vertelde ze al eerder aan 3voor12. Ze leerde gitaar en viool spelen, leerde beter masteren. En dus horen we Grimes op haar poppiest ooit.
California, de tweede track van het album, had met een beetje fantasie een Katy Perry-single kunnen zijn. Easily, een ballad die na een piano-intro langzaam een soort trap/r&b-vibe krijgt, had een artiest als Beyoncé niet misstaan. En die indiepopdemo van REALiTi is op het album getransformeerd in het capslockloze Realiti, dat meer richting melancholische dance gaat, met zware, volle kickdrums en brede synths. Toch is Grimes zichzelf niet verloren in haar perfectionisme. De eigenzinnige heliumzanglijntjes grijpen juist nog meer de aandacht, nu ze meer in contrast staan met de productie.
Bovendien is er nog meer dan genoeg ruimte voor experiment. SCREAM, met de Taiwanese MC Aristophanes, is een van de spannendste nummers op het album. Grimes laat hier de hoofdrol volledig aan de vrouwelijke rapper, die ze ontdekte op SoundCloud. Ze rapt met veel lucht in onverstaanbaar Mandarijns en klinkt als een femme fatale: sensueel, maar levensgevaarlijk. Grimes ondersteunt haar met een boze gitaarriff, een strakke beat en af en toe een ijzingwekkende schreeuw. Een andere opvallende featuring is die van Janelle Monaé. Op voorhand bevat een samenwerking tussen die twee alle ingrediënten voor een soulvolle indie-r&B-plaat, maar Venus Fly is een micdrop-clubstamper met een vrij lompe drop geworden.
Beste liedje op het album is zonder twijfel de single Flesh Without Blood. Een empowering popsong over neppe vrienden met een meezingbaar refrein en een poppunkgitaartje, maar ook de voor Grimes kenmerkende percussiebreaks en onhaalbaar hoge uithaaltjes, die de Canadese wellicht meer fans buiten de underground gaat opleveren. Dat maakt haar absoluut geen sell-out, want Grimes mengt op zo'n eigen wijze invloeden uit Aziatische popcultuur, EDM, hiphop en (pop)punk met haar indietronic-roots, dat ze niet alleen voor zichzelf een brug slaat naar de mainstream, maar ook haar fans van het eerste uur op een nieuwe manier uitdaagt.
3voor12 bespreekt Album van de Week (51): Grimes
Canadese verbindt op Art Angels underground met de mainstream
Het wemelde van de geruchten rond Art Angels. Had Grimes nou echt het hele album in de prullenbak gegooid, nadat ze negatieve reacties van fans had gekregen op het voor Rihanna bedoelde Go? Een "sell-out", werd ze genoemd. Prompt kwam ze in het voorjaar met een demoversie van REALiTi, weer veel meer in de richting van haar doorbraakalbum Visions. Art Angels, afgelopen week fysiek uitgebracht, blijkt een spannende middenweg tussen de twee. Die samenkomst van haar DIY-indieroots en mainstream pop, maakt dat Grimes het 3voor12 Album van de Week scoort.