Queens Of The Stone Age, Lowlands Alpha, zondag 17 augustus 2014
Lowlands 2014: Queens Of The Stone Age, Kings of the Lowlands
Stonerveteranen met absolute bazensetlist
Queens Of The Stone Age is de laatste jaren al vaker als (sub-)headliner voorbijgekomen, onder meer op Lowlands 2010 en Pinkpop 2008 en 2013. En de band stelde nooit teleur. Vier jaar geleden sloot de rockband van Josh Homme ook de Lowlandszondag af met een van de beste shows van het festival. Succes gegarandeerd zou je haast denken.
HET CONCERT:
DE ACT:
Hoe ver zijn Josh Homme en co niet afgedreven van de Palm Desert Scene, van de groepen die instrumentale, fuzzy psychjams in de Californische woestijn aanrichtten? De scene van de in drank en marihuana gedrenkte generator party's, waarin stonerpioniers (en QOTSA-voorganger) Kyuss uitblonk en die ook de Desert Sessions opleverde. Niet zo heel ver eigenlijk. Josh Homme was - en is nog altijd, in al die uitingen de spil. Hij is echter ook een van de meest getalenteerde songwriters, wat waarschijnlijk de voornaamste reden is dat hij met zijn QOTSA en andere projecten de woestijnscene ontsteeg. Onderweg verloor hij wat vrienden uit de Kyuss-tijd, hoewel bassist Nick Oliveri het nog lang volhield. Inmiddels telt de QOTSA-catalogus alweer zes officiële albums. Vorig jaar kwam de band opvallend sterk terug met ...Like Clockwork, de eerste langspeler in zes jaar en meteen een van de sterkste. Op Pinkpop 2013 zagen we hoe goed dat materiaal ook live overeind blijft.
HET NUMMER:
Diverse songs van ...Like Clockwork komen in aanmerking, zeker 'Smooth Sailing', 'I Appear Missing' en 'I Sat By The Ocean'. Van de oudjes mogen 'Little Sister' en 'Sick, Sick, Sick' niet onvermeld blijven, evenals het gegeven dat veel oudere songs in een nieuw, soms rock 'n roll of metal maar vaker psychedelisch jasje gehesen worden.
Maar het begin en het slot van de set maakten ontegenzeggelijk de meeste indruk. 'No One Knows' is nog altijd een kanjer van een rocksong, waarvan het intro al een machtig gejuich door de Alpha laat rollen, een lawaai dat bij ieder rustpunt weer opsteekt. Wow. Als een-na-laatste spelen ze 'Go With The Flow' met een hoofdrol voor die dansende toetsenpartijen en de psychy theremin erdoor. Tof. 'Like to say thank you so much on behalf of Queens Of The Stone Age. Hope you've had a good night. This is good night.' Met sluitstuk 'Song For The Dead' is de pit echt aan. Wat. Een. Bazennummer. En wel in een hele vette langere uitvoering, af en toe een beetje teasend gerekt: langzaam wegstervend, Josh neemt een slok en sigaret en loopt tijdens een fikse drumsolo weg. En daar is hij weer: 'I love you, Leon,' en trekt 'm nog even door, hortend en stotend komt de track tot stilstand en gaat dan nog eens los. Mooi slot.
HET MOMENT:
Leon? Leon ja. Josh Homme stelt 'm even voor. Leon is een oude knakker die op de eerste rij staat in een glittershirt dat de aandacht wel moest trekken. 'You're called Leon? I fucking love you man. You're one cool motherfucker... a motherfucking klootzak,' vertaalt Homme tot enige hilariteit. 'So this is a love song for Leon. My backstage is over there Leon.' 'I Sat By The Ocean' krijgt hij erbij.
OOK OPMERKELIJK:
'Do you feel good?' vraagt Josh Homme. Jazeker, het is wat tam, maar links, rechts en in het midden voelen de mensen zich ok. 'I feel fucking good.' Dat is het startsein voor 'Feel Good Hit Of The Summer', een nummer dat elke festivalganger in elk seizoen moet aanspreken, ook al komt dat hier in een andere versie. De 'genotsmiddelen' Nicotine, Valium, Vicodin, Marijuana, Ecstasy and Alcohol worden in te hoog tempo opgesomd en sneeuwen onder door de drums, terwijl het nummer een straffe rock 'n roll-transformatie ondergaat. De drums zijn machinaal en met die zang gaat hij expres slomer om dan in een soort psychedelisch seventies intermezzo met Jim Morrison-stem te verzanden en weer naar de Feel Good Hit terug te gaan. Verdomd goede uitvoering. Kijk: hier kom je voor naar een show, dat is live meerwaarde aan songs geven.
'Make It Wit Chu' krijgt een geinige lichtvoetige uitvoering, waardoor je bijna zou vergeten dat die track uit een donkerder Desert Session met PJ Harvey is geboren. 'Yooooouuu,' zingt Josh haast soulvol voordat hij zijn gitaar er vandoor laat gaan. Voor 'Sick, Sick, Sick' komt hij voor het eerst naar voren. Ook deze song wordt sneller gezongen en gespeeld, nu in een naar metal neigende versie. 'Go With The Flow' leunt nog meer op de piano en krijgt een psychedelische saus. Gemengde gevoelens bij sommige experimenten, maar zo ontwikkel je je als band; durven variëren met de setlist en de hits in een nieuw jasje steken.
HET PUBLIEK:
'Hello everybody, it's so good to be here. Please do everything you want tonight. Everything,' klinkt het aanmoedigend. Voor een geweldige show heb je immers ook een geweldig publiek nodig, weet Homme. Dovemansoren. 'There's nothing so depressing as good advice,' zei the Growlers vrijdag al. Misschien dat het daarom zo lang duurt voor we een crowdsurfer zien. Mijn god mensen, dit is de laatste show van Lowlands 2014, de motherfucking Queens Of The Stone Age staan hier te rocken, en straks moet je weer naar je werk of school. LEEF! For crying out loud. Nu ja, daar is een pitje.
De Alpha lijkt ramvol, maar de hellingen zijn toch niet gevuld. Ok, het weer zit niet mee, maar dat hebben we weleens anders gezien. Het is ook niet bepaald dringen in dat voorste vak. Gelukkig is daar 'Little Sister' in een potige uitvoering. Dat hadden we nodig ook. Eindelijk een pit van enige importantie.
HET OORDEEL:
Opvallend hoe zwaar Songs For The Deaf nog weegt: de set begint en eindigt met twee nummers van de doorbraakplaat van twaalf jaar geleden. Alleen van nieuw album ...Like Clockwork komen meer nummers voorbij (6 om 5). Die nieuweling heeft wel tal van (live-) klassiekers afgeworpen als 'I Sat By The Ocean' en 'Smooth Sailing', 'If I Had A Tail' en pianoballade 'The Vampyre of Time and Memory' (wordt dit live hun 'November Rain'?). Queens Of The Stone Age heeft wat met Nederland, Homme spendeerde aardig wat tijd in Amsterdam en zijn band steeg niet zelden boven zichzelf uit in Paradiso en op andere Hollandse podia. Dat doet QOTSA vandaag niet. Homme en co tonen wel lef door niet de geijkte setlist en uitvoeringen af te draaien. Dat verdient respect. We zien QOTSA zich nog weleens in een andere richting ontwikkelen. Uitstekende muzikanten en show, niet eentje die de boeken in zal gaan als legendarisch. Kings Of The Lowlands? Maybe next time. Maar alleszins een prima afsluiter.
SETLIST
1. You Think I Ain't Worth a Dollar, but I Feel Like a Millionaire
2. No One Knows
3. My God Is the Sun
4. I'm Designer
5. Smooth Sailing
6. Burn The Witch
7. I Sat by the Ocean
8. The Vampyre of Time and Memory
9. If I Had a Tail
10. Little Sister
11. Feel Good Hit of the Summer
12. Do It Again
13. Make It Wit Chu
14. I Appear Missing
15. Sick, Sick, Sick
16. Go With the Flow
17. A Song for the Dead