The Acid, Lowlands X-Ray, zaterdag 16 augustus 2014
Lowlands 2014: Spannend The Acid komt traag op gang…
… en houdt er vroeg weer mee op
The Acid is zeker een van de buzzbandjes van Lowlands 2014. De band maakte een indrukwekkende, minimalistische electropopplaat en maakte indruk op Pitch. Dat zou - op papier - goed moeten vallen in de X-Ray. Gaat ook Lowlands plat voor het mysterieuze The Acid?
HET CONCERT:
DE ACT:
The Acid maakte al indruk op Pitch en mysterieuze debuutplaat Liminal werd begin vorige maand Album van de Week op 3voor12. We hebben de minimalistische elektronische sound van het duo allemaal al eerder gehoord bij acts als James Blake en The XX, maar The Acid weet daar - naast sinistere teksten - toch veel spanning en dynamiek aan toe te voegen door nummers als ‘Ra’ of ‘Basic Instinct’ te laten ontsporen in explosies van rauwe synthesizernoise. Op andere momenten klinkt het drietal dan weer folky als Bon Iver; met name door frontman Ry X, een singer-songwriter die uit die hoek komt en al enige bekendheid genoot door zijn andere project Howling.
HET NUMMER:
‘Creeper’ is het hardste nummer van The Acid en zeker ook een van de betere. De abrupte keiharde mitrailleurschoten die het nummer kenmerken vormen alvast een opmaat naar morgen: ‘Creeper’ doet eigenlijk best sterk denken aan ‘Machine Gun’ van Portishead.
HET MOMENT:
Het duurt even voordat The Acid de mensen in de X-Ray definitief bij de lurven pakt. ‘Turn up the volume!,’ schreeuwt iemand in het publiek na twee songs. En dat gebeurt met de iets meer up-tempo track ‘Fame’, waarop de handjes definitief de lucht in gaan en het voorste deel van de tent aan het dansen slaat. En daarna is het een kwestie van inkoppen met het diepere ‘Ghost’, dat het nog ietsje beter doet als dansplaat.
OOK OPMERKELIJK:
De plaat van The Acid valt op door de plotselinge noise-uitbarstingen die het minimalisme doorbreken. Ook live blijkt de band daar niet voor terug te schrikken, zo blijkt al helemaal aan het begin: na een zeer traag en ambient introductie komt daar ineens zo’n geluidsmuur die het publiek even bij de les houdt.
HET PUBLIEK:
Dat begin duurde overigens wel wat lang voor een optreden van drie kwartier, zeker omdat de band er uiteindelijk ook een minuut of zeven te vroeg mee ophoudt. Maar dat the Acid tegen die tijd indruk heeft gemaakt, staat vast. De mensen voorin roepen om een toegift, maar krijgen die niet.
HET OORDEEL:
Het is een erg goede zaak dat de paden van Ry X en Steve Nalepa en Adam Freeland elkaar kruisten. De som der delen is nu al vele malen interessanter dan ze afzonderlijk van elkaar zijn. Maar de show van The Acid is uiteindelijk simpelweg wat te kort om een eenduidig oordeel te vellen. Het komt traag op gang, na de hierboven beschreven geluidsexplosie volgen de trage tracks ‘Tumbling Lights’ en ‘Animal’ die (hoewel zeker de tweede een goed nummer is) de X-Ray nou niet direct plat krijgen. Later gebeurt dat wel. Naast ‘Ghost’ en ‘Fame’ komt dat bijvoorbeeld ook door de sterk uitgevoerde single ‘Basic Instinct’, die bovendien inclusief de fraaie video vertoond wordt (de visuals zijn sowieso erg sterk – live wordt het drietal aangevuld met een vj). Kortom, even maakt The Acid veel indruk, maar dat duurt niet lang genoeg om van een honderd procent geslaagde show te spreken. Daarvoor moeten de vier de spanning langer vast weten te houden.