Selah Sue, Lowlands Alpha, zaterdag 16 augustus 2014

Aan het begin van dit decennium vestigde Selah Sue haar naam door een rij hits waarin ze zich niet door één muziekstijl liet vangen. Haar stem heeft net zo goed een rasp als een kirrend geluid en de vergelijkingen aan een rits bekende souldames drongen zich meteen op. Haar nieuwe album moet in oktober verschijnen.

'Raggamuffin' zal het nummer zijn waarmee velen in de Alpha de als Sanne Putseys geboren zangeres hebben ontdekt. Selah Sue laat hem nog altijd goed en soulvol klinken. Het akoestische gitaarspel is precies fel genoeg en de Alpha heupwiegt gewillig mee.

Selah Sue speelt als vierde nummer 'Fyah Fyah'. Niet per se een verademing omdat ze het in haar eentje doet, maar wel omdat haar rockband efkes achter de coulissen plaatsneemt.

Leek het bij aanvang nog wat rustig achterin de Alpha, al snel staan ook de achterste rijen gevuld met mensen die hun middel draaiden en de handjes laten meedeinzen. Genoeg hits worden met hard gejuich ontvangen, maar halverwege wordt ook net zo hard door wat akoestisch werk heengeluld. Desondanks: men genoot.

Waarom doet er niet een stel blazers met Selah Sue mee? Er zit voldoende soul in haar nummers en stem, dus die lenen er zich uitstekend voor. Maar in plaats daarvan werd afgetrapt met een log spelende mannenrockband. De hit 'This World' werd nog slim voorin de set geplaatst, maar ook deze kreeg een lelijke drumroffel mee. Helemaal niet nodig, want de Vlaamse heeft voldoende kracht in haar stem zitten om het hardere werk te dragen. Ze gaat van rock naar soul naar funk naar hiphop. Enkele malen draaft ze wat te ver door met de rasp, het gekir, maar haar ze kan ook live razendsnel schakelen met die bekende vocale capaciteiten. Ook al is haar laatste plaat van even geleden, de grote Alpha kan ze zeker aan. Niet dat ze een volksmenner is: tussen de nummers door praat ze zacht alsof ze alleen de voorste rij aan wil spreken. Verwacht dus geen 'hebben we er zin in?' van de Vlaamse die op hakken over het podium loopt. Gelukkig laat de band gedurende de set de spierballen ook steeds meer vieren. Dan bloeien de liedjes op en is de zangeres op haar best. Subtiliteit ligt haar zeker meer dan ze denkt.