Jungle By Night, Lowlands Bravo, zaterdag 16 augustus 2014
Lowlands 2014: Verdraaid, Jungle By Night
Kleine jongens groeien op en doen het zelf
Bij Jungle By Night denken we al gauw aan de Felabrations, de odes aan Afrobeat-grondlegger Fela Kuti, die de Amsterdammers meerdere keren organiseerden. Met de hulp van jongste zoon Seun Kuti bovendien, maar inmiddels is er alle reden om op eigen kracht en werk te vertrouwen. Vandaag staan ze weer op Lowlands en nog wel in de grote Bravo-tent.
HET CONCERT:
DE ACT:
Jungle By Night waren dat niet die negen Amsterdamse jonkies die zo aanstekelijk en charmant met Afrobeat en funk stoeiden? Ja, dat was begin 2011, toen we ze nog wat schuchter in een duinpan zagen swingen tijdens Into The Great Wide Open. Vier jaar en tweeënhalf album verder is er veel veranderd en is de band doorgegroeid. Jungle By Night integreerde dance-invloeden (dankzij de samenwerkingen met The Gaslamp Killer) en heeft het palet verbreed met Turkse psychedelica en andere exotica. Wellicht een gevolg van de internationale deuken die ze in onder meer Turkse en Japanse boter schopten.
HET NUMMER:
In tweede nummer 'Piranha' hoor je de Oriëntaalse invloeden goed als na de gitaarsolo de synth en trommels alsmaar bezwerender worden. En net als je denkt 'dat was een prettig nummertje' starten ze 'm nog even door en persen ze er nog een paar felle blaaspartijen uit. De driekoppige blazerssectie pept het publiek nu ook vocaal op en dat mist het doel niet. Zonder al die extra's is 'Piranha' al een bijzonder swingend hoogtepunt van vijf minuten op album The Hunt. En overigens niet het enige.
HET MOMENT:
'Lowlands willen jullie los zijn vandaag?' Ehm ja, dat is wel handig. En zo doet congaspeler Gino Groeneveld het even voor. Eerst de benen, dan de heupen. Oeioeioei, wat een zwoele Caribische bewegingen. Pas op he, we zijn niet van steen. Nu het bovenlichaam nog. En dan die armen een voor een omhoog stoten. De hele Bravo gaat mee. Wat een choreografie ook. Een heet stukje ritmische middaggymnastiek, zeg maar. Voor alle mensen waarvoor de Tai Chi in de Lima vanochtend te vroeg was. 'Lowlands zijn jullie een beetje los?' Jawel hoor, kom maar door met die beat. De hele band gaat nu ook los. De tent volgt dit feestje en dan geeft de blazerssectie het laatste zetje. Wow.
OOK OPMERKELIJK:
JBN creëert weer een publieksmoment. 'Traditiegetrouw moeten we dit nummer altijd aan iemand opdragen. Weten jullie wat? Ik denk dat we het moeten opdragen aan de zon, want die mag wel wat harder gaan schijnen.' Handjes zwaaien en armen wuiven. Maar de band ziet terecht dat het meer kan en gooit 'm er nog eens in. Met succes. Dan zet Jungle By Night het oudje 'Ethiopino' in, met een funkloopje waarbij stilstaan geen optie is.
HET PUBLIEK:
De grote Bravo is bij aanvang al bijna helemaal volgelopen. De mensen zijn gekomen om te feesten met de jongens, een vol uur en het liefst nog wat langer. Ook opvallend: Lowlands is steeds meer een festival waar je ook overdag kunt feesten en trekt daar ook het publiek voor. Dat is op de tweede dag wel duidelijk.
HET OORDEEL:
Hoe lang mag je Jungle By Night blijven beoordelen als die jonge Afrobeat-band? Niet lang! Ze zijn al zeker vier jaar bezig en verdienen het meer dan ooit om op hun muzikale merites beoordeeld te worden. Bij deze: Live krijgen we nog altijd die warme deken van Afrofunk/beat, maar is het ook wat feller en een tikje donkerder geworden. Ondertussen is Jungle By Night dankzij het vele spelen wel een ontzettend soepel funkende machine geworden. De jongens opereren wel nog altijd instrumentaal en zijn niet gezwicht voor verleiding om extra vocalisten in te zetten. Dansbaar, opzwepend spul. Verdraaid: straks moeten we nog schrijven dat de beste wereldmuziek uit Amsterdam komt.
Maar drie kwartier JBN is ook wel weer lang genoeg. Het laatste woord vandaag is aan de altijd gevatte trombonist Ko: 'Drie jaar geleden stonden we ook op Lowlands. Dat was voor ons een legendarische show in de Lima. We zijn super dankbaar dat we drie jaar later hier mogen staan. Dank je wel Lowlands.'