Jett Rebel, Lowlands Grolsch, zaterdag 16 augustus 2014

Jelte Tuinstra's ster is in Nederland zo snel gerezen dat hij al naar Pinkpop-niveau knalde (en dat waarmaakte) voor hij op Lowlands geboekt kon worden. Het ging zo hard met Jett Rebel dat de platenmaatschappij erop aandrong om bestaand materiaal te bundelen tot een album (EP's Venus en Mars tot album Venus & Mars) om het ijzer maar vast te smeden. 'Louise' was de doorbraakhit uit oktober jl., 'Tonight' de Megahit van twee maanden later. Het is nog wachten op Tuinstra's 'echte' debuutalbum. Zijn weapon of choice: funky pop wortelend in de jaren zeventig en tachtig.

Slotnummer en grote 3FM klapperrr 'Tonight', vandaag opgerekt tot een bijna een kwartier durende show. Er zijn bondiger voorstellingen op de Parade dan deze uitvoering, maar hij mag er zijn. Jett Rebel opent uitbundig met een rockriff die overbekend klinkt (ergens tussen Lenny Kravitz' 'Are You Gonna Go My Way' en AC/DC's 'Thunderstruck'), gooit de zware funk en de Mika-vocalen erin. Lekkere track ook, pakkend en slim zoals hij dat 'it's no fun when the girls aren't dancing' even benadrukt. Dit is ook het onbetwiste nummer dankzij de dubbele drumsolo en nog enkele uitbundigheden, waarop de hele tent uit z'n plaat gaat en de handen stuk klapt voor het talent.

Aan het einde van 'Romance' lijkt Tuinstra (gekleed in een uitdagende eh... tuinbroek) zich te realiseren dat het wel leuk is dat al die devote meisjes staan te klappen op de eerste rij, maar dat het in de hele tent wel wat uitbundiger kan. En heeft een punt. 'Wacht!' Hij legt het nummer stil en vraagt: 'Hebben jullie zin in een feestje? Want dit is niet echt een feestje...' Om die vraag kracht bij te zetten, moet ook het licht in de tent aan. De actie brengt het gewenste resultaat en de band vervolgt meteen steviger en sneller. Gegil als Jelte over de piano gaat hangen.

Hadden we net al de uithalen, het royale applaus en de zichtbare ontroering in 'Louise', Jelte gooit er nog wat meer emoties uit. Voor aanvang van 'Sugar' bekent hij dat hij verliefd is. 'Laten we afspreken dat aan het eind van dit liedje iedereen verliefd is, want liefde is zo mooooi!' Ieuw. Oké.

'It's no fun when the girls aren't dancing' is natuurlijk een waarheid als een koe. Dat doen ze hier trouwens wel volop, vooral vooraan wordt alles woord voor woord meegezongen en Tuinstra's bewegingen nagebootst. Aan zijn lippen en als ze de kans kregen aan veel meer. Maar Jett Rebel heeft de tent ook gevuld met mannen en vrouwen van vele leeftijden. Er is wat verloop, maar je kunt gerust zeggen dat de belangstelling van begin tot eind de capaciteit van de Grolsch ontstijgt. De respons vaak ook.

Het is goed, soms erg goed, soms even wat slapjes en gelikt, maar het talent is onmiskenbaar. Toch lijdt de liveshow - hoe goed in elkaar gestoken en juichend onthaald ook - aan hetzelfde euvel als het album: waarom alles zo glad (geproduceerd), als je het zo makkelijk net wat interessanter kan maken met een rauw randje. Neem 'That Place', dat zwaar funkend begint, maar al rap verzandt in erg lichte kost. Waarom niet even je hart en vooral het muzikantschap laten spreken en alle gescripte trucjes loslaten. Een kernachtig, superstrak en gevoelig nummer spelen, want dat kan met deze band én dat pikt dit publiek. De hits heeft hij immers al. De droom van Jelte Tuinstra is niettemin nu al echt te groot voor de Grolsch, maar nog niet volwassen genoeg voor de main stages. Het is nog een beetje tussen servet en tafellaken. Maar met dit talent en gezien de vorige groeispurts is Jett Rebel er volgend jaar geheid wel klaar voor. Ook daarom luidt de opdracht om met een nog beter écht debuutalbum te komen.