Het is 13:10 als Hef aan komt lopen. Dat noemen we nog niet eens fashionably late, dat noemen we keurig op tijd. Hef, Hef Bundy, Heffelini. Eigenlijk gewoon Julliard Frans. Hij heeft even iets te eten gehaald. Een broodje Dynamite, kip kerrie met varkensvlees, het ideale ontbijt voor iemand die zoveel rookt als hij. Voor de deur, in de zon, zit Killah Keezy, Hef's trouwste soldaat, met een literfles Heineken. Naast hem Fester, een jonge jongen die Hef onder zijn hoede genomen heeft. Binnen scharrelt Crooks, Hef's broertje. Het is een doodnormaal rijtjeshuis.

"Dit is het huis van mijn moeder", zegt Hef, die meteen van wal steekt. "Hier is het allemaal begonnen. We wonen hier nu zo'n zeven, acht jaar. Eerst woonden we aan de andere kant van het metrostation, waar het meer getto is. Daar heb ik mijn vrienden leren kennen. Hier is een school en ze zijn nieuwbouwwoningen aan het bouwen. Aan die kant is het nog steeds fockt op, met hangjongeren en junkies. Voor mijn moeder wordt het wel rustiger en veiliger hier, maar voor de getto shit is het fockt op. Over een jaartje is er geen getto meer."

Vind je dat jammer?
"Een beetje wel ja. Het moet er gewoon zijn. Er zijn nu eenmaal mensen zonder geld. Ga je die neerzetten in dure huizen? Ze konden de kapotte huizen al niet eens betalen. Ga je mensen zonder money naast mensen met money zetten, dan gaan ze stelen. Dat is erger, want dan heb je slachtoffers in de hood. Nu moeten mensen nog ergens anders heen om te stelen."

Wat zit hier allemaal? Een winkelcentrum?
"Een kleine, verderop een grote. Buurthuisjes. Geen coffeeshop, je moet het op straat kopen of helemaal naar de stad gaan. Maar je kan hier alles op straat kopen. Jonko, drugs, dvd'tjes, iPadjes, gestolen fietsen. Ik woon nu samen met mijn vriendin, maar eerst had ik daar boven mijn kamer. Toen Crooks wat ouder werd en ook wilde aftrekken, ben ik naar de zolder verhuisd. Aan de andere kant zit de computerkamer van mijn moeder en haar slaapkamer."

Zijn je ouders al lang gescheiden?
"Niet eens zo lang. Twee, drie jaar nu. Ze zijn daarvoor altijd samen geweest, dus dat was wel wennen. Ik denk dat Crooks en ik het allebei nog steeds wel aan het verwerken zijn, maar ja, dat is het leven."

Er zit een hoop teleurstelling in je plaat. Het gaat natuurlijk nog steeds over bitches en money, maar je krijgt ook het gevoel dat het toch allemaal niet is zoals het moest zijn.
"Het is allemaal niet wat het lijkt. Het is wel tof om bitches te neuken en in leuke waggies te rijden, maar het liefst wil je toch mensen hebben die van je houden, je weet toch. Als je bezig bent met geld, trek je allemaal neppe mensen aan. Ineens heb je de nieuwste Gucci-riem, een huurbak, ineens ben je Hef. Mijn broer Adje zegt: eigenlijk zou jij gek moeten worden. Je ging van nigger op de hoek naar BAM! Maar begrijp me goed: dat Hefvermogen zo'n impact had, daar ben ik heel dankbaar voor. In mijn leven heeft elk voordeel altijd een nadeel gehad."

Waar gaan we heen?
"Naar het metrostation Zalmplaat, een van de plekken waar we veel chillen. Het is hier vlakbij."

Hef roept wat in het Antilliaans en duikt de steeg naast het huis in. De straatjes hier zijn afgesloten door malle hekjes, waar je wat onhandig voor moet bukken. Dat is ook precies de bedoeling. Ze zijn bedoeld om het onmogelijk te maken door deze straatjes met scooters te vluchten voor de politie. Het metrostation Zalmplaat was lang zorgenkindje van de gemeente Hoogvliet. Hangjongeren. Hef gaat precies onder camera op de hoek staan, groet een bekende en lacht zijn gouden tand met dollarteken bloot. Hij blinkt in de herfstzon. Die tand had hij al voor hij geld had.

"Maar eigenlijk was ik altijd al een moneyman. Op school zag je al dat sommige niggers schoolmelk kregen, en andere niet. Als al je matties naar de snoepwinkel gaan en jij hebt als enige geen gulden, dan zorg je de volgende keer dat je twee gulden hebt. Als je die moet pikken van je moeder, dan doe je dat. Dat verandert niet, het wordt alleen maar erger."

Hoe ging dat vroeger thuis?
"Mijn vader heeft altijd gewerkt, mijn moeder ook. Het laatste dat mijn vader deed was taxichauffeur. Daarvoor hebben ze ook drugs verkocht, maar dat hebben mensen voor ze verpest. Mijn moeder en vader hebben soms drie banen gehad om schulden af te lossen en daarnaast ons te eten te geven. Drugs ben ik zelf gaan verkopen door mijn vader. Ik was eigenlijk een dief, scooters, fietsen, soms een raampje ingooien. Mijn vader verkocht gewoon thuis. Mensen kwamen aan de deur voor die shit. Op een gegeven moment zei hij: ik moet even weg, als ze komen geef je ze dit en dat. Dat ging goed en voor ik het wist was ik de nigger die die shit thuis regelde. Adje nam me mee, toen had ik ineens honderd gram gezien, een kilo. Dat gaat allemaal supersnel."

Kun je nu leven van je muziek?
"Ja. De cd-verkoop is fockt op, maar ik had na Hefvermogen zes, acht, soms zelfs twaalf shows per maand. Keer duizend euro, waar ik 700 van overhield."

Ergens op Papierwerk belt je manager je dat je niet zomaar 8.000 euro uit kan geven aan je verjaardag. Hoe geef je zoveel geld uit aan je verjaardag?
"Haha, ik heb sowieso al 4.000 euro aan vaste lasten. Duizend euro aan schulden, duizend naar mijn auto, twintig euro jonko per dag. En dan heb ik nog niet eens gezegd: laten we bowlen. Ik had een studio in de stad waar ik 400 euro per maand aan uitgaf. Ik heb hem nu weg gedaan omdat de jongens niet echt gemotiveerd waren. Soms zaten ze er maar twee keer per week."

Een onopvallende auto rijdt voorbij, maar Hef weet genoeg. "Zij is recherche, man. Crooks en Killah zijn mijn grootste zorgen wat betreft de muziek. Ik ga met Crooks beginnen aan zijn tweede plaat. Ik heb hem eerst laten doen waar hij zin in had, deze plaat wil ik dat hij meer naar mij gaat luisteren. Met Killah ben ik nog aan het checken. Zijn neef is profvoetballer in Frankrijk, Benschop, hij speelde eerst bij AZ. Ik probeer daar wat geld los te trekken om in Killah zijn plaat te steken. Maar goed, dat geld: wat ik over had heb ik uitgegeven aan mijn verjaardag. Ik wou de beste jonko, de beste drank. We hebben daarvoor dingen gedaan, erna. Ik wilde het niet in een dag vieren, je weet toch."

En hier op het metrostation kom je vaak?
"Hier chillen we altijd. Onder het viaduct staan paaltjes, daar kan de politie niet makkelijk langs. De jongens die hier op de hoek staan verkopen niet, want op tien niggers komt een junkie niet makkelijk af. Snuiven is top secret, er zijn mensen waarvan je het nooit zou verwachten. Er zijn echt gekke mensen die die shit doen."

In de auto van Hef zitten de stoelen helemaal naar achteren. En dan naar achteren geklapt. Hef gebruikt hem ook om naar zijn shows te rijden, maar dan zit hij op de plek waar ik nu zit, naast zijn chauffeur een jonko te draaien. Achterin Crooks en Killah, in de cd-speler zijn eigen muziek. Nu rijden we een paar minuten naar de oever van de Oude Maas, die verscholen ligt achter een parkje met een dijk.

"Ik heb nooit gezegd: ik wil rapper worden, of kapper of gangster", zegt Hef net voordat we instappen. "Hoewel: beroepscrimineel zou ik wel willen zijn. Ik wil de nieuwe Holleeder zijn. Als dit niet lukt, is dat mijn plan B. Ik hoef niet samen te wonen, kinderen te maken en 's avonds op de bank te zitten. Dat is gewoon niet mijn shit."

Maar je woont toch samen?
"Ja, maar ook weer niet. Ik doe alles waar ik zin in heb. Ze kan niet zeggen: aanstaande vrijdag gaan we bij mijn moeder eten. Ik wil wel dingen doen met haar, maar wanneer ik daar zin in heb. Laatst waren we vijf dagen op vakantie in Turkije. Ik werd helemaal gek, man."

Denk je dan niet: ik stop ermee?
"Ja man, daar ben ik ook heel erg over aan het denken. We hebben nu heel erg veel ruzie. Dat komt ook doordat Papierwerk eraan komt, dat brengt veel stress. Zij snapt dat niet. Ik heb geen zin in al die flikkerdingen. Kijk, een cadeautje kopen is niet erg, dan ben je er meteen vanaf. Maar laten we rijden, man."

Onderweg naar de plek waar hij als jong mannetje veel tijd doorbracht, vertelt Hef hoe hij nog elke show bloednerveus is. Zijn fans zitten overal, tot in België aan toe. "Ze zijn gek daar man. Hoe verder van huis, hoe meer ze van je houden. Vooral op plekken waar geen getto is, ben ik een attractie. Dat vind ik master, man."

Hef kijkt als een kapitein uit over de rivier. Killah en Fester zijn mee gereden, zij zijn even zijn matrozen. "Er zijn twee redenen waarvoor je hierheen kunt komen", zegt Hef. "Omdat je gek in je hoofd bent en even rust wilt, of omdat je een bitch bij je hebt. Ik heb hier vaak gezeten, G. Zoenen, tongen, poenie aanraken. Van die spannende dingen als je een kleine nigger bent. Veel jongens roken hier hun eerste jonko, of ze rijden scooter zonder certificaat. Hier achter is een parkje met allemaal slootjes en bruggetjes. Daar deden we tikkertje op gestolen brommers. Die bruggetjes zaten altijd helemaal onder de mos, en als je uitgleed lag je met brommer en al in het water. Van de politie heb je hier minder last. Ze maken wel hun rondjes, maar er zijn hier geen mensen die klagen. De politie hier is scherp, man. Ze praten allemaal Antilliaans, ook de Nederlanders."

Over de Maas komt een gigantische Chinese tanker aangevaren, traag maar gedecideerd getrokken door een sleepboot uit de haven. "Ik heb deze werk ook gedaan", zegt Hef. "Ik werkte bij VOPAC, zes maanden. Die schepen zitten vol met bijvoorbeeld duizenden liters aceton, spul dat in nagellakremover zit. Samen met andere stoffen is het wat, alleen is het giftig. Als zo'n schip dan aankwam, moest je naar de kapitein, zijn papieren controleren en het schip overnemen. Je krijgt een colaatje van ze, soms hebben ze een slof sigaretten. Ik mocht nooit kopen, omdat ik leerling was, maar mijn baas kocht altijd. Dat is het enige dat in de haven gebeurt. Die mensen mogen niet van de boot af. Als ze ergens heen willen, moeten ze opgehaald worden. Weet je hoeveel eten en drinken er op zo'n boot is?"

Hoe meer hij praat, hoe meer je hem in de leidersrol ziet groeien. Killah Keezy en Fester luisteren. "Een paar dagen?", zegt Fester. Hef: "Een paar dagen? Waar praat je over, broer. Die mensen zien hun familie misschien zes maanden niet meer. Zo'n boot gaat langs allerlei landen voor hij eindelijk hier komt. En bij elke slang die in de haven verkeerd gezet worden, moeten ze wachten. Dat kost tanto money, G. Weet je wat zo'n boot kost? Een paar miljoen, broer."

Denk je wel eens: ik ga me inkopen in zo'n sleepbotenbedrijf, gewoon geld verdienen?
"Ik weet niet, man. Ik ben nu bezig met een avondwinkel of een kapperswinkel. Een mattie van me heeft een tatoeagezaak. Hij zei tegen me: wij zijn anders. Sommige mensen krijgen een heel koekje in een keer, wij krijgen kruimels. Dat is niet erg, maar als je elke keer de kruimels opeet, wordt het nooit een koekje. Nu zet ik kruimels aan de kant. Ik had laatst 1.500 euro gespaard, het gaf een goed gevoel. Wat gebeurt er: aangehouden, 900 euro aan openstaande boetes."
 

Hij komt er vaker dan bij zijn moeder. En bij zijn moeder komt hij vaak. Soms alleen om een pakje sigaretten te brengen, maar toch. Ze spreken elkaar vaak. Zeker nu ze aan haar arm geopereerd is en tijd te veel heeft. Maar in de wasstraat is hij nog vaker. Elke dag. Even een paar euro in de machine, en wassen.

"Wij helpen nooit", zegt Killah Keezy. "Het is toch nooit goed genoeg, hij doet het gewoon nog een keer. Ik heb geen auto. Ik mag niet rijden, ik ben alcoholist."

"Auto wassen is een geloof, man", zegt Hef. "Als er een bitch in mijn auto stapt, moet ie schoon zijn. Vroeger reed ik in kapotte auto's, G. Het is geen BMW, maar ik durf te wedden dat 99% van de niggers op de hoek ook deze zouden willen rijden. Dit is een lease-auto. Een auto kopen is geen droom van me. Een auto is de slechtste investering die je kunt doen. Ik wil auto RIJDEN."

Hij stapt uit, gooit wat kleingeld in het apparaat, groet de groene wagen die naast hem komt staan en begint te poetsen. "Auto's zijn belangrijk, voor mij wel ja. Ik ben de hele dag op straat, ik moet me kunnen bewegen. En als ik beweeg, moet het netjes zijn. Dit is ideaal."

We stappen direct weer in. Het knipperende benzinelampje maakt Hef niet zenuwachtig. Hij rijdt kalm door de wijk, wijst op een laagbouwflat waar de eerste verdieping vol zit met junkies, de tweede met tienermoeders. "Hoe krijgen ze het bedacht", zegt hij, rijdend langs een klein winkelcentrum waar een alcoholverbod geldt. "Maar al die oude mannen hebben bier in hun jaszak. Hier zit Cafe Spooky, een barretje waar Killah altijd zit. Dan zit hij met zijn telefoon in de oplader pakjes te verkopen aan gasten van veertig die nog denken dat ze 50 Cent zijn. De mensen die daar komen hebben geen leven, geen toekomst. Ze hadden ooit dromen. Zo wil ik niet worden."
 

De dag eindigt aan de Oude Wal, het verdorven hart van Hoogvliet. Er heeft zich daar inmiddels al een clubje verzameld. Een jongen van een jaar of tien pakt een fiets uit de voortuin. Hef sluit zich aan bij de jongens op het portiek, voor een dichte deur. Een aantal van hen kwamen we eerder al tegen, waaronder broertje Crooks, die inmiddels aan het bier zit. De deur gaat open en een tengere man van een eind in de veertig doet open. Hef krijgt koud bier in ruil voor een paar euro.

"Hier chillen we elke dag", zegt Hef. "Deze man heeft een hoop meegemaakt. Hij was onze leeftijd toen Hoogvliet nog echt getto was. Hij vertelt ons die shit die wij alleen maar op schaal hebben meegemaakt. Vroeger verkochten jongens vijftig gram op een dag, nu vijf. Vroeger werd elke week wel iemand neergeschoten, nu misschien eens in de maand. De flats hier achter hebben ze plat gegooid, er staan nog restjes, als een soort monumenten. Het was hier echt fockt op."

Er stopt een auto voor de deur met vier mannen erin. "Bundy, rustig! Ik had je gebeld, swa!" "Wanneer, swa?!" De jongens wachten tot iemand naar hun auto komt lopen, en Hef vertelt verder. "Hier gokken we vaak, blackjack. Ik ben de bank, iedereen speelt tegen mij. Soms winnen ze van me, soms win ik van iedereen. Hier haal ik inspiratie vandaan. Er worden dingen besproken, het is allemaal voeding voor mijn muziek. Nieuwe woordjes, onze logica, het is codetaal."

Je zegt de hele tijd 'vliegtuig' in Papierwerk. Dat is ook zo'n codewoord?
"Ja, dat komt van Team Vieze, de Luchtmacht. Tuig dat de hele dag stoned is. Of dronken, zoals Killah. Ik heb een keer een track gemaakt zonder jonko, het was anders man. Ik ben gewoon verslaafd, ik ben niet bang om het te zeggen. Ik ga dieper, mijn stem verandert, hij wordt trager, maar mijn mind gaat sneller werken."