Awakefest12: De Open Air Route

Fritz Kalkbrenner, Ricardo Villalobos & Joseph Capriati

Tekst: Ingmar Griffioen, Foto's: Jelmer de Haas en Ingmar Griffioen ,

Awakenings heeft drie openluchtpodia (en vijf tenten) en
de Open Air route begint bij Area B. Wat wellicht voor Bottleneck staat, want het podium is een tikje moeilijk te bereiken. Fritz Kalkbrenner, inderdaad de broer van Paul, heerst in dit afgelegen en afgeladen hoekje.

Kalkbrenner II

Berlijner Kalkbrenner was cultuurjournalist, totdat hij in 2008 doorbrak met de track Sky And Sand, die hij samen met z'n beroemdere techno-broer Paul schreef voor een filmsoundtrack. Fritz komt wat warmer en minder minimaal uit de techno-hoek dan Paul en Area B lust daar wel pap van. Fritz pakt met beleid uit: zware beats met daarover lichtere, knisperende technosounds. Het toevoegsel 'live' op het affiche wordt waargemaakt met laptop, elektronica, pads en eigen werk. Tegen het einde van z'n set wordt het extatischer: gestage opbouw, hi-hats en drums lopen door, de vocalen van Sky And Sand maken het publiek wild en dan klapt de Duitser vol die bassen erin. Doorpompen en area-wijd gaan de handjes de lucht in. Knap hoe Fritz het met minimal geluidjes en vocal samples luchtig weet te houden.

Ricardo Villalobos

John Digweed begint vervolgens van nul weer te bouwen: jammer voor de beleving maar waarschijnlijk beter voor het verloop op het terrein. Onder dreiging van regenwolken zien we Joseph Capriati aan een gedreven set beginnen, maar we zoeken Area W op waar Ricado Villalobos al even bezig is. De regen redt het niet; de zon zet door en dat past ook beter bij een show van de beruchte Chileen. Villalobos, grootmeester van de minimal en microhouse, serveert warmbloedige techno gekruid met latin grooves en slim gekozen samples. Zijn set wint aan snelheid en zit sowieso knap in elkaar.

De Chileen laat rustig twee of drie platen door elkaar heen lopen, en haalt flarden van nummers telkens weer terug. Zo lopen Housenation en Total Confusion een tijdlang door elkaar, ondersteund door hardere technobeats, en geregeld onderbroken door een 'wooooooo', die zo van The Communards (Don't Leave Me This Way) kan komen. Tegen de tijd dat Total Confusion er dan echt invliegt, werkt dat als een dolle stier. Villalobos oogt zeer op z'n gemak, bouwt feestjes voor en achter de decks en breekt en switcht de tracks zonder schroom. Soms freaky, expres haperend en al snel weer uitmondend in dampende groovy techno.

De Napolitaanse Don

Iemand die ook wel van de groovy techno is, is Joseph Capriati. De Italiaan heeft de main stage en weide helemaal onder controle: harde, kale bassen doen het grasveld zowaar trillen. Capriati vertelde in een interview met 3voor12 nog altijd groovy, maar ook harder te produceren en meer en meer terug te keren naar de oorspronkelijke minimale techno. En dat laat hij Awakenings vol overtuiging horen ook. Weinig frivoliteiten, veel op- en afbouw en dan vol knallen. Harder is het op het veld misschien nog niet gegaan. Succes verzekerd, ook op klaarlichte dag; de armpjes gaan de lucht in tot aan de dranktentjes die het veld omringen. De Napolitaan heeft er zwaar lol in, zwaait uitgelaten met zijn Italiaanse vlag (waarop vooraan teruggezwaaid wordt met Spaanse en Portugese vlag) en maakt de spot waar met een sterke, harde set.